เมื่อทอมหลังรักหญิงคริสเตียน

สวัสดีทุกคน ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เรื่องราวที่จะมาเล่าก็มีอยู่ว่า เราเป็นผู้เชื่อใหม่ในคริสเตียน และมีบางเรื่องที่เรายังไม่เข้าใจและยังไม่รู้เกี่ยวกับพระคัมภีร์

ข้าพเจ้าได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นผู้เชื่อที่เชื่อพระเจ้าอย่างสุดใจ และเธอก็คอยแนะนำให้ข้าพเจ้ารู้จักกับพระเจ้ามากขึ้น

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนไปค่าย ข้าพเจ้ารู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก อยากอยู่ใกล้และอยากพูดคุยด้วยตลอดเวลา และข้าพเจ้าก็คิดว่าเธอก็คงจะเป็นแบบนั้นเช่นกัน

เมื่อหลังกลับมาจากค่าย ข้าพเจ้าก็คุยกับเธอบ่อยขึ้น คุยทุกวัน คุยเกือบจะทุกชั่วโมง คุยกันนานขึ้น และเริ่มสนิทกันมากขึ้น ตอนนั้นข้าพเจ้าไม่ได้คิดอะไรมากมาย รู้แต่ว่ารู้สึกดีที่ได้คุย และวันหนึ่ง เธอมาหาข้าพเจ้าที่หอ และพูดติดขัดอยู่นาน เหมือนมีเรื่องจะบอกข้าพเจ้า

จนเธอได้พูดออกมาว่า เธอรู้สึกดีกับข้าพเจ้า แต่มันผิด เธอโทษตัวเองว่าเธอไม่ควรรู้สึกแบบนี้กับข้าพเจ้าเลย หญิงรักกับหญิงไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่น้ำพระทัยของพระเจ้า

ตอนนั้นข้าพเจ้าไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี ที่เธอก็รู้สึกดีกับข้าพเจ้า แต่ก็รักกันไม่ได้ แต่ข้าพเจ้าก็ได้บอกรักเธอไปเช่นกัน และรู้สึกมีความหวังขึ้นมา

ข้าพเจ้าไม่ค่อยเข้าใจในเหตุผลข้อนี้ แต่เมื่อไปศึกษาดู ก็เป็นเรื่องที่ผิดจริง แต่ข้าพเจ้าก็ยังฝืนใจตัวเองไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะข้าพเจ้าเป็นผู้เชื่อใหม่ด้วย เเต่สำหรับเธอ เหมือนว่าเธอจะฝืนใจตัวเองได้แล้ว เพราะเมื่อตอนไปโบสอาทิตย์ก่อน ได้พูดถึงหลักการฝืนใจตัวเอง ดูเธอตั้งใจฟัง

และมีความมุ่งมั่นมากทีเดียว และมันทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกหมดหวังกับเรื่องนั้น

ข้าพเจ้าไม่มีเจตนาที่จะทำให้เธอสะดุดจากพระเจ้าเลย แต่การที่ข้าพเจ้าหลงรักเธอนั้น ผิดมากหรือ