นับดูแล้วแต่ละวรรคลงที่สิบคำพอดี จึงขอยึดเป็นแบบเอามาแต่งเป็นกลอนบ้างครับ


นอนคิดถึงเขา     แต่เรา    ไม่มีโอกาส
จึงหยิบกระดาษ   มาเขียน  จดหมายสักใบ
ก็เขียนไม่เป็น     แล้วเรา   จะทำเช่นไร
วานพวกเขียนให้  ก็อาย    แสนอายเพื่อนตน

หนังสือหนังหา   เกิดมา      ไม่เคยได้อ่าน
ชีวิตซมซาน      ต่างบ้าน     ต่างเมืองเหลือทน
พ่อแม่อาภัพ     ขาดทรัพย์   ขาดสินดิ้นรน
เป็นเพราะความจน    จึงไม่   ได้เข้าโรงเรียน

มีชาย...      บ้านไกล มาหมายจับจอง
ตั้งแต่ฉลอง  ตัวศาลา การเปรียญ
เมื่อปีที่แล้ว  เขาส่ง   จดหมายแวะเวียน
เราอยากจะเขียน ก็เขียน จดหมายไม่เป็น

นอนคิดถึงเขา     เลยวานเพื่อนเรา  เขียนให้
ต้องมาหมองไหม้ เพราะเขาแย่งไป  ให้เห็น
ไม่ใช่อื่นไกล       ก็คนที่เราพึ่ง      ลายเซ็นต์
แสนช้ำลำเค็ญ     เกิดเป็นคนโง่     อย่างเรา..

---

เปิดอ่านจดหมาย    ด้วยลาย    สีสันสะอาด
เขียนด้วยกระดาษ  กลิ่นหอม   ย้อมใจให้เห็น
ถ้อยคำแสนหวาน  ยามอ่าน    ทำให้ชุ่มเย็น
หลงคิดว่าเป็น       ดังเช่น      นั่งเคียงคุยกัน

ต้องคิดถามหา     นัยตา       คนคิดคำแต่ง
คงเป็นคำแพง      แก้มแดง   ทีคิดรังสรรค์
ยังคงคิดถึง         ครั้งหนึ่ง    คุยกันทั้งวัน
เราต่างสุขสันต์     เมื่องาน    ฉลองศาลา

จากชาย...          บ้านไกล    ที่คิดหมายปอง
ครั้งแรกที่มอง      ต้องใจ       ในเสน่หา
ไม่คิดไม่ฝัน        หมายมั่น     จนจะวิวาห์
สวรรค์นำพา        ให้มา         ตามหาหัวใจ