สิบสอง เดือนสี่ ปีสองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด
วันนี้เมื่อหลายปีก่อน เคยทำงานหนักข้ามปี เพราะมีค่าแรงสามเท่าเป็นของล่อใจ
วันนี้เมื่อปีก่อนโน้นไปอีก เคยนั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจพองโต
คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่น้อง พอถึงบ้านทุกคนต้อนรับอย่างดีเพราะคิดถึงเราไม่ต่างกัน
เอาใจทุกอย่าง อยากกินอะไรได้กิน อยากไปไหนไปกัน
ปีหนึ่งกลับบ้านสองหน นึกในใจว่าอยากมีเงินสักก้อน แล้วออกมาหาอะไรทำที่บ้านซะเลย
แต่เอาเข้าจริงๆ มีเงินก้อนก็หมดไปไม่ได้อะไรกลับมา
และตอนนี้ก็กำลังนับหนึ่งอยู่ที่บ้าน
ทำให้คิดถึงตอนที่ทำงานประจำ มีเจ้านาย มีคนคอยควบคุมเราจะต้องทำอะไร จะได้หยุดวันไหน
ตอนนี้เราเป็นนายตัวเอง ไม่สบายอย่างที่คิดนะ
ไม่ใช่อยากไปไหนก็ไป อยากหยุดก็หยุด อยากเลิกก็เลิก
การเป็นนายตัวเองแท้จริงคือ การบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่เราไม่อยากทำนัก
เช่น การตื่นแต่เช้า ไปหาคนที่จะมาเป็นลูกค้าเรา หาความรู้พัฒนาตัวเอง บริหารเงิน จัดการชีวิตให้มีรายรับเข้ามามากๆ หรือบริหารรายรับนั้นให้งอกเงยต่อไป เป็นต้น
เหล่านี้แหละที่ว่าไม่ง่าย ที่ใครจะมาเป็นนายตัวเองแล้วรวยทุกคน
ถามตัวเอง วันๆ หนึ่งคุณบังคับตัวเองให้มีความรับผิดชอบได้แค่ไหน
สำหรับฉันแล้ว ยอมรับว่าอารมณ์ไม่ค่อยคงที่ บางทีดีใจหาย บางทีก็ร้ายมากๆ หากคุยกับลูกค้า
บางคนที่ไม่เข้าตาก็จะไม่ง้อกลายเป็นแม่ค้าปากตลาดไปเลยก็มี ซึ่งไม่ดีเลย แม่ค้าควรเป็นคนที่ยิ้มและเต็มใจขายของให้ลูกค้าทุกคนเท่าเทียมกัน เพราะเงินทุกบาทที่เขาให้เรามา มันคือปากท้องของเรา ไม่มีลูกค้าเราก็ลำบาก
สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามเปลี่ยนตัวเองคือ ไม่โกรธ และเวลาหงุดหงิดก็ให้นิ่งที่สุด
ถึงแม้บางทีก็หลุดบ้าง แต่ช่วงหลังมานี้ดีขึ้นมากแล้ว เปล่านะฉันไม่ได้เป็นไบโพล่า
ฉันแค่เป็นคน EQ ต่ำที่ต้องพัฒนาทางอารมณ์เพิ่มเท่านั้นเอง
สิ่งที่ทำให้ฉันรู้ตัวคือ คนที่บ้านบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันดุ เพื่อนที่ไม่สนิทบอกว่าฉันเงียบเกินไปเข้าไม่ถึง
ขณะที่เพื่อนสนิทจะบอกว่า ฉันพูดมากจนน่ารำคาญ ตอนแรกฉันสับสนว่าตกลงฉันเงียบ หรือพูดมาก เกินไปกันแน่
แต่หลังจากทบทวนด้วยเหตุและผล ความจริงฉันน่าจะทำตัวให้พอดีไม่เป็น เวลาอยู่กับคนสนิท ก็พูดไปแบบกลัวคนอื่นแย่งพูด พูดเพราะคิดว่ามันตลก แต่.....เงียบมาก ทุกคนคงไว้อาลัยให้มุขฝืดๆของฉันอยู่
แล้วพออยู่กับคนอื่น ฉันก็เงียบกลัวพูดอะไรไปเขาจะไม่ชอบเรา หรือ บางทีนึกเรื่องที่จะพูดไม่ออกจริงๆ
สรุปคือฉันวางตัวไม่เป็นนั่นเอง
ฉันเคยคิดว่าจิตใจของคนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ พูดให้คนชอบเรามันยากยิ่งกว่าอะไร
แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เพราะฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง เกร็งเวลาอยู่กับคนแปลกหน้า และดูไม่จริงใจเวลาอยู่กับคนสนิท
ทั้งที่ฉันทำเพราะฉันอยากให้พวกเขารักฉัน อย่างที่ฉันรักพวกเขา
ซึ่งผลคือ ทั้งคนสนิท และคนแปลกหน้า มองว่าฉันไม่น่าสนใจ บางทีเขาอาจกลัวฉันก็เป็นได้
เพราะบางครั้งถ้าฉันถูกซะตากับใคร ก็จะให้ของ และทำดีกับคนนั้นมากๆ เหมือนมากเกินไป เขาคงระแวง
ฉันเคยคิดว่าฉันทำคุณกับใครไม่ขึ้น เพราะเคยช่วยอะไรใครไว้ หรือให้อะไรกับใคร พวกเขาไม่เคยปฎิบัติกับฉันแบบที่ฉันคาดหวังเลยสักคน บางคนดูไม่ยินดียินร้ายกับของหรือสิ่งที่ฉันทำให้ ด้วยซ้ำ
ฉันตีความการให้เป็นการลงทุน เวลาไม่ได้อะไรตอบกลับ ฉันก็คิดว่าขาดทุน
ซึ่งตอนนี้ไม่แล้ว ฉันจะให้คนที่ฉันอยากให้ และไม่สนใจว่าพวกเขาจะดีกับฉันมากแค่ไหน
และจะไม่ทำอะไรให้ใครเพียงเพราะอยากเอาใจ ถ้าฉันคิดว่าไม่อยากทำ หรือเกรงใจ
ฉันจะเป็นตัวของตัวเอง ไม่เกิน ไม่ขาด จะพยายามยิ้ม และเลิกระแวงคนอื่นด้วย
ไม่รู้จะทำได้มากแค่ไหน แต่ในเมื่อฉันจะเปลี่ยนมันก็ต้องถึงขั้นนิสัยใจคอแบบนี้แหละ
“ฉันเป็นคนวางตัวเก่งในทุกสถานการณ์ รู้จักพูด และทำอะไรถูกที่ถูกทางเสมอ”
ท่อง ท่อง ท่อง และจะเป็นตามนี้
ร้อยวันที่ฉันเปลี่ยน วันที่ ยี่สิบสี่
วันนี้เมื่อหลายปีก่อน เคยทำงานหนักข้ามปี เพราะมีค่าแรงสามเท่าเป็นของล่อใจ
วันนี้เมื่อปีก่อนโน้นไปอีก เคยนั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจพองโต
คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่น้อง พอถึงบ้านทุกคนต้อนรับอย่างดีเพราะคิดถึงเราไม่ต่างกัน
เอาใจทุกอย่าง อยากกินอะไรได้กิน อยากไปไหนไปกัน
ปีหนึ่งกลับบ้านสองหน นึกในใจว่าอยากมีเงินสักก้อน แล้วออกมาหาอะไรทำที่บ้านซะเลย
แต่เอาเข้าจริงๆ มีเงินก้อนก็หมดไปไม่ได้อะไรกลับมา
และตอนนี้ก็กำลังนับหนึ่งอยู่ที่บ้าน
ทำให้คิดถึงตอนที่ทำงานประจำ มีเจ้านาย มีคนคอยควบคุมเราจะต้องทำอะไร จะได้หยุดวันไหน
ตอนนี้เราเป็นนายตัวเอง ไม่สบายอย่างที่คิดนะ
ไม่ใช่อยากไปไหนก็ไป อยากหยุดก็หยุด อยากเลิกก็เลิก
การเป็นนายตัวเองแท้จริงคือ การบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่เราไม่อยากทำนัก
เช่น การตื่นแต่เช้า ไปหาคนที่จะมาเป็นลูกค้าเรา หาความรู้พัฒนาตัวเอง บริหารเงิน จัดการชีวิตให้มีรายรับเข้ามามากๆ หรือบริหารรายรับนั้นให้งอกเงยต่อไป เป็นต้น
เหล่านี้แหละที่ว่าไม่ง่าย ที่ใครจะมาเป็นนายตัวเองแล้วรวยทุกคน
ถามตัวเอง วันๆ หนึ่งคุณบังคับตัวเองให้มีความรับผิดชอบได้แค่ไหน
สำหรับฉันแล้ว ยอมรับว่าอารมณ์ไม่ค่อยคงที่ บางทีดีใจหาย บางทีก็ร้ายมากๆ หากคุยกับลูกค้า
บางคนที่ไม่เข้าตาก็จะไม่ง้อกลายเป็นแม่ค้าปากตลาดไปเลยก็มี ซึ่งไม่ดีเลย แม่ค้าควรเป็นคนที่ยิ้มและเต็มใจขายของให้ลูกค้าทุกคนเท่าเทียมกัน เพราะเงินทุกบาทที่เขาให้เรามา มันคือปากท้องของเรา ไม่มีลูกค้าเราก็ลำบาก
สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามเปลี่ยนตัวเองคือ ไม่โกรธ และเวลาหงุดหงิดก็ให้นิ่งที่สุด
ถึงแม้บางทีก็หลุดบ้าง แต่ช่วงหลังมานี้ดีขึ้นมากแล้ว เปล่านะฉันไม่ได้เป็นไบโพล่า
ฉันแค่เป็นคน EQ ต่ำที่ต้องพัฒนาทางอารมณ์เพิ่มเท่านั้นเอง
สิ่งที่ทำให้ฉันรู้ตัวคือ คนที่บ้านบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันดุ เพื่อนที่ไม่สนิทบอกว่าฉันเงียบเกินไปเข้าไม่ถึง
ขณะที่เพื่อนสนิทจะบอกว่า ฉันพูดมากจนน่ารำคาญ ตอนแรกฉันสับสนว่าตกลงฉันเงียบ หรือพูดมาก เกินไปกันแน่
แต่หลังจากทบทวนด้วยเหตุและผล ความจริงฉันน่าจะทำตัวให้พอดีไม่เป็น เวลาอยู่กับคนสนิท ก็พูดไปแบบกลัวคนอื่นแย่งพูด พูดเพราะคิดว่ามันตลก แต่.....เงียบมาก ทุกคนคงไว้อาลัยให้มุขฝืดๆของฉันอยู่
แล้วพออยู่กับคนอื่น ฉันก็เงียบกลัวพูดอะไรไปเขาจะไม่ชอบเรา หรือ บางทีนึกเรื่องที่จะพูดไม่ออกจริงๆ
สรุปคือฉันวางตัวไม่เป็นนั่นเอง
ฉันเคยคิดว่าจิตใจของคนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ พูดให้คนชอบเรามันยากยิ่งกว่าอะไร
แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เพราะฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง เกร็งเวลาอยู่กับคนแปลกหน้า และดูไม่จริงใจเวลาอยู่กับคนสนิท
ทั้งที่ฉันทำเพราะฉันอยากให้พวกเขารักฉัน อย่างที่ฉันรักพวกเขา
ซึ่งผลคือ ทั้งคนสนิท และคนแปลกหน้า มองว่าฉันไม่น่าสนใจ บางทีเขาอาจกลัวฉันก็เป็นได้
เพราะบางครั้งถ้าฉันถูกซะตากับใคร ก็จะให้ของ และทำดีกับคนนั้นมากๆ เหมือนมากเกินไป เขาคงระแวง
ฉันเคยคิดว่าฉันทำคุณกับใครไม่ขึ้น เพราะเคยช่วยอะไรใครไว้ หรือให้อะไรกับใคร พวกเขาไม่เคยปฎิบัติกับฉันแบบที่ฉันคาดหวังเลยสักคน บางคนดูไม่ยินดียินร้ายกับของหรือสิ่งที่ฉันทำให้ ด้วยซ้ำ
ฉันตีความการให้เป็นการลงทุน เวลาไม่ได้อะไรตอบกลับ ฉันก็คิดว่าขาดทุน
ซึ่งตอนนี้ไม่แล้ว ฉันจะให้คนที่ฉันอยากให้ และไม่สนใจว่าพวกเขาจะดีกับฉันมากแค่ไหน
และจะไม่ทำอะไรให้ใครเพียงเพราะอยากเอาใจ ถ้าฉันคิดว่าไม่อยากทำ หรือเกรงใจ
ฉันจะเป็นตัวของตัวเอง ไม่เกิน ไม่ขาด จะพยายามยิ้ม และเลิกระแวงคนอื่นด้วย
ไม่รู้จะทำได้มากแค่ไหน แต่ในเมื่อฉันจะเปลี่ยนมันก็ต้องถึงขั้นนิสัยใจคอแบบนี้แหละ
“ฉันเป็นคนวางตัวเก่งในทุกสถานการณ์ รู้จักพูด และทำอะไรถูกที่ถูกทางเสมอ”
ท่อง ท่อง ท่อง และจะเป็นตามนี้