เรารู้จักเค้าเมื่อ 2 ปี ที่ผ่านมา ผ่านกลุ่มไลน์ ที่แอดมาจากที่นี่ แน่นอนว่าไม่มีใครตั้งใจมาหาแฟนในกลุ่มนี้หรอก แค่มาคุยเป็นเพื่อนแลกเปลี่ยนทัศนะคติ มีคนวัยทำงานทั้งชายหญิง มาคุยกัน แน่นอนเค้าเป็นคนทักส่วนตัวเรามาก่อน จริง ๆ ไม่มีอะไรหรอก ก็คุยกันธรรมดา จริง ๆ มันก็ควรจะไม่มีอะไร แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตรงไหน เค้าสั่งซื้อขนมเราบ่อยครั้ง (เราเป็นแม่ค้าขายขนมด้วย) จริง ๆ เราคงชอบที่เค้าเป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อนคุย ให้เราได้ เรารู้สึกดีทุกครั้งที่เค้าอยากกินขนมที่เราทำ เราเป็นเพื่อนกันใน FB บางทีเราหัวร้อนเค้าก็จะเข้ามาเตือนสติ เรานัดกับเค้าหลายครั้ง แต่เราก็โดนเททุกครั้ง ติดงานบ้างอะไรบ้าง จนวันนึง เค้ามาทำงานใกล้บ้านเรา ครั้งนั้น จึงเป็นครั้งแรกที่เราได้มีโอกาสเจอกันอย่างเป็นทางการ แต่ไม่ได้ใชเวลานานมากหรอกนะ แค่ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น (ก่อนหน้าเจอกันแค่ครั้งเดียว) หลังจากนั้นก็คุยกันปกติ เราก็ชวนเค้าไปกินข้าวบ้าง แต่ก็โดนปฎิเสธตลอด ติดงานบ้าง อะไรบ้าง
เราก็ไม่ได้ว่าอะไร บางทีก็ลืม ๆ ไป เราทั้งคู่ยังคงคุยกันปกติ บางครั้งคุยไลน์ไปก็หายไปเฉย ๆ จนเราไม่ไหว ก็ถามเค้าว่าทำให้อึกอัดใจมั้ย คุยกันอยู่ดีดี ก็หาย เค้าก็ตอบมาว่าหลับ แต่หลังจากนั้น เค้าก็ตอบเราทุกครั้งไม่มีหายไปเฉย ๆ
ก่อนหน้านั้น เราบ่นใน FB ว่าเราจะถอย เราไม่อยากรู้สึกไปเองคนเดียว เค้าก็เข้ามาบอกว่าให้ สู้ ๆ
เรา:เพื่ออะไร ในเมื่อเรารู้สึกอยู่คนเดียว
เค้า : เพื่อชนะ
เรา : ไม่อ่ะพอแล้ว
เค้า: เอาน่า อย่าคิดมาก ก้าวต่อไป
ทั้งหมดนี้คือที่เค้าตอบเรามา เค้าไม่ใช่คนที่มาตอบ FB เราบ่อยนัก เค้าค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงทีเดียว ไปกินข้าวคนดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรเองคนเดียว เค้าทำงานเป็นฟรีแลนซ์ และก็มีงานอื่น ๆ อีกมาก ซึ่งเราก็ไม่ได้กังวลว่าเค้าจะมีใคร เพราะแม้แต่เราเองเราก็ยังไม่รู้ว่าเค้าคิดยังงัย เค้าบอกเราเสมอว่า ถ้าอยากได้กำลังใจเค้ามีให้ตลอด เราค่อนข้างแน่ใจว่าเค้ารู้ว่าเราคิดเกินเพื่อน แต่จะถามตรง ๆ ก็ยังไม่กล้า ส่วนเรื่องเค้ามีใครอยู่หรือป่าว เค้าเป็นคนบอกเราเองว่ายังไม่มีใคร เราไม่เคยระแวงเรื่องพวกนี้ แค่บางทีเราก็ไม่เข้าใจเค้าเลย จนล่าสุด เราชวนเค้าไปกินข้าวอีกครั้ง เค้าก็บอกเราว่าไม่ค่อยสบาย เราก็เลยส่งรูปอาหารบลัฟกัน จากการบลัฟกัน มันทำให้เราเห็นว่า ถ้าเค้าอยากไป ไกลแค่ไหนเค้าก็ไป อาจจะเป็นเราหรือป่าวที่เค้าไม่อยากไปด้วย เราบอกเค้าว่าเรางอน งอนหนักมาก ทุกครั้งที่เราโกรธหรืองอน เค้าไม่เคยง้อ จนเราต้องหายเองแล้วก็ทักไปเอง
เราควรทำยังงัยดี ใจนึงก็รัก อีกใจก็เจ็บ ตอนนี้ทำได้แค่ดึงตัวเองออกมาจากที่เกิดเหตุ
ควรเดินต่อ หรือพอแค่นี้
เราก็ไม่ได้ว่าอะไร บางทีก็ลืม ๆ ไป เราทั้งคู่ยังคงคุยกันปกติ บางครั้งคุยไลน์ไปก็หายไปเฉย ๆ จนเราไม่ไหว ก็ถามเค้าว่าทำให้อึกอัดใจมั้ย คุยกันอยู่ดีดี ก็หาย เค้าก็ตอบมาว่าหลับ แต่หลังจากนั้น เค้าก็ตอบเราทุกครั้งไม่มีหายไปเฉย ๆ
ก่อนหน้านั้น เราบ่นใน FB ว่าเราจะถอย เราไม่อยากรู้สึกไปเองคนเดียว เค้าก็เข้ามาบอกว่าให้ สู้ ๆ
เรา:เพื่ออะไร ในเมื่อเรารู้สึกอยู่คนเดียว
เค้า : เพื่อชนะ
เรา : ไม่อ่ะพอแล้ว
เค้า: เอาน่า อย่าคิดมาก ก้าวต่อไป
ทั้งหมดนี้คือที่เค้าตอบเรามา เค้าไม่ใช่คนที่มาตอบ FB เราบ่อยนัก เค้าค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงทีเดียว ไปกินข้าวคนดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรเองคนเดียว เค้าทำงานเป็นฟรีแลนซ์ และก็มีงานอื่น ๆ อีกมาก ซึ่งเราก็ไม่ได้กังวลว่าเค้าจะมีใคร เพราะแม้แต่เราเองเราก็ยังไม่รู้ว่าเค้าคิดยังงัย เค้าบอกเราเสมอว่า ถ้าอยากได้กำลังใจเค้ามีให้ตลอด เราค่อนข้างแน่ใจว่าเค้ารู้ว่าเราคิดเกินเพื่อน แต่จะถามตรง ๆ ก็ยังไม่กล้า ส่วนเรื่องเค้ามีใครอยู่หรือป่าว เค้าเป็นคนบอกเราเองว่ายังไม่มีใคร เราไม่เคยระแวงเรื่องพวกนี้ แค่บางทีเราก็ไม่เข้าใจเค้าเลย จนล่าสุด เราชวนเค้าไปกินข้าวอีกครั้ง เค้าก็บอกเราว่าไม่ค่อยสบาย เราก็เลยส่งรูปอาหารบลัฟกัน จากการบลัฟกัน มันทำให้เราเห็นว่า ถ้าเค้าอยากไป ไกลแค่ไหนเค้าก็ไป อาจจะเป็นเราหรือป่าวที่เค้าไม่อยากไปด้วย เราบอกเค้าว่าเรางอน งอนหนักมาก ทุกครั้งที่เราโกรธหรืองอน เค้าไม่เคยง้อ จนเราต้องหายเองแล้วก็ทักไปเอง
เราควรทำยังงัยดี ใจนึงก็รัก อีกใจก็เจ็บ ตอนนี้ทำได้แค่ดึงตัวเองออกมาจากที่เกิดเหตุ