คือแฟนเราพึ่งจะไปทำงานค่ะ ที่สมุทรสาคร นิคมสินสาคร ค่ะ ตอนอยู่ก็ไม่เคยจะช่วยอะไร เดือนละ2000ก็หรูแล้วจ้าา
พูดมาแล้วขมขื่น มองหน้าลูกทีไรน้ำตาไหล ทังอยู่ในท้องอีกเฮ้อ...
เขาไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆ วันนี้ได้รู้และเข้าใจความหมายอันลึกซึ้ง น้อยใจมากค่ะ น้อยใจแทนลูก แม่ผิดเอง
เริ่มจากเราถามเขาว่า
เรา:นี่ไม่เคยจะถามเลยหรอว่าได้เงินมาแต่ไหนมาซื้อนมซื้อแพมเพิส
เขา:เรื่องของ
เรา:นี่พูดออกมาแบบนี้ได้ไงทั้งที่เรา2คนสร้างขึ้นมาด้วยกันนะ ลูก2แล้ว
เขา:สร้างขึ้นมาเองคนเดียว
เรา:อืมเอาที่สบายใจ
เขา:อืม. เรื่องของสิตอนนี้กูไม่ได้อยู่บ้าน กูอยู่ห้องกู เงินของกู ไม่เกี่ยวกับ
เราแคปจอไว้นะคะ ของจริงแรงกว่านี้ค่ะแต่หาวิธีลงไม่ได้.....เราท้อมากค่ะ หดหู่ใจ แม่เราช่วยเหลือทุกอย่างนม แพมเพิส และก็ไม่เคยเรียกร้องค่าเลี้ยงดู อาจมีบ่นบ้างโมโหบ้าง แต่ก็ให้อภัย แม้จะเรื่องใหญ่
อีก2เดือน เราจะคลอดค่ะนัดผ่าก่อนกำหนด ค่ะแม่เราก็ทำงาน ยายเราก็ดูลูกเราคนโต ส่วนเราก็ต้องไปคลอดเองคนเดียว สงสารลูก น้ำตาจะไหล
เราก็ได้แต่ภาวนาให้ชีวิตเขาเจริญๆ นะคะ และเราจะทำงานหาเงินส่งลูกเรียนหวังว่าลูกคงเลี้ยงเราในภายภาคหน้านะคะ