นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
ที่ต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้เพราะนอนไม่หลับและก็รู้สึกสับสนไปหมด มันอึดอัดมากๆ
เลยอยากขอคำปรึกษา อาจจะยาวไปหน่อย
ขอเข้าเรื่อง...
เรามีเพื่อนผช.คนหนึ่ง ค่อนข้างสนิทกัน เราคุยกันทุกวัน โทรคุยกันทุกคืน มันคอยมารับมาส่ง คอยเป็นห่วง จำได้แม้กระทั้งรายละเอียดเล็กๆน้อยของเรา
บางทีเราก็หวั่นไหว เราโคตรแพ้มันเลย เเพ้น้ำเสียง แพ้รอยยิ้ม เเพ้แววตา ทำเหมือนจะชอบเราแต่บ่อยครั้งก็เหมือนเราคิดไปเอง
เราเก็บความรู้สึกมาตลอดจนวันหนึ่งเหมือนมันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเลยตัดสินใจบอกออกไปว่าเราชอบมัน มันบอกว่ามันรู้ เราถามมันกลับว่า
แล้วแกล่ะ เคยมีสักครั้งหนึ่งที่ชอบเราบ้างไหม
มันตอบเรามาว่า แกรู้ไรไหม เราเคยสัญญากับเพื่อนว่า "ไม่ว่าจะยังไงเราจะไม่คบต่อเพื่อนเด็ดขาด"
(แฟนเก่าเราเป็นเพื่อนมัน)
วันนั้นเรารู้เสียใจอย่างบอกไม่ถูกเลยประชดโดยการไปคบกับคนอื่น
(ความคิดเด็กมากตอนนั้น) มันอัฟสเตตัสว่า ขอให้มีความสุขมากๆนะ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราไปส่องเฟสมันทุกวัน เจอเเต่เพื่อนเเท็กรูปตอนกินเหล้ามา กินทุกวันทำตัวเหมือนอกหัก เเต่มีวันหนึ่งเสื้อที่มันใส่ในรูปคือเสื้อตัวที่เราซื้อให้ แต่มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่มันย้าย รร.ไปแล้ว ย้ายไปไกลมาก
เราคอยตามคอยสืบเรื่องมันตลอด จนได้รู้ว่า มันโดนจับข้อหาเมาเเล้วขับ เเม่มันโมโหมากเลยให้ย้าย รร.หนีจากเพื่อนที่ค่อนข้างเกเรหน่อย นั่นคือจุดเริ่มต้นของระห่างเรา
สองปีต่อมาเราก็ได้คุยติดต่อกันบ้าง ต่างคนก็ต่างเริ่มต้นใหม่ แต่มันแปลกตรงที่ทุกครั้งที่เราอกหัก หรือเฟลกับอะไร จะเป็นมันตลอดที่ทักมาถามว่าไหวไหม โอเคหรือเปล่า ปีที่แล้วเราเลิกกับแฟน มันก็โทรมาคุยทำให้เราหายเศร้า ยิ้มออก แต่ก็คงทำได้แค่นี้แหละ เพราะตอนนี้เราก็มีแฟนแล้ว มันก็มีคนในใจของมัน
และล่าสุดมันทักมาเว้ย มันกลับมาบ้าน ชวนเล่นสงกรานต์ เรานัดเจอกัน เรารู้สึกตื่นเต้น เพราะไม่ได้เจอกันนาน เรายืนรอมันสักพักจนเราเริ่มหวั่นว่ามันหลอกเราอำเราเล่นรึป่าว ในที่สุดมันก็มา
มันบอกว่า"ไหนใครมาปะแป้งเนี้ย'เเล้วก็ใช้มือเช็ดแป้งออกจากแก้มเรา อื้อหือ.. ใจนี่เเทบจะหลุดออกมา "นี่ไม่ได้เจอกันตั้งนานเธอไม่คิดจะสูงขึ้นหน่อยหรอ" ไอ้บ้าเอ้ย วันนี้เธอยังเหมือนเดิมสวยงามและสดใส เนิ่นนานเเละจากกันไปด้วยน้ำตา ยังจดจำสายตา เสียงเธอที่อ่อนหวาน เห้ออออออ...
มันจับหัวเรา ดึงเเขนเราข้ามถนน จำได้แม้กระทั้งซื้อ โออิชิรสน้ำผึ้งผสมมะนาวมาให้
ง่ายๆเลยก็คือทำทุกอย่างให้เราหวั่น จนอยากถามไปว่าทำแบบนี้ทำไม ทำไปเพื่ออะไร
ตอนนี้เหมือนเข็มนาฬิกาวนมาที่เดิมเลยว่ะ
ตลอดเวลาที่คิดว่าลืมมันได้ วันนี้มันเท่ากับที่เดิม
ความรู้สึกเดิมๆวิ่งเข้ามา จนน้ำตาไหล ทำไมวะ
ควรจะทำยังไงต่อไป จะจัดการกับความรู้สึกยังไงดี แกรู้ป่ะตอนนี้ แกคือความเศร้าที่สุดที่เคยทำให้เรายิ้มได้
...
ทำไมถึงไม่เคยลืมคนในความทรงจำความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก
ที่ต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้เพราะนอนไม่หลับและก็รู้สึกสับสนไปหมด มันอึดอัดมากๆ
เลยอยากขอคำปรึกษา อาจจะยาวไปหน่อย
ขอเข้าเรื่อง...
เรามีเพื่อนผช.คนหนึ่ง ค่อนข้างสนิทกัน เราคุยกันทุกวัน โทรคุยกันทุกคืน มันคอยมารับมาส่ง คอยเป็นห่วง จำได้แม้กระทั้งรายละเอียดเล็กๆน้อยของเรา
บางทีเราก็หวั่นไหว เราโคตรแพ้มันเลย เเพ้น้ำเสียง แพ้รอยยิ้ม เเพ้แววตา ทำเหมือนจะชอบเราแต่บ่อยครั้งก็เหมือนเราคิดไปเอง
เราเก็บความรู้สึกมาตลอดจนวันหนึ่งเหมือนมันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเลยตัดสินใจบอกออกไปว่าเราชอบมัน มันบอกว่ามันรู้ เราถามมันกลับว่า
แล้วแกล่ะ เคยมีสักครั้งหนึ่งที่ชอบเราบ้างไหม
มันตอบเรามาว่า แกรู้ไรไหม เราเคยสัญญากับเพื่อนว่า "ไม่ว่าจะยังไงเราจะไม่คบต่อเพื่อนเด็ดขาด"
(แฟนเก่าเราเป็นเพื่อนมัน)
วันนั้นเรารู้เสียใจอย่างบอกไม่ถูกเลยประชดโดยการไปคบกับคนอื่น
(ความคิดเด็กมากตอนนั้น) มันอัฟสเตตัสว่า ขอให้มีความสุขมากๆนะ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราไปส่องเฟสมันทุกวัน เจอเเต่เพื่อนเเท็กรูปตอนกินเหล้ามา กินทุกวันทำตัวเหมือนอกหัก เเต่มีวันหนึ่งเสื้อที่มันใส่ในรูปคือเสื้อตัวที่เราซื้อให้ แต่มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่มันย้าย รร.ไปแล้ว ย้ายไปไกลมาก
เราคอยตามคอยสืบเรื่องมันตลอด จนได้รู้ว่า มันโดนจับข้อหาเมาเเล้วขับ เเม่มันโมโหมากเลยให้ย้าย รร.หนีจากเพื่อนที่ค่อนข้างเกเรหน่อย นั่นคือจุดเริ่มต้นของระห่างเรา
สองปีต่อมาเราก็ได้คุยติดต่อกันบ้าง ต่างคนก็ต่างเริ่มต้นใหม่ แต่มันแปลกตรงที่ทุกครั้งที่เราอกหัก หรือเฟลกับอะไร จะเป็นมันตลอดที่ทักมาถามว่าไหวไหม โอเคหรือเปล่า ปีที่แล้วเราเลิกกับแฟน มันก็โทรมาคุยทำให้เราหายเศร้า ยิ้มออก แต่ก็คงทำได้แค่นี้แหละ เพราะตอนนี้เราก็มีแฟนแล้ว มันก็มีคนในใจของมัน
และล่าสุดมันทักมาเว้ย มันกลับมาบ้าน ชวนเล่นสงกรานต์ เรานัดเจอกัน เรารู้สึกตื่นเต้น เพราะไม่ได้เจอกันนาน เรายืนรอมันสักพักจนเราเริ่มหวั่นว่ามันหลอกเราอำเราเล่นรึป่าว ในที่สุดมันก็มา
มันบอกว่า"ไหนใครมาปะแป้งเนี้ย'เเล้วก็ใช้มือเช็ดแป้งออกจากแก้มเรา อื้อหือ.. ใจนี่เเทบจะหลุดออกมา "นี่ไม่ได้เจอกันตั้งนานเธอไม่คิดจะสูงขึ้นหน่อยหรอ" ไอ้บ้าเอ้ย วันนี้เธอยังเหมือนเดิมสวยงามและสดใส เนิ่นนานเเละจากกันไปด้วยน้ำตา ยังจดจำสายตา เสียงเธอที่อ่อนหวาน เห้ออออออ...
มันจับหัวเรา ดึงเเขนเราข้ามถนน จำได้แม้กระทั้งซื้อ โออิชิรสน้ำผึ้งผสมมะนาวมาให้
ง่ายๆเลยก็คือทำทุกอย่างให้เราหวั่น จนอยากถามไปว่าทำแบบนี้ทำไม ทำไปเพื่ออะไร
ตอนนี้เหมือนเข็มนาฬิกาวนมาที่เดิมเลยว่ะ
ตลอดเวลาที่คิดว่าลืมมันได้ วันนี้มันเท่ากับที่เดิม
ความรู้สึกเดิมๆวิ่งเข้ามา จนน้ำตาไหล ทำไมวะ
ควรจะทำยังไงต่อไป จะจัดการกับความรู้สึกยังไงดี แกรู้ป่ะตอนนี้ แกคือความเศร้าที่สุดที่เคยทำให้เรายิ้มได้
...