ขอคำปรึกษานักจิตหรือใครก้ได้ช่วยผมทีครับ ผมเครียด

ผมต้องทนอยู่ในบ้าน2 ชั้นที่กำลังจะพังตัวลง จากกำแพงร้าว ครอบครัวพ่อแม่แยกทางกันผมต้องเป็นหัวหน้าครอบครัวในการตัดสินใจแก้ปัญหาสิ่งต่างๆ ซึ่งผมอายุเพียง 25 และจะมีตาที่เป็นผู้ที่ขัดแย้งทุกอย่าง ที่คิดออกมา ซึ่งส่งผลอะไร ทำให้เสียจิตครับ อย่างครอบครัวกำลังมีโปรเจค ธุรกิจ มีแพลนทำความสะอาด มีแพลนต่อเติม ตกแต่งบ้านเพิ่ม ตาจะคอยขัด คอยด่าซัดตะโกนใส่แบบไร้เหตุผล แต่ผมทราบถึงเหตุผลจริงๆ ของตาคือ กลัวถูกหลอก กลัวเสียเงิน แต่ตาก็จะด่าแบบดาดๆ เลย คือตาแกก็เป็นคนบ้านนอกเนาะครับ ไม่เคยมีบ้านหลังใหญ่โตมาก่อน เมื่อสมัยยังหนุ่มก็ทำไร่ทำนาทำสวนคือไม่เคยสัมผัสความรุ่งเรืองศิวิไลซ์ซักเท่าไหร่ ผมจึงต้องทนฟังตาด่าแบบไม่รู้เรื่องทุกวันๆ พยายามอธิบายในหลายๆ เรื่องแกไม่เคยฟังเลย ทำให้ผมเกิดความเครียดหนักกว่าเดิม ไหนจะเลือกวัสดุซ่อมแซม ไหนจะหาวิธีกำจัดปลวก หาช่างต่างๆ นาๆ เมื่อกำลังปรึกษากันและตาได้ยินเข้าก็จะตะโกนมา “ไม่ต้องทำ อย่าทำนะ” มันเซงแบบเฮ้ยกูกำลังคิดกำลังสร้าง คุณตาก็มองว่าไร้ซึ่งความหมาย ผมพยายามที่จะไม่สนใจ พูดอะไรก็พูดไปเถอะ  ตาก้แสดงอาการน้อยใจอีก เซงผมโคตรเซง ซึ่งผมก็ยังเรียนไม่จบ และยังมีปัญหาจิตใจในเรื่องการโดนตัดรุ่นในมหาลัยอีก ผมเข้ากับใครไม่ได้เลยผมมีปัญหาทางสังคมแน่นอน ผมไปติดกัญชาสูบครั้งแรกตั้งแต่อายุ 19 ติดหนักๆ ช่วง 20-25 พยายามปลีกตัวออกจากโลกภายนอก หลังจากที่ผมติดกัญชาครั้งล่าสุด พ่อแม่ผมพาไปยัดโรงพยาบาล ซึ่งตอนนั้นผมมีอาการหลุด และ นอนไม่หลับ ในโรงพยาบาลวันแรกก็ปรับตัวเข้ากับที่พักผู้ป่วยใน หลังจากวันถัดๆ มาผมต้องปรับตัวอยู่ร่วมกับผู้ป่วยโรคจิต ผมกลัวมากๆๆๆ คือคนดีๆ ผมก้พอคุยได้ แต่ผู้ป่วยโหดๆ ที่เค้าอยู่กันได้ ผมคิดว่าเค้าคงพวกเดียวกัน ผมก้เลยถอยห่างจากทุกคนเพราะผมรู้สึกกลัวไปหมด ผมกลัวผู้ป่วยในโรงพยาบาลมากๆๆๆๆๆๆๆๆ คือผู้ป่วยส่วนใหญ่เค้าก้อยู่แบบตามธรรมชาติเค้า ผมเลยกลัวแทบทุกคนเลยในโรงพยาบาล มันทำให้ผมย่ำแย่ๆ ลงไปอีกๆ จากที่โอเคกว่านี้ ออกโรงพยาบาลก่อนกำหนดเพราะผมรู้สึกไม่ไหวเว้ยๆๆๆๆ ผมมีอาการทางจิตหลงเหลืออยู่ซึ่งผมรู้สึกไม่โอเคเลย ผมสนทนากับใครประสาทมุมปากผมมันจะแยกเขี้ยวตลอดติดมาจากโรงพยาบาลน่ะแหล่ะครับ เพราะตอนในนั้นผมเหมือนหมาจนตรอก มีคนทำท่าทางมาขู่ผมก้ต้องสู้เสืออ่ะครับเพราะผมไม่มีทางหนี เหมือนอยู่ในสังเวียนตลอดเวลาอ่ะครับ ลำบากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ผมโดนทรมานจิตใจมานักต่อนักมากๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบำบัดกัญชาผู้ป่วยใน 2 ครั้ง ผู้ป่วยนอกอีกหลายครั้งและ โดนรับน้องมาทั้งหมด 2 ปีกับอีก 1 เดือน พร้อมโดนตัดรุ่นทั้ง 2 ปีที่เข้าไป ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ผมทำประโยชน์ให้คณะมา อาจจะน้อยนิดสำหรับคณะ แต่ผมก้เคยเป็นหน้าเปนตาให้คณะวิศวะมาก่อน ซึ่งเค้ามองไม่เหนค่าเลย ผมไม่รู้จะปลดปล่อยสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร ชีวิตผมบัดซบมาก ทำคุณใครไม่ขึ้น มีปัญหาในสังคมมากๆ ช่วยผมทีครับ