ใส่บาตรพระ ในสิ่งที่ตัวเองชอบทาน ชอบใช้ จะดีไหมครับ

จะข้ามกระทู้นี้ไปก็ยังไงอยู่

สมมุติว่าเราตั้งใจทำบุญแบบนี้ทุกวัน คือเอาอาหารที่เราอยากกินใส่บาตร เผื่อหวังว่าเวลาที่ตายจะได้กินอย่างนั้น

โอกาสที่เราจะได้เกิดมากินอาหารจากผลบุญของตัวเรา นั่นคือ การได้ไปเกิดเป็นเปรตเท่านั้น (เทวดาท่านกินอาหารทิพย์ ส่วนต่ำกว่าเปรตไม่มีเวลามารับส่วนบุญ)

สมมุติว่าเราได้ไปเกิดเป็นเปรตจริงๆ และอาหารที่เราใส่บาตรสมมุติว่าไปรอไว้ล่วงหน้าก็ได้กินจริงๆ (เหมือนพระเป็นบุรุษไปรษณีย์ เอาอาหารไปเก็บไว้ให้เราในอนาคต) ระยะเวลาที่ต้องเป็นเปรต คงนานกว่าจำนวนครั้งหรือจำนวนวันที่เราใส่บาตรแน่ นั่นหมายความว่า นานๆ ได้กินที

แต่นั่นคือเรื่องสมมุติ เพราะในความเป็นจริง การทำบุญด้วยความอยาก ความโลภ ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่ได้บุญ แถมมีโอกาสจะไปเกิดเป็นเปรตอีกต่างหาก และไม่ใช่จุดประสงค์ของศาสนาพุทธ

ในบุญกริยวัตถุ 10 ประการ ไม่มีเรื่องการทำบุญกับพระ กับวัด ถ้าจะมีก็ในส่วนของการทำทาน

เหตุผลเดียวที่เราทำบุญใส่บาตร คือ ต้องมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาเท่านั้น

ถามว่าเลื่อมใสศรัทธาอะไร? เลื่อมใสศรัทธาใน "คำสอน" ของพระพุทธเจ้า หรือสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ นั่นคือ อริยสัจสี่ และอยากให้ศาสนาพุทธสืบทอดต่อไป อริยสัจสี่ไม่เลือนหายไป ซึ่งต้องอาศัยพวกเราคือพุทธบริษัท 4 ช่วยกัน

ไม่ใช่ไปเลื่อมใสศรัทธาในตัวบุคคล ในฐานะของผู้วิเศษ ที่จะนำความสุขมาให้เรา

ศาสนาพุทธไม่ใช่ศาสนาของพระเจ้าหรือของพระผู้เป็นเจ้า แต่เป็นศาสนาของการพึ่งตนเอง (อัตตาหิ อัตตโน นาโถ)

หน้าที่ของอุบาสก อุบาสิกา ก็คือ จัดหาปัจจัย 4 ให้กับพระภิกษุ ให้ท่านได้มีอาหารฉัน หรือมีปัจจัย 4 โดยที่ไม่ต้องทำงาน เพื่อการปฏิบัติธรรม และสืบทอดพระพุทธศาสนา

ซึ่งลูกหลานเราเองในอนาคตข้างหน้า จะยังได้พบกับพระพุทธศาสนาแบบเดียวกับเรา

หากเราไม่เลื่อมใสศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่มีประโยชน์อะไร

ผมไม่ได้คาดหวังจะตอบคุณเจ้าของกระทู้เท่านั้นนะครับ พูดเป็นภาพรวมๆ เผื่อจะมีประโยชน์กับท่านอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม ผมเข้าใจถึงสิ่งที่เรียกว่า กุศโลบาย ซึ่งมีส่วนสำคัญในการสืบทอดพระพุทธศาสนาเช่นกัน แต่ก็อยากจะแสดงความคิดเห็นไว้นะครับ