ตั้งแต่เรียนจบ ทำงาน เราแทบไม่เคยเจอใครสักคนที่เราจะรู้สึกว่าเขาคือเพื่อนจริงๆ ไม่มีใครรู้วันเกิดเราเลย
สมัยเรียนเรามีเพื่อนน้อย มีเพื่อนสนิทแค่ไม่กี่คน เวลาถึงวันเกิดเรา มีคนมาอวยพรทางเฟซบุ๊คเราน้อยมาก เราก็ยอมรับสภาพ เพราะตั้งแต่เรียนจบก็ไม่เคยได้ไปเจอเพื่อนๆอีกเลย จนผ่านมา 5 ปีได้แล้ว
วันเกิดเราปีนี้ ไม่มีใครอวยพรเราทางเฟซบุ๊คเลย มีแต่คนในครอบครัวที่โทรมาอวยพร(เราอยู่ไกลครอบครัวด้วย ตอนนี้เราใช้ชีวิตอยู่หอคนเดียว) ซึ่งเรามองว่ามันผิดปกติ เพราะปีที่ผ่านมาจะมีคนมาโพสอวยพรในเฟสบ้าง อย่างน้อยก็ต้องมีเพื่อนสนิทมาอวยพร และอีกอย่างระบบมันจะแจ้งเตือนไปถึงทุกคนในเฟสว่าวันนี้เป็นวันเกิดเรา แต่ปีนี้ไม่มีใครมาอวยพรในเฟสเลย (แต่เพื่อนสนิทยังทักเฟสมาขอความช่วยเหลือเราอยู่บ้าง)
เอาจริงๆ เราอดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ ยิ่งพอเข้าไปส่องเฟสเพื่อนสมัยเรียนที่มีวันเกิดไล่เลี่ยกับเรา ก็เห็นว่าเขาได้รับการอวยพรในเฟสเยอะมาก คนที่อวยพรเขา ก็คือเพื่อนในสมัยเรียนเรานั่นแหละ เป็นเพื่อนในเฟสด้วย แล้วจะไม่ให้รู้สึกน้อยใจได้ยังไง คงไม่มีใครเห็นเราเป็นเพื่อนเขาอีกแล้ว เราไม่สามารถซื้อใจเพื่อนๆได้สักคน ชีวิตจริงๆก็ไม่มีใครอวยพรเหมือนกันนอกจากคนที่บ้าน ส่วนคนในที่ทำงานไม่มีใครรู้วันเกิดเราเลย และเราก็ไม่บอกด้วย เพราะเดี๋ยวเขาจะคิดลบว่าเราต้องการของขวัญ
สมัยเรียนเราก็ไม่ได้นิสัยแย่ เป็นคนเงียบๆ แต่เรียนเก่ง เป็นคนที่เพื่อนๆอยากจะลอกการบ้าน เป็นคนที่เพื่อนๆอยากจะเอาเข้ากลุ่มเวลามีงานกลุ่ม แต่อดีตมันก็เป็นแค่อดีตสินะ ตอนนี้ทำงานแล้ว เพื่อนๆก็คงลืมเราไปแล้ว
(ใครเข้ามาอ่าน ไม่ต้องอวยพรวันเกิดเรานะ วันเกิดเราผ่านมาแล้ว เรามาตั้งกระทู้ย้อนหลัง)
รู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใครเลย นอกจากคนในครอบครัว
สมัยเรียนเรามีเพื่อนน้อย มีเพื่อนสนิทแค่ไม่กี่คน เวลาถึงวันเกิดเรา มีคนมาอวยพรทางเฟซบุ๊คเราน้อยมาก เราก็ยอมรับสภาพ เพราะตั้งแต่เรียนจบก็ไม่เคยได้ไปเจอเพื่อนๆอีกเลย จนผ่านมา 5 ปีได้แล้ว
วันเกิดเราปีนี้ ไม่มีใครอวยพรเราทางเฟซบุ๊คเลย มีแต่คนในครอบครัวที่โทรมาอวยพร(เราอยู่ไกลครอบครัวด้วย ตอนนี้เราใช้ชีวิตอยู่หอคนเดียว) ซึ่งเรามองว่ามันผิดปกติ เพราะปีที่ผ่านมาจะมีคนมาโพสอวยพรในเฟสบ้าง อย่างน้อยก็ต้องมีเพื่อนสนิทมาอวยพร และอีกอย่างระบบมันจะแจ้งเตือนไปถึงทุกคนในเฟสว่าวันนี้เป็นวันเกิดเรา แต่ปีนี้ไม่มีใครมาอวยพรในเฟสเลย (แต่เพื่อนสนิทยังทักเฟสมาขอความช่วยเหลือเราอยู่บ้าง)
เอาจริงๆ เราอดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ ยิ่งพอเข้าไปส่องเฟสเพื่อนสมัยเรียนที่มีวันเกิดไล่เลี่ยกับเรา ก็เห็นว่าเขาได้รับการอวยพรในเฟสเยอะมาก คนที่อวยพรเขา ก็คือเพื่อนในสมัยเรียนเรานั่นแหละ เป็นเพื่อนในเฟสด้วย แล้วจะไม่ให้รู้สึกน้อยใจได้ยังไง คงไม่มีใครเห็นเราเป็นเพื่อนเขาอีกแล้ว เราไม่สามารถซื้อใจเพื่อนๆได้สักคน ชีวิตจริงๆก็ไม่มีใครอวยพรเหมือนกันนอกจากคนที่บ้าน ส่วนคนในที่ทำงานไม่มีใครรู้วันเกิดเราเลย และเราก็ไม่บอกด้วย เพราะเดี๋ยวเขาจะคิดลบว่าเราต้องการของขวัญ
สมัยเรียนเราก็ไม่ได้นิสัยแย่ เป็นคนเงียบๆ แต่เรียนเก่ง เป็นคนที่เพื่อนๆอยากจะลอกการบ้าน เป็นคนที่เพื่อนๆอยากจะเอาเข้ากลุ่มเวลามีงานกลุ่ม แต่อดีตมันก็เป็นแค่อดีตสินะ ตอนนี้ทำงานแล้ว เพื่อนๆก็คงลืมเราไปแล้ว
(ใครเข้ามาอ่าน ไม่ต้องอวยพรวันเกิดเรานะ วันเกิดเราผ่านมาแล้ว เรามาตั้งกระทู้ย้อนหลัง)