สวัสดีค่ะ เราชื่อ ซ. ปัจจุบันอายุ19 ย่าง 20 ปี
พึ่งจะสมัครพันทิปครั้งแรก ขออภัยหากพิมพ์อะไรงงๆไปนะคะ
ซ. มีแฟนคนนึงชื่อ ด. (ขอแทนเป็นชื่อย่อนะคะ) คบกันมาตั้งแต่เราอยู่ ปวช.1 เทอม2 ตอนนั้นเค้าเรียนอยู่ ปวส.1. ซึ่งเค้าเป็นรุ่นพี่ของเรา จบจากที่เดียวกัน บ้านไม่ไกลกันมาก แต่ก็ไม่ได้สนิท จนวันนึงได้มาคบกันเพราะเราโดนแฟนเก่าทิ้งไป เค้าเข้ามาตอนที่เราไม่มีใครเลย ได้ใจเราไปเต็มๆ ความรักภาษาเด็กๆของเราในตอนนั้น. คบไปได้จนเค้าเรียนจบปวส. เราขึ้นช.3 ก็ต้องออกฝึกงาน1เทอม เค้าเรียนจบก็ไปทำงานกับญาติที่ร้านอาหารกึ่งรีสอร์ทนึง เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้ หลังจากที่เค้าเรียนจบเค้าเริ่มเปลี่ยนไปที่ละนิดๆ เราเองก็ฝึกงานจนไม่ค่อยมีเวลาบางทีแทบไม่ได้คุย ไม่ได้โทรหากัน เราก็คิดถึงเค้านะ ไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำไรไม่ดีหรือนอกใจเรา แต่เรื่องก็เริ่มเกิดขึ้น คือตั้งแต่เค้าได้ทำงาน มีตังเก็บ มีตังใช้ เค้าก็ยิ่งเปลี่ยนไป ทั้งคำพูดจา ท่าทาง การแต่งตัว คือทุกอย่างเลยก็ว่าได้ จนเราเห็นว่าผิดสังเกตุก็เลยรู้ว่าเค้าแอบกิ๊กกับคนที่ทำงานด้วยกันอยู่ ครั้งแรกที่เรารู้คือทรุดเลยจิงๆ ใจสั่นไปหมด เจ็บหัวใจมากๆ เพราะเราเป็นโรคหัวใจ ไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำกับเราได้ เค้าทำกับคนที่ร่วมทุกข์มากกว่าสุขกับเค้ามาตลอดได้ไง ช่วยเหลือทุกอย่างจนเรียนจบ จนได้เกรดดีๆไปสมัครงาน อดด้วยกัน ผ่านอุปสรรคมาหลายอย่างมากๆ แต่เค้าทำกับเราได้ เค้าแอบคุยกันตอนเรานอนหลับ โทรคอลกัน แอบไปหา ไปรับไปส่ง พาไปดูหนัง ปากเค้าก็บอกว่าคิดแค่เพื่อน แต่การกระทำมันไม่ใช่ เราเสียใจมากๆ เราฝึกงานก็ท้อแท้เหนื่อยมากอยู่แล้ว เค้าไม่เคยให้กำลังใจเราดีๆเลย สายโทรเค้าจากเค้าแทบจะไม่มี บางวันเราฝึกงานต้องกลับดึกๆ เค้าก็อ้างว่ามารับไม่ได้ เราใช้ชีวิตแบบนั้นเหมือนตัวคนเดียวเกือบ1เทอม แต่เค้าได้เจอผญ.คนนั้นทุกๆวัน อยู่ด้วยกันมากกว่าเรา พอเราจับได้เค้าบอกจะไม่ทำอีก เราก็ให้อภัยเค้า แต่ก็ยังไม่จบ ยังแอบคุยกัน จนเพื่อนเรามาบอกว่าเจอเค้านั่งซ้อนท้ายกันตอนกลางคืน คือเราโคตรท้อมาก ช่วงนั้นเรามีสอบซึ่งเครียดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยังมีเรื่องแบบนี้มากระทบจิตใจกันอีก เราเลยทักไปหาผญ.คนนั้น แต่ไม่ตอบโทรไม่รับ เราเลยตัดสินใจไปหาที่บ้านผญ.คนนั้นไปบอกพ่อแม่เค้าว่าให้ผญ.คนนั้นเลิกมายุ่งกับแฟนเรา ทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวก็ไม่ดัง ผญ.คนนั้นก็โทรหาเราเลยเคลียร์กัน นางบอกนางไม่รู้ว่ายังไม่เลิกกันเพราะแฟนเราบอกว่าเลิกกันนานแล้ว ทั้งๆที่มันไม่จิง เราไปหาทุกวันหลังเลิกงาน ไปทำงานบ้านให้ ทำทุกอย่างให้ตลอด นางก็บอกขอจบจะไม่มายุ่งไรอีก พอแฟนเรารู้เค้าโกธรเรามาก บอกว่าเราทำแบบนี้ทำไม ปกป้องผญ.คนนั้นเต็มที่ ไม่ห่วงความรู้สึก หรืออาการป่วยเราเลย แถมบล็อคเราทุกหนทาง หาเรื่องให้เราผิดสารพัด
** มีอีกเยอะนะคะที่จะมาเล่าระบาย เพราะเราทนอึดอัดแบบนี้มาหลายปีมาก นับจากที่คบกันตอนนี้ก็เกือบ4ปีแล้วค่ะ ฝากตามต่อด้วยนะคะ
ทนอยู่กับความสัมพันธ์ๆนึงมาเกือบ3ปี ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่ได้รักเราอีกแล้ว😥
พึ่งจะสมัครพันทิปครั้งแรก ขออภัยหากพิมพ์อะไรงงๆไปนะคะ
ซ. มีแฟนคนนึงชื่อ ด. (ขอแทนเป็นชื่อย่อนะคะ) คบกันมาตั้งแต่เราอยู่ ปวช.1 เทอม2 ตอนนั้นเค้าเรียนอยู่ ปวส.1. ซึ่งเค้าเป็นรุ่นพี่ของเรา จบจากที่เดียวกัน บ้านไม่ไกลกันมาก แต่ก็ไม่ได้สนิท จนวันนึงได้มาคบกันเพราะเราโดนแฟนเก่าทิ้งไป เค้าเข้ามาตอนที่เราไม่มีใครเลย ได้ใจเราไปเต็มๆ ความรักภาษาเด็กๆของเราในตอนนั้น. คบไปได้จนเค้าเรียนจบปวส. เราขึ้นช.3 ก็ต้องออกฝึกงาน1เทอม เค้าเรียนจบก็ไปทำงานกับญาติที่ร้านอาหารกึ่งรีสอร์ทนึง เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้ หลังจากที่เค้าเรียนจบเค้าเริ่มเปลี่ยนไปที่ละนิดๆ เราเองก็ฝึกงานจนไม่ค่อยมีเวลาบางทีแทบไม่ได้คุย ไม่ได้โทรหากัน เราก็คิดถึงเค้านะ ไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำไรไม่ดีหรือนอกใจเรา แต่เรื่องก็เริ่มเกิดขึ้น คือตั้งแต่เค้าได้ทำงาน มีตังเก็บ มีตังใช้ เค้าก็ยิ่งเปลี่ยนไป ทั้งคำพูดจา ท่าทาง การแต่งตัว คือทุกอย่างเลยก็ว่าได้ จนเราเห็นว่าผิดสังเกตุก็เลยรู้ว่าเค้าแอบกิ๊กกับคนที่ทำงานด้วยกันอยู่ ครั้งแรกที่เรารู้คือทรุดเลยจิงๆ ใจสั่นไปหมด เจ็บหัวใจมากๆ เพราะเราเป็นโรคหัวใจ ไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำกับเราได้ เค้าทำกับคนที่ร่วมทุกข์มากกว่าสุขกับเค้ามาตลอดได้ไง ช่วยเหลือทุกอย่างจนเรียนจบ จนได้เกรดดีๆไปสมัครงาน อดด้วยกัน ผ่านอุปสรรคมาหลายอย่างมากๆ แต่เค้าทำกับเราได้ เค้าแอบคุยกันตอนเรานอนหลับ โทรคอลกัน แอบไปหา ไปรับไปส่ง พาไปดูหนัง ปากเค้าก็บอกว่าคิดแค่เพื่อน แต่การกระทำมันไม่ใช่ เราเสียใจมากๆ เราฝึกงานก็ท้อแท้เหนื่อยมากอยู่แล้ว เค้าไม่เคยให้กำลังใจเราดีๆเลย สายโทรเค้าจากเค้าแทบจะไม่มี บางวันเราฝึกงานต้องกลับดึกๆ เค้าก็อ้างว่ามารับไม่ได้ เราใช้ชีวิตแบบนั้นเหมือนตัวคนเดียวเกือบ1เทอม แต่เค้าได้เจอผญ.คนนั้นทุกๆวัน อยู่ด้วยกันมากกว่าเรา พอเราจับได้เค้าบอกจะไม่ทำอีก เราก็ให้อภัยเค้า แต่ก็ยังไม่จบ ยังแอบคุยกัน จนเพื่อนเรามาบอกว่าเจอเค้านั่งซ้อนท้ายกันตอนกลางคืน คือเราโคตรท้อมาก ช่วงนั้นเรามีสอบซึ่งเครียดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยังมีเรื่องแบบนี้มากระทบจิตใจกันอีก เราเลยทักไปหาผญ.คนนั้น แต่ไม่ตอบโทรไม่รับ เราเลยตัดสินใจไปหาที่บ้านผญ.คนนั้นไปบอกพ่อแม่เค้าว่าให้ผญ.คนนั้นเลิกมายุ่งกับแฟนเรา ทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวก็ไม่ดัง ผญ.คนนั้นก็โทรหาเราเลยเคลียร์กัน นางบอกนางไม่รู้ว่ายังไม่เลิกกันเพราะแฟนเราบอกว่าเลิกกันนานแล้ว ทั้งๆที่มันไม่จิง เราไปหาทุกวันหลังเลิกงาน ไปทำงานบ้านให้ ทำทุกอย่างให้ตลอด นางก็บอกขอจบจะไม่มายุ่งไรอีก พอแฟนเรารู้เค้าโกธรเรามาก บอกว่าเราทำแบบนี้ทำไม ปกป้องผญ.คนนั้นเต็มที่ ไม่ห่วงความรู้สึก หรืออาการป่วยเราเลย แถมบล็อคเราทุกหนทาง หาเรื่องให้เราผิดสารพัด
** มีอีกเยอะนะคะที่จะมาเล่าระบาย เพราะเราทนอึดอัดแบบนี้มาหลายปีมาก นับจากที่คบกันตอนนี้ก็เกือบ4ปีแล้วค่ะ ฝากตามต่อด้วยนะคะ