ทุกครั้งที่รู้ว่า ลูกมีความสุข บนความทุกข์ของแฟนเก่า เกิดคำถามว่า ใจเราทำด้วยอะไร

ผมก็แปลกนะ กระทู้ให้คนด่า ทั้งๆ ที่มีสมาชิกบางท่าน พอจะเข้าใจ แต่คงมีบางท่านจริงๆ ที่รู้ว่าผมกำลังสื่อสารอะไร
1. เด็กอายุ 12 ขวบปี กับวุฒิภาวะ ในการเลือกผู้ปกครองได้เอง
2. เยาวชน อายุ 15 ขวบปี กับวุฒิภาวะ ในการใช้สิทธิถอนสิทธิการปกครอง
3. ดุจพินิจของศาล ต่อสภาพสังคมที่ยืนยันว่า แม้เราจะกระทำผิดต่อสัญญาบันทึกสลักหลังการหย่า แต่ก็ไม่มีผล เพราะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตกลงกันไม่ใช่ตกลงกับลูก ลูกจึงมีกฏหมายคุ้มครองในการเลือกที่จะอยู่ที่ไหนเมื่อใดได้
4. หากเราปล่อยให้ลูกทนอดทดอยากกับแฟนเก่า เพียงแค่อยากดูน้ำหน้าว่ามันจะไปได้สักกี่น้ำ แต่มันดันมาไกลมากๆ จนทนไม่ได้ เราก็ต้องเอาลูกมาอยู่ด้วยจริงไหม ไอ้เรื่องเราใช้ลูกเป็นเครื่องมือนะ ความจริงลูกยินดีเป็นเครื่องมือให้เรามานานแล้วต่างหาก
5. หากศาลท่านมองว่าเราโกหกต่อศาล แต่ในความเป็นจริงแล้ว เราก็แค่ทำให้ส่วนที่เราพึงให้ลูกพึงพอใจ นั้นก็คือ การทำให้ลูกได้มาอยู่กับเราในทุกวิถีทางก็แค่นั้น
6. หากบอกว่าเราไม่เป็นธรรมต่อลูก เราก็อยากบอกว่า เอาอะไรมาชี้วัด เมื่อความจริง ลูกก็บอกเองว่า อยู่ดีมีความสุขดี หากไม่ดีลูกคงหนีกลับไปอยู่กับแฟนเก่าแล้ว
7. หากบอกว่าแฟนใหม่เราจะตบตีลูก อันนี้ก็พูดเกินจริง เพราะเพิ่งมาอยู่ด้วยกัน
8. หากบอกว่าเราเคยทำร้ายแฟนเก่า อันนี้ก็ธรรมดาคนเกลียดกันจะใส่ร้ายกันอย่างไรก็ได้
9. แต่สุดท้าย ลูกเลือกเรา ทนายข้างแฟนเก่ายังยืนยันเลยว่า ลูกเลือกใครก็อยู่กับคนๆ นั้น ศาลท่านยืนตามคำให้การของเด็ก แฟนเก่าเรายังอยากเสียตังส์ ดูสิ โง่ไหม