เมื่อคืนวานมีโอกาสไปดูเรื่อง Tonight, at my Romance Theater ที่ลิโด้มา
คนเยอะมากๆ และเป็นครั้งแรกที่เห็นคนเกือบทั้งโรงหนังนั่งดู end credit จนจบ
หลังหนังจบ มีคนถ่ายรูปทั้งในโรงหนังและนอกโรงหนัง
ทำให้นึกใจหาย ว่าสิ้นเดือนนี้ ลิโด้จะต้องปิดลงแล้วจริงๆ
ทั้งๆที่คึกคัก แต่กลับเหงาและเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
จนต้องเขียนบันทึกความทรงจำ และอยากเอามาแชร์กับทุกคน
เผื่อใครที่ยังไม่ได้ไปส่งท้ายเพื่อนคนนี้ หรือใครที่ยังไม่เคยไปดูหนังที่นี่
จะได้ใช้อีกไม่กี่วันที่เหลือ ไปส่งท้ายลิโด้กันนะ
Dear...my romance theater
งดงามที่สุด..ที่นี่..คืนนี้
ลิโด้เป็นชื่อในตำนานที่แม้แต่เด็กต่างจังหวัดอย่างเรายังเคยได้ยิน
เมื่อสามปีก่อน คือครั้งแรกที่เราได้เข้ามาที่นี่...ยังจำความรู้สึกตื่นเต้นตอนนั้นได้ดี..ที่ได้มายืนอยู่ในที่ที่เราเคยได้ยินชื่อและฝันอยากมาตลอด
บางที เราอาจจะผูกพันกับโรงหนังเก่าเป็นพิเศษ เพราะเราโตมากับมัน..
โตพอที่จะเห็นมันลาจากไปตามกาลเวลา
..และคงไม่โทษใคร
สำหรับเรา ลิโด้คือที่พึ่งพิง คือเพื่อนที่พูดภาษาเดียวกันและในหลายครั้งก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง..ถึงความเป็นมนุษย์..ความงดงามของการเกิดมาเป็นมนุษย์..นั่นคือสิ่งที่หนังบอกและโอบล้อมเราด้วยความรู้สึก..งดงามเสมอ..แม้แต่เรื่องที่ไม่ช้านานก็ถูกลืมเลือนหายไปจากทรงจำ
การหายไปของใครบางคนสำคัญเสมอ..จริงๆด้วย
และวันนี้เพื่อนของเราใกล้จะออกเดินทางแล้ว
ในชีวิตเราดูหนังมากี่เรื่องกันนะ
มีใครบ้างที่จะจดจำได้ทุกเรื่องที่เคยผ่านเข้ามา..ในรับรู้..ในใจ..ในรู้สึก
นอกเสียจากเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องโปรด..จนไม่อยากจะลืม
เจ้าหญิงมิยูกิไม่เคยหายไปจากเคนจิ
เช่นเดียวกับหนังบางเรื่องที่จะไม่มีวันหายไปจากใจของเรา
และคงมีความสุขทุกครั้งเมื่อได้หยิบมาปัดฝุ่นเพื่อสนทนากันอีกครั้ง
และสำหรับเรา
ลิโด้คือหนังเรื่องนั้น
Tonight, at my Romance Theater
Lido
19/05/2018 20:49
จบด้วยภาพอันคุ้นเคย ที่อีกไม่กี่วัน จะเหลือไว้แค่ในความทรงจำกับรูปถ่ายแล้ว
สุดท้ายนี้แอบแนบลิงค์ที่เราเขียนถึงลิโด้ และความทรงจำอื่นๆไว้ที่
http://minimore.com/b/4tXKa/3
ลองไปเยี่ยมเยียนกันได้นะคะ
หรือใครอยากพูดถึงลิโด้ในมุมมองความรู้สึกของตัวเอง มาร่วมแชร์กันในกระทู้นี้เลยค่ะ ^ ^
ลิโด้ กับช่วงสุดท้ายของการเดินทาง : มาร่วมกันส่งท้ายเพื่อนคนนี้กันเถอะ
คนเยอะมากๆ และเป็นครั้งแรกที่เห็นคนเกือบทั้งโรงหนังนั่งดู end credit จนจบ
หลังหนังจบ มีคนถ่ายรูปทั้งในโรงหนังและนอกโรงหนัง
ทำให้นึกใจหาย ว่าสิ้นเดือนนี้ ลิโด้จะต้องปิดลงแล้วจริงๆ
ทั้งๆที่คึกคัก แต่กลับเหงาและเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
จนต้องเขียนบันทึกความทรงจำ และอยากเอามาแชร์กับทุกคน
เผื่อใครที่ยังไม่ได้ไปส่งท้ายเพื่อนคนนี้ หรือใครที่ยังไม่เคยไปดูหนังที่นี่
จะได้ใช้อีกไม่กี่วันที่เหลือ ไปส่งท้ายลิโด้กันนะ
ลิโด้เป็นชื่อในตำนานที่แม้แต่เด็กต่างจังหวัดอย่างเรายังเคยได้ยิน
เมื่อสามปีก่อน คือครั้งแรกที่เราได้เข้ามาที่นี่...ยังจำความรู้สึกตื่นเต้นตอนนั้นได้ดี..ที่ได้มายืนอยู่ในที่ที่เราเคยได้ยินชื่อและฝันอยากมาตลอด
บางที เราอาจจะผูกพันกับโรงหนังเก่าเป็นพิเศษ เพราะเราโตมากับมัน..
โตพอที่จะเห็นมันลาจากไปตามกาลเวลา
..และคงไม่โทษใคร
สำหรับเรา ลิโด้คือที่พึ่งพิง คือเพื่อนที่พูดภาษาเดียวกันและในหลายครั้งก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง..ถึงความเป็นมนุษย์..ความงดงามของการเกิดมาเป็นมนุษย์..นั่นคือสิ่งที่หนังบอกและโอบล้อมเราด้วยความรู้สึก..งดงามเสมอ..แม้แต่เรื่องที่ไม่ช้านานก็ถูกลืมเลือนหายไปจากทรงจำ
การหายไปของใครบางคนสำคัญเสมอ..จริงๆด้วย
และวันนี้เพื่อนของเราใกล้จะออกเดินทางแล้ว
ในชีวิตเราดูหนังมากี่เรื่องกันนะ
มีใครบ้างที่จะจดจำได้ทุกเรื่องที่เคยผ่านเข้ามา..ในรับรู้..ในใจ..ในรู้สึก
นอกเสียจากเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องโปรด..จนไม่อยากจะลืม
เจ้าหญิงมิยูกิไม่เคยหายไปจากเคนจิ
เช่นเดียวกับหนังบางเรื่องที่จะไม่มีวันหายไปจากใจของเรา
และคงมีความสุขทุกครั้งเมื่อได้หยิบมาปัดฝุ่นเพื่อสนทนากันอีกครั้ง
และสำหรับเรา
ลิโด้คือหนังเรื่องนั้น
Lido
19/05/2018 20:49
สุดท้ายนี้แอบแนบลิงค์ที่เราเขียนถึงลิโด้ และความทรงจำอื่นๆไว้ที่ http://minimore.com/b/4tXKa/3
ลองไปเยี่ยมเยียนกันได้นะคะ
หรือใครอยากพูดถึงลิโด้ในมุมมองความรู้สึกของตัวเอง มาร่วมแชร์กันในกระทู้นี้เลยค่ะ ^ ^