ที่ทำงานเราจะมีแม่บ้านร่างใหญ่คนนึง เธอยิ้มแย้มอยู่เสมอ ดูเหมือนชีวิตเธอไม่น่าจะมีอะไรให้เครียดมากมาย นั่นจึงเป็นเหตุให้เธออารมณ์ดีรึเปล่า..
แต่ไม่ใช่หรอก เพราะเธอมีปัญหาสุขภาพ เนื่องจากน้ำหนักตัวที่มากจนน่ากลัว เธอมีลูกชายอายุยี่สิบ ที่เป็นที่พึ่งให้พ่อแม่ไม่ได้เลย เพราะติดยาเสพติด จนมีผลต่อสมอง เคยเอามีดไล่ฆ่าเธอเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนั้นเธอเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ชาวออฟฟิศฟังอย่างตื่นเต้น ราวกับกำลังพูดถึงหนังบู้มันส์ๆสักเรื่องอยู่ ไม่มีน้ำตา ไม่มีการตัดพ้อใดๆ พวกเราฟังบางคนยังอดหัวเราะไม่ได้ เพราะท่าทางเธอตลกเหลือเกิน
ในเวลาไล่เรี่ยกัน สามีเธอก็ประสบอุบัติเหตุ ต้องลาออกจากงาน เธอเองก็จำเป็นต้องลางานไปดูแลสามีที่นอนติดเตียง เล่าให้เราฟังน้ำเสียงเรียบๆว่า ถ้าสามีไม่หายภายในสองเดือน เธอคงต้องยอมให้เค้าไล่ออก เพราะลางานนานกว่านี้ไม่ได้ ระหว่างที่ลาก็ไม่ได้รับค่าแรง .. แน่นอนแหล่ะ เพราะเธอเป็นลูกจ้างรายวัน
เรารวบรวมเงินน้ำใจจากเพื่อนๆในออฟฟิศให้เธอได้จำนวนนึง ให้เธอใช้สอยระหว่างที่ไม่มีรายได้ แม้ว่าพวกเราจะมีกันไม่กี่คน เงินที่ได้มาจึงไม่มากมายอะไร แต่เธอก็ดีใจมาก และไม่เคยลืมน้ำใจเล็กน้อยที่พวกเรามีให้ในครั้งนั้นเลย
เราเฝ้าถามไถ่ข่าวคราวเธออยู่เสมอ อยากให้เธอมีโอกาสกลับมาทำงานด้วยกันอีก ซึ่งก็โชคดีเหลือเกินที่เธอกลับมาได้ทันเวลา..
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมวันนี้เราจึงยังได้เห็นรอยยิ้มเธออีกครั้ง ได้ยินเธอหัวเราะ และเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน แม้ว่าจะเป็นเรื่องหมาที่เธอเลี้ยงไว้และรักมันมาก แต่โดนรถชนตายอย่างทรมาน เรื่องการกินอยู่ที่ขัดสนของเธอ เรื่องการที่ต้องอยู่ห่างไกลครอบครัว เพราะต้องออกมาหางานทำ ..
ให้ตายเถอะ ถ้าเราต้องพูดถึงเรื่องแบบนี้ เราคงไม่สามารถเล่าไปยิ้มไปได้อย่างเธอ
*****************************
เธอไม่รู้หรอก ว่าเราชื่นชมเธอมาก ที่เธอเข้าถึงความสุข และออกจากความทุกข์ได้อย่างง่ายๆ เธอเป็นคนไม่ซับซ้อน และเคยชินกับการปล่อยมากกว่ายึด เธอจึงมีความสุขกว่าเรา ..คนที่มีความสะดวกสบายในชีวิตมากกว่าเธอหลายอย่าง แต่กลับหวงความทุกข์หลายอย่างไว้กับตัว..
เธออาจจะผิดพลาดบ้างในบางเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูแลสุขภาพ หรือการเลี้ยงลูก.. แต่มันไม่มีใครสมบูรณ์แบบในโลกนี้หรอก เราเลือกมองในมุมน่ารักที่เธอมีดีกว่า
.........................................
เขียนด้วยความรัก.. และความสุข ถึงน้องประทีบ แม่บ้านที่พูดไทยไม่ชัด แต่ฉายความสุขให้เห็นอย่างชัดเจนเหลือเกิน..
แม่บ้านผู้มีความสุข..
แต่ไม่ใช่หรอก เพราะเธอมีปัญหาสุขภาพ เนื่องจากน้ำหนักตัวที่มากจนน่ากลัว เธอมีลูกชายอายุยี่สิบ ที่เป็นที่พึ่งให้พ่อแม่ไม่ได้เลย เพราะติดยาเสพติด จนมีผลต่อสมอง เคยเอามีดไล่ฆ่าเธอเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนั้นเธอเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ชาวออฟฟิศฟังอย่างตื่นเต้น ราวกับกำลังพูดถึงหนังบู้มันส์ๆสักเรื่องอยู่ ไม่มีน้ำตา ไม่มีการตัดพ้อใดๆ พวกเราฟังบางคนยังอดหัวเราะไม่ได้ เพราะท่าทางเธอตลกเหลือเกิน
ในเวลาไล่เรี่ยกัน สามีเธอก็ประสบอุบัติเหตุ ต้องลาออกจากงาน เธอเองก็จำเป็นต้องลางานไปดูแลสามีที่นอนติดเตียง เล่าให้เราฟังน้ำเสียงเรียบๆว่า ถ้าสามีไม่หายภายในสองเดือน เธอคงต้องยอมให้เค้าไล่ออก เพราะลางานนานกว่านี้ไม่ได้ ระหว่างที่ลาก็ไม่ได้รับค่าแรง .. แน่นอนแหล่ะ เพราะเธอเป็นลูกจ้างรายวัน
เรารวบรวมเงินน้ำใจจากเพื่อนๆในออฟฟิศให้เธอได้จำนวนนึง ให้เธอใช้สอยระหว่างที่ไม่มีรายได้ แม้ว่าพวกเราจะมีกันไม่กี่คน เงินที่ได้มาจึงไม่มากมายอะไร แต่เธอก็ดีใจมาก และไม่เคยลืมน้ำใจเล็กน้อยที่พวกเรามีให้ในครั้งนั้นเลย
เราเฝ้าถามไถ่ข่าวคราวเธออยู่เสมอ อยากให้เธอมีโอกาสกลับมาทำงานด้วยกันอีก ซึ่งก็โชคดีเหลือเกินที่เธอกลับมาได้ทันเวลา..
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมวันนี้เราจึงยังได้เห็นรอยยิ้มเธออีกครั้ง ได้ยินเธอหัวเราะ และเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน แม้ว่าจะเป็นเรื่องหมาที่เธอเลี้ยงไว้และรักมันมาก แต่โดนรถชนตายอย่างทรมาน เรื่องการกินอยู่ที่ขัดสนของเธอ เรื่องการที่ต้องอยู่ห่างไกลครอบครัว เพราะต้องออกมาหางานทำ ..
ให้ตายเถอะ ถ้าเราต้องพูดถึงเรื่องแบบนี้ เราคงไม่สามารถเล่าไปยิ้มไปได้อย่างเธอ
*****************************
เธอไม่รู้หรอก ว่าเราชื่นชมเธอมาก ที่เธอเข้าถึงความสุข และออกจากความทุกข์ได้อย่างง่ายๆ เธอเป็นคนไม่ซับซ้อน และเคยชินกับการปล่อยมากกว่ายึด เธอจึงมีความสุขกว่าเรา ..คนที่มีความสะดวกสบายในชีวิตมากกว่าเธอหลายอย่าง แต่กลับหวงความทุกข์หลายอย่างไว้กับตัว..
เธออาจจะผิดพลาดบ้างในบางเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูแลสุขภาพ หรือการเลี้ยงลูก.. แต่มันไม่มีใครสมบูรณ์แบบในโลกนี้หรอก เราเลือกมองในมุมน่ารักที่เธอมีดีกว่า
.........................................
เขียนด้วยความรัก.. และความสุข ถึงน้องประทีบ แม่บ้านที่พูดไทยไม่ชัด แต่ฉายความสุขให้เห็นอย่างชัดเจนเหลือเกิน..