ผมได้ทำงานร่วมกับคนๆหนึ่งครับ เขาเป็นคนทำงานเก่งครับผมมองว่าเป็นอย่างนั้นผลงานของเขามันดีมาก
เลยคิดว่าเขาต้องจัดการทีมได้ดี แบ่งงานกันดีมากแน่ๆ
แต่พอผมได้มาทำงานร่วมกับเขาผมก็รู้เลยว่าไม่ง่ายเลยที่จะทำงานกับเข้า ช่วงแรกเขาเหมือนจะขอความร่วมมือจากคนในทีม
ทุกคนก็ให้ความรวมมือครับ หาข้อมูลต่างๆมาเตรียมไว้
งานนี้ต้องนำเสนอเป็นวิดีโอครับ ผมถนัดการตัดต่อจึงออกตัวตั้งแต่แรกเลยว่าขอตัดต่อคลิป
ผมสอบถามเขาว่าวางแผนงานไว้แบบไหน ต้องการงานแบบไหนช่วยระบุขอบเขตหน่อยเพราะทุกคนให้เขาเป็นหัวหน้าทีม
เขาก็บอกว่าจะทำเองครับจะตัดคลิปเอง แล้วให้งานผมมาคิดหลักการของงานต่างๆเหตุผลต่างๆให้ผมทำ ผมทำและส่งให้เขา
หลังจากนั้นให้หัวหน้าดูงานแล้ว เราต้องแก้งานกันผมเห็นว่าเขาไม่ได้เอางานของผมใส่เลย
ผมเลยถามเขาว่าทำไมไม่เอาใส่ เขาบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับเนื้อหา ผมก็ถามว่ามีอะไรให้ผมทำไหม?
จะแก้งานตรงไหน ทำอะไรเพิ่มจะได้ทำงาน ซึ่งเขาบอกว่าเดียวบอก
ซึ่งเขาส่งงานมาให้ผมทำช่วงวันหยุด ขณะที่ผมกำลังขับรถกลับจากพักผ่อน ช่วงบ่ายๆ
ผมจึงถามเขาว่าต้องการงานตอนไหน เขาบอกก่อนเที่ยงคืน
ถ้าเป็นคุณคงบ่นสินะว่ามาสั่งงานอะไรตอนนี้?
เขาส่งงานคำนวนมาให้ผมทำ โดยให้ลายละเอียดงานไม่ครบ ไม่บอกลายละเอียด
เขาบอกว่าจะส่งวิธีคำนวนมาให้แต่ก็ไม่ส่งมา งานที่เขาส่งมาเป็นงานตัวอย่างของคนอื่น แต่ตัวเลขเหมือนกัน มันทำให้ผมงงมาก
เขาบอกให้ไปคิดเอาเลขแบบนี้ พอผมถามลายละเอียดเขาก็บอกว่าอ่านให้ดีๆ
ผมเลยลองหาวิธีคำนวนๆต่างๆอ่านงานวิจัยงานสอนต่างว่ามันต้องวิเคราะห์อย่างไง
ผมลองคำนวนแล้วแต่ผลมันออกมาแปลก ผมลองหลายสูตรมาก
จนยอมแพ้และบอกเขาไปว่าผมทำไม่ได้ เพราะผมไม่อยากให้งานช้าจึงเลือกที่จะบอกไปช่วงหัวค่ำ
เขาจึงโยนงานให้เพื่อนอีกคนทำแทนเพื่อนคนนั้นก็ถามรายละเอียดงานก็เจอคำตอบเหมือนผมครับ
เพื่อนจึงลองทำแล้วผลก็ออกมาเหมือนผมครับ แล้วเขาก็เงียบไป
ผมเลยบอกไปว่ามีงานอื่นไหม ผมทำได้ผมทำแน่นอน แต่ถ้างานไหนมันเกินความสามารถผม ถ้าผมลองทำแล้ว
ทำไม่ได้ผมจะบอกเพราะผมไม่อยากให้งานช้า
เขาบอกว่าโตๆกันแล้วไม่ใช่อนุบาลเพื่อนหรือรุ่นพี่ก็มีทำไมไม่ถามงาน
ตัวเขาก็ทำไม่ได้ยังไปถามเพื่อน ต้องให้รุ่นพี่ช่วยทำเลย ทำงานให้เหมาะสมกับชื่อสถาบันที่จบมาหน่อย
ใช้ครับผมงงมากเลยครับว่าการที่ผมบอกว่าทำไม่ได้ ไม่อยากให้งานช้าผมผิดหรอครับ
แล้วทำไมเขาไม่ให้เวลาผมครับ วันที่เขาส่งงานมาให้มันเป็นวันหยุดราชการ ให้ผมถามรุ่นพี่เขาคงไม่เวลามาคำนวนให้ผมนะครับ
ใครก็เที่ยวกัน คงใจดีคำนวนให้
เขาได้ผลคำนวนหลังจากนั้นอีก3วัน เขาพูดให้เพื่อนสนิทผมฟังว่า รู้สึกผิดหวังในตัวผมมากที่คำนวนไม่ได้
และเขาบอกว่าเขาผิดเองที่ขาดหวังเกินไปและให้มอบงานนี้ให้ผม
หลังจากนั้นหัวหน้าขอดูงาน ไม่มีใครรู้เนื้อหางานเลยเพราะเขาไม่ส่งให้ใครดู พอผมเห็นงานคำนวนผมแทบหงายครับ
มันง่ายมากครับมันง่ายจนผมยากร้องไห้ โจทย์ก็สมบูรณ์ จนผมคิดเลยว่าถ้าตอนให้งานมาแล้วเป็นโจทย์แบบนี่ 30นาทีผมก็ทำเสร็จแล้วครับ
ผมยิ้มแห้งเลยครับ
เพื่อนผมบอกว่าเขาจะไม่ใส่ชื่อผมว่าร่วมทำโปรเจ็ค
ครั้งนี้มีแก้งานอีก เพื่อนของเขาคนนั้นที่ทำโปรเจ็คร่วมกันก็ส่งงานมาให้ผมเป็นงานที่เขาคิดว่าได้ครึ่งเดียวแล้วเอามา
ให้ผมทำต่อไม่เชิงทำต่อหรอกครับเพราะเหมื่อนทำใหม่มากกว่าเพราะเขาไม่ได้ส่งไฟล์งานมาให้ส่งมาแค่แผนร่างตอน4ทุ่มกว่าแล้วบอกว่าส่งไฟล์ก่อนเที่ยงคืน
ซึ่งมีเวลาทั้งวันทำไมชอบแบ่งงานตอนกลางคืน ผมก็ถามงานตลอดว่าเหลืองานอะไรจะได้รับไปทำ คำตอบคือเดี๋ยวบอก
เพื่อนผมบอกว่าไม่ได้เรียกว่าแบ่งงานเขาเรียกว่าโยนงาน ผมก็ทำงานครับส่งให้เขาก่อนเที่ยงคืน เขาถามว่าทำอะไร แก้ตรงนี้สิ ตรงนั่นสิ
พอวันต่อมาผมถามว่าจะให้แก้ตรงไหนเพิ่มไหมเขาก็บอกว่าต้องการแบบนี่ ผมก็แก้งานแล้วส่งใหม่ เขาก็สั่งแก้ใหม่เรื่อยๆครับ จนพอใจ
แล้วเขาก็มาบอกผมว่าต้องการแบบนี้แบบนั้นผมเลยถามเขาว่าเห็นงานที่ผมส่งให้หรือยัง เขาบอกว่าเห็นแล้วแต่ยังไม่ได้ดู
ผมเลยบอกเขาว่าที่เขาพูดว่านั้นผมแก้ใส่งานเรียบร้อยแล้ว
เขาก็พยักหน้าให้ผมจึงถามว่าเหลืออะไรอีกหรือมีอะไรให้ช่วยอีกไหมบอกมาเลย
เขาบอกว่าไม่มีแล้วเหลือทำวีดีโอเขาจะทำเอง ผมก็โอเค เสร็จงานแล้วส่งมาให้ดูด้วยนะเพื่อนคนอื่นในทีมก็อยากเห็นงาน
แล้วเพื่อนเขาก็ถามขึ้นมาว่าไม่ให้คนอื่นทำละ เขาบอกทำงานไม่ดีไม่ได้ดั่งใจ แน่นอนครับในกลุ่มที่มีคนทำงานก็ย่อมมีคนไม่สนใจงาน
ซึ่งก็โดนว่าตามเรื่องครับเพราะเขาคนนั้นด่าคนเก่งพอสมควรเลย แล้วทำไมผมถึงรู้สึกว่าโดนด่าด้วยก็ไม่รู้ครับ
พอถึงเวลาเสนองานหัวหน้าเขาให้ส่งรายชื่อและหน้าที่ของผู้ร่วมโปรเจ็ค ในนั้นมีชื่อทุกคนครับ แต่คนครึ่งหนึ่งในนั้นไม่มีหน้าที่เขียนกำกับไว้เลยและบางคนก็มีหน้าที่นิดเดียว
ซึ่งคนที่มาหน้าที่พวงท้ายมากสุดก็คือเขาครับ และรายชื่อคนที่ไม่มีหน้าที่ ผมไม่รู้ว่าเขาทำงานไหมหรือยังไงแต่หนึ่งในนั้นมีชื่ิอผมงงสิครับ
พอผมได้ดูงานก็อ้อเลยครับงานทั้งหมดที่ให้ผมคิดที่ให้ผมทำมานั้นไม่มีในนำเสนอเลย จะบอกแบบนั้นก็ไม่ถูกสิ มีข้อมูลที่ผมหามาส่วนหนึ่ง และงานที่ผมคิดในช่วงแรก แค่จัดทำให้สวยงามขึ้น
นอกนั้นก็ไม่มีงานที่เขาให้ผมแก้แล้วแก้อีก ผมเลยงงมากครับเพื่อนสนิทผมก็ถามผมว่า ทำไมไม่มีหน้าที่ ก็ทำงานนี้ ส่งงานมาวันหยุดก็ทำ สั่งงานตอนกลางคืนก็อดนอนทำ
ตอนนั้นผมเฟลมากครับ ยิ่งหัวหน้างานมีให้ประเมินผู้รวมงาน ผมยิ่งรู้สึกแย่ครับ หัวหน้างานเขาด่าว่าถ้าไม่ช่วยทำงานก็ขอทำคนเดียวไปเลย
มาเป็นส่วนเกินเกาะเขาทำไม มันเอาเปรียบเพื่อนร่วมงานคนอื่น ซึ่งเขาคนนั้นก็เป็นคนสนิทของหัวหน้างานไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยกันบ่อย
มีช่วงหนึ่งที่มีคนทำงานดีได้รับคำชม เขาก็พยายามหักหน้า หักแบบคนที่ทำความดีกลายเป็นคนเลวไปเลยครับ
แบบความเสียสละของเพื่อนคนนั้นถูกลืมไปเลยครับว่าทำอะไรไปบ้าง
เขาเป็นคนพูดเก่งครับ รุ่นพี่รุ่นน้องที่ทำงานหรือเพื่อนชอบพูดกับเขาเพราะเขามีเรื่องมาพูดตลอด
ผู้ใหญ่พวกคนเก่าคนแก่ก็ชอบเขาครับเพราะเขาเข้ากับคนอื่นได้ง่ายและกลับขาวเป็นดำได้ง่ายเหมื่อนกัน ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่คิดแบบนั้นครับเพราะเพื่อนร่วมงานคนอื่นที่ไม่ค่อยชอบเขาเล่าให้ฟัง ผมจึงฟังหูไว้หู เพราะเท่าที่คนนอกอย่างผมเห็นเขาดูดีมากครับการวางตัวกิริยามารยาทต่างๆ
แต่พอมาถึงจุดๆหนึ่งที่ได้มาเจอกับตัว ผมไม่สามารถอธิบายให้ใครฟังได้เลยครับ นอกจากเพื่อนสนิทที่เห็นว่าผมทำงานจริงๆ
แล้วเขาก็ไปโพสต์ในแอปสีน้ำเงินครับ เรื่องความเห็นแก่ตัว เพื่อนร่วมงานมาให้กำลังใจเยอะมากครับและแขวะในความคิดเห็นมากมาย
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปพูดอะไร ก่อนหน้านั้นผมคิดบวกมากว่าเขาแค่มี มาตรฐานสูง
การที่เขาไม่นำงานผมมาใส่เสนอเพราะมันคงแย่มากแน่ๆเลย ตอนนั้นผมคิดว่าที่เขาทำถูกต้องครับเพราะถ้าเขาเอางานที่แย่จริงๆ? ของผมมาเสนอ
คงจะเป็นการลดมาตรฐานของเขาทำให้ทุกคนมองว่าเขาทำงานออกมาแย่ เพื่อรักษาน้ำใจเพื่อนร่วมงาน
เหมือนกับการทำงานกลุ่มของเด็กมัธยมไงครับใส่ชื่อเพื่อนลงไปทั้งที่ไม่ช่วยอะไรหรือช่วยนิดเดียวก็ใส่มันเลยกลายเป็นความเคยตัว
ผมคิดว่าเขาอาจจะอยากสอนเพื่อนรวมงานคนอื่น คิดแบบนั้นจริงๆผมยังขอบคุณในใจเลยที่เขาเอางานที่ดีมาเสนอ
แต่ผมก็คิดครับว่างานผมแย่หรอแก้แล้วแก้อีกแก้จนเขาพอใจยังไม่ดีพอ
ผมได้เก็บมาคิดว่าต้องพัฒนาขึ้น เพื่อนถามผมเรื่องงานผมก็เลือกที่จะบอกสิ่งที่คิดไปเพื่อนมันไล่ผมไปบวชครับ
จนผมเห็นที่เขาโพสต์ ผมจึงอยากถามว่าถ้าเป็นคุณจะทำยังไง เพราะหลังจบโปรเจ็คเขาไม่มองหน้าผมเลยเมินผมไปเลยครับ
คุณจะทำไงในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นแบบผม 'ความมาตรฐานสูงของเพื่อนรวมงาน'
เลยคิดว่าเขาต้องจัดการทีมได้ดี แบ่งงานกันดีมากแน่ๆ
แต่พอผมได้มาทำงานร่วมกับเขาผมก็รู้เลยว่าไม่ง่ายเลยที่จะทำงานกับเข้า ช่วงแรกเขาเหมือนจะขอความร่วมมือจากคนในทีม
ทุกคนก็ให้ความรวมมือครับ หาข้อมูลต่างๆมาเตรียมไว้
งานนี้ต้องนำเสนอเป็นวิดีโอครับ ผมถนัดการตัดต่อจึงออกตัวตั้งแต่แรกเลยว่าขอตัดต่อคลิป
ผมสอบถามเขาว่าวางแผนงานไว้แบบไหน ต้องการงานแบบไหนช่วยระบุขอบเขตหน่อยเพราะทุกคนให้เขาเป็นหัวหน้าทีม
เขาก็บอกว่าจะทำเองครับจะตัดคลิปเอง แล้วให้งานผมมาคิดหลักการของงานต่างๆเหตุผลต่างๆให้ผมทำ ผมทำและส่งให้เขา
หลังจากนั้นให้หัวหน้าดูงานแล้ว เราต้องแก้งานกันผมเห็นว่าเขาไม่ได้เอางานของผมใส่เลย
ผมเลยถามเขาว่าทำไมไม่เอาใส่ เขาบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับเนื้อหา ผมก็ถามว่ามีอะไรให้ผมทำไหม?
จะแก้งานตรงไหน ทำอะไรเพิ่มจะได้ทำงาน ซึ่งเขาบอกว่าเดียวบอก
ซึ่งเขาส่งงานมาให้ผมทำช่วงวันหยุด ขณะที่ผมกำลังขับรถกลับจากพักผ่อน ช่วงบ่ายๆ
ผมจึงถามเขาว่าต้องการงานตอนไหน เขาบอกก่อนเที่ยงคืน
ถ้าเป็นคุณคงบ่นสินะว่ามาสั่งงานอะไรตอนนี้?
เขาส่งงานคำนวนมาให้ผมทำ โดยให้ลายละเอียดงานไม่ครบ ไม่บอกลายละเอียด
เขาบอกว่าจะส่งวิธีคำนวนมาให้แต่ก็ไม่ส่งมา งานที่เขาส่งมาเป็นงานตัวอย่างของคนอื่น แต่ตัวเลขเหมือนกัน มันทำให้ผมงงมาก
เขาบอกให้ไปคิดเอาเลขแบบนี้ พอผมถามลายละเอียดเขาก็บอกว่าอ่านให้ดีๆ
ผมเลยลองหาวิธีคำนวนๆต่างๆอ่านงานวิจัยงานสอนต่างว่ามันต้องวิเคราะห์อย่างไง
ผมลองคำนวนแล้วแต่ผลมันออกมาแปลก ผมลองหลายสูตรมาก
จนยอมแพ้และบอกเขาไปว่าผมทำไม่ได้ เพราะผมไม่อยากให้งานช้าจึงเลือกที่จะบอกไปช่วงหัวค่ำ
เขาจึงโยนงานให้เพื่อนอีกคนทำแทนเพื่อนคนนั้นก็ถามรายละเอียดงานก็เจอคำตอบเหมือนผมครับ
เพื่อนจึงลองทำแล้วผลก็ออกมาเหมือนผมครับ แล้วเขาก็เงียบไป
ผมเลยบอกไปว่ามีงานอื่นไหม ผมทำได้ผมทำแน่นอน แต่ถ้างานไหนมันเกินความสามารถผม ถ้าผมลองทำแล้ว
ทำไม่ได้ผมจะบอกเพราะผมไม่อยากให้งานช้า
เขาบอกว่าโตๆกันแล้วไม่ใช่อนุบาลเพื่อนหรือรุ่นพี่ก็มีทำไมไม่ถามงาน
ตัวเขาก็ทำไม่ได้ยังไปถามเพื่อน ต้องให้รุ่นพี่ช่วยทำเลย ทำงานให้เหมาะสมกับชื่อสถาบันที่จบมาหน่อย
ใช้ครับผมงงมากเลยครับว่าการที่ผมบอกว่าทำไม่ได้ ไม่อยากให้งานช้าผมผิดหรอครับ
แล้วทำไมเขาไม่ให้เวลาผมครับ วันที่เขาส่งงานมาให้มันเป็นวันหยุดราชการ ให้ผมถามรุ่นพี่เขาคงไม่เวลามาคำนวนให้ผมนะครับ
ใครก็เที่ยวกัน คงใจดีคำนวนให้
เขาได้ผลคำนวนหลังจากนั้นอีก3วัน เขาพูดให้เพื่อนสนิทผมฟังว่า รู้สึกผิดหวังในตัวผมมากที่คำนวนไม่ได้
และเขาบอกว่าเขาผิดเองที่ขาดหวังเกินไปและให้มอบงานนี้ให้ผม
หลังจากนั้นหัวหน้าขอดูงาน ไม่มีใครรู้เนื้อหางานเลยเพราะเขาไม่ส่งให้ใครดู พอผมเห็นงานคำนวนผมแทบหงายครับ
มันง่ายมากครับมันง่ายจนผมยากร้องไห้ โจทย์ก็สมบูรณ์ จนผมคิดเลยว่าถ้าตอนให้งานมาแล้วเป็นโจทย์แบบนี่ 30นาทีผมก็ทำเสร็จแล้วครับ
ผมยิ้มแห้งเลยครับ
เพื่อนผมบอกว่าเขาจะไม่ใส่ชื่อผมว่าร่วมทำโปรเจ็ค
ครั้งนี้มีแก้งานอีก เพื่อนของเขาคนนั้นที่ทำโปรเจ็คร่วมกันก็ส่งงานมาให้ผมเป็นงานที่เขาคิดว่าได้ครึ่งเดียวแล้วเอามา
ให้ผมทำต่อไม่เชิงทำต่อหรอกครับเพราะเหมื่อนทำใหม่มากกว่าเพราะเขาไม่ได้ส่งไฟล์งานมาให้ส่งมาแค่แผนร่างตอน4ทุ่มกว่าแล้วบอกว่าส่งไฟล์ก่อนเที่ยงคืน
ซึ่งมีเวลาทั้งวันทำไมชอบแบ่งงานตอนกลางคืน ผมก็ถามงานตลอดว่าเหลืองานอะไรจะได้รับไปทำ คำตอบคือเดี๋ยวบอก
เพื่อนผมบอกว่าไม่ได้เรียกว่าแบ่งงานเขาเรียกว่าโยนงาน ผมก็ทำงานครับส่งให้เขาก่อนเที่ยงคืน เขาถามว่าทำอะไร แก้ตรงนี้สิ ตรงนั่นสิ
พอวันต่อมาผมถามว่าจะให้แก้ตรงไหนเพิ่มไหมเขาก็บอกว่าต้องการแบบนี่ ผมก็แก้งานแล้วส่งใหม่ เขาก็สั่งแก้ใหม่เรื่อยๆครับ จนพอใจ
แล้วเขาก็มาบอกผมว่าต้องการแบบนี้แบบนั้นผมเลยถามเขาว่าเห็นงานที่ผมส่งให้หรือยัง เขาบอกว่าเห็นแล้วแต่ยังไม่ได้ดู
ผมเลยบอกเขาว่าที่เขาพูดว่านั้นผมแก้ใส่งานเรียบร้อยแล้ว
เขาก็พยักหน้าให้ผมจึงถามว่าเหลืออะไรอีกหรือมีอะไรให้ช่วยอีกไหมบอกมาเลย
เขาบอกว่าไม่มีแล้วเหลือทำวีดีโอเขาจะทำเอง ผมก็โอเค เสร็จงานแล้วส่งมาให้ดูด้วยนะเพื่อนคนอื่นในทีมก็อยากเห็นงาน
แล้วเพื่อนเขาก็ถามขึ้นมาว่าไม่ให้คนอื่นทำละ เขาบอกทำงานไม่ดีไม่ได้ดั่งใจ แน่นอนครับในกลุ่มที่มีคนทำงานก็ย่อมมีคนไม่สนใจงาน
ซึ่งก็โดนว่าตามเรื่องครับเพราะเขาคนนั้นด่าคนเก่งพอสมควรเลย แล้วทำไมผมถึงรู้สึกว่าโดนด่าด้วยก็ไม่รู้ครับ
พอถึงเวลาเสนองานหัวหน้าเขาให้ส่งรายชื่อและหน้าที่ของผู้ร่วมโปรเจ็ค ในนั้นมีชื่อทุกคนครับ แต่คนครึ่งหนึ่งในนั้นไม่มีหน้าที่เขียนกำกับไว้เลยและบางคนก็มีหน้าที่นิดเดียว
ซึ่งคนที่มาหน้าที่พวงท้ายมากสุดก็คือเขาครับ และรายชื่อคนที่ไม่มีหน้าที่ ผมไม่รู้ว่าเขาทำงานไหมหรือยังไงแต่หนึ่งในนั้นมีชื่ิอผมงงสิครับ
พอผมได้ดูงานก็อ้อเลยครับงานทั้งหมดที่ให้ผมคิดที่ให้ผมทำมานั้นไม่มีในนำเสนอเลย จะบอกแบบนั้นก็ไม่ถูกสิ มีข้อมูลที่ผมหามาส่วนหนึ่ง และงานที่ผมคิดในช่วงแรก แค่จัดทำให้สวยงามขึ้น
นอกนั้นก็ไม่มีงานที่เขาให้ผมแก้แล้วแก้อีก ผมเลยงงมากครับเพื่อนสนิทผมก็ถามผมว่า ทำไมไม่มีหน้าที่ ก็ทำงานนี้ ส่งงานมาวันหยุดก็ทำ สั่งงานตอนกลางคืนก็อดนอนทำ
ตอนนั้นผมเฟลมากครับ ยิ่งหัวหน้างานมีให้ประเมินผู้รวมงาน ผมยิ่งรู้สึกแย่ครับ หัวหน้างานเขาด่าว่าถ้าไม่ช่วยทำงานก็ขอทำคนเดียวไปเลย
มาเป็นส่วนเกินเกาะเขาทำไม มันเอาเปรียบเพื่อนร่วมงานคนอื่น ซึ่งเขาคนนั้นก็เป็นคนสนิทของหัวหน้างานไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยกันบ่อย
มีช่วงหนึ่งที่มีคนทำงานดีได้รับคำชม เขาก็พยายามหักหน้า หักแบบคนที่ทำความดีกลายเป็นคนเลวไปเลยครับ
แบบความเสียสละของเพื่อนคนนั้นถูกลืมไปเลยครับว่าทำอะไรไปบ้าง
เขาเป็นคนพูดเก่งครับ รุ่นพี่รุ่นน้องที่ทำงานหรือเพื่อนชอบพูดกับเขาเพราะเขามีเรื่องมาพูดตลอด
ผู้ใหญ่พวกคนเก่าคนแก่ก็ชอบเขาครับเพราะเขาเข้ากับคนอื่นได้ง่ายและกลับขาวเป็นดำได้ง่ายเหมื่อนกัน ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่คิดแบบนั้นครับเพราะเพื่อนร่วมงานคนอื่นที่ไม่ค่อยชอบเขาเล่าให้ฟัง ผมจึงฟังหูไว้หู เพราะเท่าที่คนนอกอย่างผมเห็นเขาดูดีมากครับการวางตัวกิริยามารยาทต่างๆ
แต่พอมาถึงจุดๆหนึ่งที่ได้มาเจอกับตัว ผมไม่สามารถอธิบายให้ใครฟังได้เลยครับ นอกจากเพื่อนสนิทที่เห็นว่าผมทำงานจริงๆ
แล้วเขาก็ไปโพสต์ในแอปสีน้ำเงินครับ เรื่องความเห็นแก่ตัว เพื่อนร่วมงานมาให้กำลังใจเยอะมากครับและแขวะในความคิดเห็นมากมาย
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปพูดอะไร ก่อนหน้านั้นผมคิดบวกมากว่าเขาแค่มี มาตรฐานสูง
การที่เขาไม่นำงานผมมาใส่เสนอเพราะมันคงแย่มากแน่ๆเลย ตอนนั้นผมคิดว่าที่เขาทำถูกต้องครับเพราะถ้าเขาเอางานที่แย่จริงๆ? ของผมมาเสนอ
คงจะเป็นการลดมาตรฐานของเขาทำให้ทุกคนมองว่าเขาทำงานออกมาแย่ เพื่อรักษาน้ำใจเพื่อนร่วมงาน
เหมือนกับการทำงานกลุ่มของเด็กมัธยมไงครับใส่ชื่อเพื่อนลงไปทั้งที่ไม่ช่วยอะไรหรือช่วยนิดเดียวก็ใส่มันเลยกลายเป็นความเคยตัว
ผมคิดว่าเขาอาจจะอยากสอนเพื่อนรวมงานคนอื่น คิดแบบนั้นจริงๆผมยังขอบคุณในใจเลยที่เขาเอางานที่ดีมาเสนอ
แต่ผมก็คิดครับว่างานผมแย่หรอแก้แล้วแก้อีกแก้จนเขาพอใจยังไม่ดีพอ
ผมได้เก็บมาคิดว่าต้องพัฒนาขึ้น เพื่อนถามผมเรื่องงานผมก็เลือกที่จะบอกสิ่งที่คิดไปเพื่อนมันไล่ผมไปบวชครับ
จนผมเห็นที่เขาโพสต์ ผมจึงอยากถามว่าถ้าเป็นคุณจะทำยังไง เพราะหลังจบโปรเจ็คเขาไม่มองหน้าผมเลยเมินผมไปเลยครับ