คือกระทู้นี้เป็นกระทู้เเรกที่เราเขียนเลยนะ มีไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยน้าาา กระทู้ที่เราจะเขียนต่อไปนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์ที่จะโอ้อวดใดใดทั้งสิ้น เราจะเขียนเเบบตรงไปตรงมา เพราะเราอยากได้ความคิดเห็นที่ตรงไปตรงมาจากทุกๆคน ช่วยรบกวนอ่านเเล้วเเสดงความคิดเห็นด้วยน้าา
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยขาว อวบๆ ดัดฟัน ส่วนทางฐานะทางบ้านก็ปานกลาง มีรถเก๋งใช้ มีบ้านสองชั้น มีของใช้ดีๆ มีเงินใช้ตลอด (ทางบ้านไม่ได้รวย) เราอยู่ม.5
ส่วนเเฟนเราไม่ค่อยขาว หุ่นดี นักกีฬา เรียนร.ร.รัฐบาล ทางบ้านก็มีฐานะปานกลาง พ่อเเม่รับจ้าง บ้านชั้นเดียว รถมอไซ เเฟนอยู่ม.1(หลายๆคนอาจจะคิดว่าทำไมเราคบเด็ก คือน้องอายุน้อยก็จริงเเต่ไม่เด็กเเล้วนะคะ สูงกว่าเรา ไปไหนมาไหนเอง รวมๆเเล้วดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเราอีก555)
เข้าเรื่องเลยนะะ..คือเรากับเเฟนคบกันมา4เดือนนิดๆเเล้ว รักกันมากๆ เเต่เราอยู่กันคนละจังหวัด เราอยู่ระยอง ส่วนเเฟนเราอยู่ปราจีน บ้านยายเราอยู่ปราจีนเราเลยไปบ้านยายทุกๆปิดเทอม เพราะฉะนั้นเเล้วจะเจอกันเเค่ปิดเทอมค่ะ ไม่ได้เจอกันหลายเดือนกันจะคิดถึงกันมากTT เราบอกเเม่เราว่าคบกับคนนี้ตอนเดือนเเรกค่ะ คือตอนนั้นเราคอลกันอยู่เเล้วเเม่เราเข้ามา เเม่เราก็ถามว่าเราคุยกับใคร เราเลยบอกเเม่ไปเลยว่าเราคุยกับเเฟน เเม่เราก็เเบบว่า “มีเเฟนเเล้วหรอ””นอนได้เเล้วไม่ใช่เวลาคุย” หลังจากนั้นเเม่เราก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรเกี่ยวกับเเฟนเลยค่ะ พอเราปิดเทอมเราก็ไปบ้านยาย ก็ไปเจอเเฟนค่ะคือดีใจมากๆ เจอกันเกือบทุกวันเลยค่ะ ครอบครัวทางเเฟนรับรู้ค่ะเพราะเเฟนเราก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ครอบครัวทางเเฟนน่ารักกับเรามากค่ะ เเซวเราตลอด เรียกเราว่าลูกสะใภ้ เป็นห่วงเรา ให้เรายืมรถ ซื้อข้าวให้เรากินตอนเราไม่ได้กินข้าว เคยเเซวเรื่องสินสอดด้วย>< ครอบครัวทางเเฟนคือดีมากๆเลยค่ะ ไม่ปิดกั้นเเถมยังน่ารักกับเรามากๆด้วย เเต่ครอบครัวทางเรากับตรงกันข้าม พ่อเราบอกว่า “เเฟนไม่ต้องรีบมี ให้ตั้งใจเรียนก่อน” เเม่เราบอกว่า “คบเด็กม.1เนี่ยนะ” พ่อเเม่เราไม่ค่อยโอเท่าไหร่ที่เรามีเเฟน ถึงขนาดกำหนดเวลาให้เราคอลกับเเฟน คอลได้เเค่
10-15นาทีเท่านั้น 20:30คือต้องนอนเเล้ว พยายามไม่ให้เรายุ่งกับโทรศัพท์ เวลาเราคุยกับเเฟนก็จะบอกว่า “พิมไรนักหนา” จนเรารู้สึกว่าเราโดนกำหนดการใช้ชีวิตมากไป เราเข้าใจพ่อกับเเม่นะว่าท่านอยากให้เราเรียนก่อน เเต่เราก็ไม่เคยทิ้งการเรียนนะ เวลาเปิดกล้องคุยกับเเฟนก็นั่งทำการบ้านตลอด ไม่เคยไม่ส่งการบ้าน เกรดเราก็ไม่ได้น่าเกลียดเลยนะ เเต่ทำไมพ่อเเม่ไม่ไว้ใจเราเลย เราก็ม.5เเล้วอีก2ปีก็จะเข้ามหาลัยเเล้ว เราก็อยากตัดสินใจอะไรเองบ้าง เราไม่ได้อยากทำอะไรที่เสียหายให้ท่านไม่สบายใจเลย เรารู้เราควบคุมตัวเองได้ เเต่พวกท่านดูไม่ค่อยไว้ใจเราเท่าไหร่
เราควรทำไงดีทุกคน คือไม่อยากดื้อกับพ่อเเม่ เเต่เราก็อึดอัดนะ เเต่เราเเค่อยากขอเวลาคุยกับเเฟนเท่านั้นเอง เเค่ก่อนนอนเพราะตอนกลางวันเราก็ช่วยท่านทำงานตลอด
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เเสดงความคิดเห็นมาเลย เราควรพูดกับท่านเลยดีมั้ยว่าอึดอัดเพราะเราไม่รู้จริงๆว่าจะทำไงTT
พ่อเเม่ไม่ชอบเเฟนทำไงดีคะ?TT
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยขาว อวบๆ ดัดฟัน ส่วนทางฐานะทางบ้านก็ปานกลาง มีรถเก๋งใช้ มีบ้านสองชั้น มีของใช้ดีๆ มีเงินใช้ตลอด (ทางบ้านไม่ได้รวย) เราอยู่ม.5
ส่วนเเฟนเราไม่ค่อยขาว หุ่นดี นักกีฬา เรียนร.ร.รัฐบาล ทางบ้านก็มีฐานะปานกลาง พ่อเเม่รับจ้าง บ้านชั้นเดียว รถมอไซ เเฟนอยู่ม.1(หลายๆคนอาจจะคิดว่าทำไมเราคบเด็ก คือน้องอายุน้อยก็จริงเเต่ไม่เด็กเเล้วนะคะ สูงกว่าเรา ไปไหนมาไหนเอง รวมๆเเล้วดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเราอีก555)
เข้าเรื่องเลยนะะ..คือเรากับเเฟนคบกันมา4เดือนนิดๆเเล้ว รักกันมากๆ เเต่เราอยู่กันคนละจังหวัด เราอยู่ระยอง ส่วนเเฟนเราอยู่ปราจีน บ้านยายเราอยู่ปราจีนเราเลยไปบ้านยายทุกๆปิดเทอม เพราะฉะนั้นเเล้วจะเจอกันเเค่ปิดเทอมค่ะ ไม่ได้เจอกันหลายเดือนกันจะคิดถึงกันมากTT เราบอกเเม่เราว่าคบกับคนนี้ตอนเดือนเเรกค่ะ คือตอนนั้นเราคอลกันอยู่เเล้วเเม่เราเข้ามา เเม่เราก็ถามว่าเราคุยกับใคร เราเลยบอกเเม่ไปเลยว่าเราคุยกับเเฟน เเม่เราก็เเบบว่า “มีเเฟนเเล้วหรอ””นอนได้เเล้วไม่ใช่เวลาคุย” หลังจากนั้นเเม่เราก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรเกี่ยวกับเเฟนเลยค่ะ พอเราปิดเทอมเราก็ไปบ้านยาย ก็ไปเจอเเฟนค่ะคือดีใจมากๆ เจอกันเกือบทุกวันเลยค่ะ ครอบครัวทางเเฟนรับรู้ค่ะเพราะเเฟนเราก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ครอบครัวทางเเฟนน่ารักกับเรามากค่ะ เเซวเราตลอด เรียกเราว่าลูกสะใภ้ เป็นห่วงเรา ให้เรายืมรถ ซื้อข้าวให้เรากินตอนเราไม่ได้กินข้าว เคยเเซวเรื่องสินสอดด้วย>< ครอบครัวทางเเฟนคือดีมากๆเลยค่ะ ไม่ปิดกั้นเเถมยังน่ารักกับเรามากๆด้วย เเต่ครอบครัวทางเรากับตรงกันข้าม พ่อเราบอกว่า “เเฟนไม่ต้องรีบมี ให้ตั้งใจเรียนก่อน” เเม่เราบอกว่า “คบเด็กม.1เนี่ยนะ” พ่อเเม่เราไม่ค่อยโอเท่าไหร่ที่เรามีเเฟน ถึงขนาดกำหนดเวลาให้เราคอลกับเเฟน คอลได้เเค่
10-15นาทีเท่านั้น 20:30คือต้องนอนเเล้ว พยายามไม่ให้เรายุ่งกับโทรศัพท์ เวลาเราคุยกับเเฟนก็จะบอกว่า “พิมไรนักหนา” จนเรารู้สึกว่าเราโดนกำหนดการใช้ชีวิตมากไป เราเข้าใจพ่อกับเเม่นะว่าท่านอยากให้เราเรียนก่อน เเต่เราก็ไม่เคยทิ้งการเรียนนะ เวลาเปิดกล้องคุยกับเเฟนก็นั่งทำการบ้านตลอด ไม่เคยไม่ส่งการบ้าน เกรดเราก็ไม่ได้น่าเกลียดเลยนะ เเต่ทำไมพ่อเเม่ไม่ไว้ใจเราเลย เราก็ม.5เเล้วอีก2ปีก็จะเข้ามหาลัยเเล้ว เราก็อยากตัดสินใจอะไรเองบ้าง เราไม่ได้อยากทำอะไรที่เสียหายให้ท่านไม่สบายใจเลย เรารู้เราควบคุมตัวเองได้ เเต่พวกท่านดูไม่ค่อยไว้ใจเราเท่าไหร่
เราควรทำไงดีทุกคน คือไม่อยากดื้อกับพ่อเเม่ เเต่เราก็อึดอัดนะ เเต่เราเเค่อยากขอเวลาคุยกับเเฟนเท่านั้นเอง เเค่ก่อนนอนเพราะตอนกลางวันเราก็ช่วยท่านทำงานตลอด
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เเสดงความคิดเห็นมาเลย เราควรพูดกับท่านเลยดีมั้ยว่าอึดอัดเพราะเราไม่รู้จริงๆว่าจะทำไงTT