ขอฟังประสบการณ์รักทางไกล จะสมัยก่อนหรือสมัยปัจจุบันก็ได้ค่ะ (ยิ่งอดีตๆยิ่งดีนะคะ)

สวัสดีค่ะ ;D

พอดีฟังเพลงเติมใจให้กันของพี่ก้อง
พอฟังแล้วรู้สึกช่างเป็นความรักที่มีค่า มีความหมาย มั่นคง
คือคนๆนึงที่เป็นเหมือนเส้นใย เป็นเสาที่ยึดเหนี่ยวทุกอย่าง

ตัวจขกท. มีโอกาสเกี่ยวข้องกับต่างประเทศอยู่หลายๆครั้งตั้งแต่สมัยอยู่มัธยม มหาวิทยาลัยทั้งตรี และโท
ก็จะมีไปเรียนในหลายๆประเทศ แต่เนื่องด้วยสมัย จขกท. มี msn หรือ skype อะไรหลายๆอย่างเรื่อยมา
จนถึงไลน์และเฟสไทม์ในปัจจุบัน เทคโนโลยีก็ช่วยได้มากมาย
จนทำให้ความรู้สึกไกลมันไม่ได้ไกลอย่างที่ระยะทางมันเป็นอยู่สักเท่าไหร่
เพียงแค่เวลาที่ต่างกันเท่านั้นเอง
แถมปัจจุบันตั๋วเครื่องบินก็แสนถูก review การเดินทางก็มีให้เห็นเยอะแยะ
การเดินทางมาเยี่ยมหรือบินกลับบ้านมันก็ไม่ได้ยากเหมือนเดิมอีกแล้ว

ทีนี้อยากฟังประสบการณ์รักทางไกลของคนอื่นบ้างค่ะ
ยิ่งเป็นพี่ๆสมัยก่อนที่ยังต้องเขียนจดหมาย หรือที่ต้องนัดเวลาโทรหากัน
ตอนจากกันที่สนามบินรู้สึกอย่างไรบ้างคะ
อยากทราบความรู้สึกถึงความมั่นคงที่เหนื่อยท้อแล้วหยิบภาพมาดู หรือว่าร้องไห้ด้วยความคิดถึงอะไรแบบนั้น
ว่าเป็นอย่างไรแล้วผ่านมาได้อย่างไร มีหวั่นไหวกับคนอื่นบ้างไหม
อากาศและสภาพแวดล้อมมีผลต่อจิตใจแค่ไหน
ปัจจุบันได้อยู่ด้วยกันหรือไม่
หรือเลิกรากันไป
รวมไปถึงสาเหตุที่ต้องอยู่ห่างไกลกันด้วยค่ะ

ต่างคนมีทางต้องเดิน
อาจมีเวลาต้องไกล
หนึ่งคนยังคงคอยใจ
ยังคงคอยไปอย่างนั้น

อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน
จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา
ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น
ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม

ปล.เร็วๆนี้จขกท. ต้องเดินทางไปทำงานที่ตปท.อีกแล้ว T T
ปล. เพลงสมัยก่อนนี่มีความหมายดีมากๆเลย เราเกิดผิดยุคแน่ๆ

distance doesn't matter when someone means so much.
ห่างไกลไม่เท่าห่างเหินเนอะ