เจอแต่แรงกดดันจนอยากหนีออกจากบ้าน

คือเรากับแม่สนิทกันมากตอนนี้เรา20กว่าแล้วแม่ยังค่อยบังคับให้เราทำนั้น ทำนี้ทั้งที่บางทีเราก้ไม่ได้มีความสุขกับสิ่งที่เขาให้ทำ ถามว่ามันดีกับเรามั้ย มันดีแต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบเลยสักนิด ถ้าเกิดไม่บังคับเราจะทำได้แบบไม่ต้องมานั่งเครียด แต่นี้คือบังคับตลอด เราอยากทำงานที่เราชอบคือด้านความสวยความงาม แต่สิ่งที่เขาต้องการคือนั่งหน้าจอคอมในห้องแอร์ เราเจอแต่แรงกดดันต่างๆที่เขาค่อยพูดทุกวันๆ จนเราเครียดและต้องร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆ ถามว่าเพื่อน คนรอบข้างทำไมไม่ไปปรึกษาเขาเพราะเราได้แต่คำว่า ใจเย็นๆนะ เราเลยไม่รู้จะปรึกษาใครจนมีความคิดอยากออกจากบ้าน อยากใช้ชีวิตเองโดยที่แม่ไม่ต้องมาบ่งการ ถ้าล้มขอล้มแล้วลุกด้วยตัวเอง เราเกิดมา20กว่าปีเราไม่เคยออกนอกกรอบที่เขาสร้างให้เลยแล้วเราทนไม่ได้กับการที่ต้องมานั่งฟังแม่พยายามพูดให้เราไม่ชอบในสิ่งที่เขาไม่ชอบ เราโตมาจนอายุ20กว่าแล้ว ใกล้จะเรียนจบแล้วเรายังไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย เวลาที่เรามีความสุขที่สุดคือตอนที่เราไม่อยู่ที่บ้าน และเวลาที่เราเครียดที่สุดคือตอนอยุ่บ้าน บ้างคนอาจจะบอกว่า ที่ไหรก้ไม่สุขใจเท่าที่บ้าน ใช่ค่ะมันจะสุขใจถ้าไม่ต้องมาโดนกดดันแบบเรา เราเคยพูดในสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เราต้องการให้เขาฟังแต่กลายเป็นว่าสิ่งที่เราชอบมันเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการให้เราเป็น ควรทำยังไงดีคะ เราเครียดจนจะเป็นบ้าแล้วจริงๆ