คือแต่ก่อนไม่ค่อยรู้อะไร ไม่ค่อยจะสงสัยหรอก พอรู้มากๆนิแหละสงสัยไม่หยุดเลย เห็นอะไรจิตค่อยแต่จะนอมเข้าไป เห็นผู้หญิงสวยๆมันยังสงสัยเลยว่าเข้าไปข้างในมีแต่ของสกปรก น้ำเลือดน้ำหนองตับไตไส้พุง อุจจาระ ไม่จริงอย่างตาเห็น สงสัยทั้งสิ่งที่อยู่รอบตัว บางทีไปคุยกับใครเราฟังเขารู้เรื่อง บางทีขยายในสิ่งที่เขาพูดออกไป แต่เขาฟังเราไม่เข้าใจ หาว่ารู้มากมีอัตตา เดี๋ยวนี้เลยไม่ค่อยกล้าที่จะคุยธรรมะกับใครเท่าไหร่
ความ"สงสัย"คืออะไร เกิดจากอะไร