ปกติผมเดินตลาดสด ตั้งแต่เล็กจนโต...ชอบไปตลาด ทั้งที่เป็นผู้ชายมีลูกมีเมีย แบบผู้ชายทั่วไป
ชอบทำกับข้าว ชอบทำอาหาร ได้นิสัยเดินตลาดตามก้นแม่ตั้งแต่เด็ก เลยเป็นเรื่องปกติ แต่อาจจะมองเป็นเรื่องไม่ค่อยปกติสำหรับบางคน
ซื้อของมาสิบปี ยี่สิบปี นานๆทีจะเจอสักคน อย่างวันนี้
ซื้อปลาหมึกโลละ 250 กำลังจะใช้มือหนีบคีบเลือก....พ่อค้าพูดออกมาว่า "ห้ามเลือกครับ" เลยเก้ๆ กังๆ จากที่จะซื้อ 1 กิโล เลยบอกว่า
"อ่อ เอา 50 บาท" จริงๆจะบอกว่าไม่เอาก็คิดว่าคงเป็นการทำร้ายความรู้สึกกันเกินไป
พ่อค้าเลยพูดว่า ถ้าเลือกแล้วมันจะเป็นเศษ.....ผมก็ไม่ว่าอะไร ได้แต่เก็บมาคิดว่า ถ้าเราเป็นพ่อค้าคงปล่อยให้ลูกค้าเลือกเต็มที่
เศษที่เหลือ ถ้าเหลือจริงๆ ขายลดราคาแบบเลหลัง จากโลละ 250 เหลือ 200-220 คงมีคนซื้ออยู่ดีเศษที่เหลือคงเหลืออย่างมากแค่กิโลสอง
กิโลยังคงมีกำไร กำไรก็ได้แล้วจากที่ขายไปก่อนหน้า.....ทำไมการเป็นพ่อค้าแม่ค้า ถึงคิดไม่ได้กับเรื่องแบบนี้....อย่างน้อยก็รักษาลูกค้า
เอาไว้คนนึง ที่เดินเอาเงินไปให้ถึงที่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก....แค่คิดว่า ครั้งหน้า และคราวต่อๆไป คงไม่ซื้อกับร้านนี้ ต่อให้ของสด สวยขนาด
ไหน ไปซื้อร้านอื่นที่ ของพอใช้ได้ ได้เลือกได้คุยได้น้ำใจไมตรี ได้ความเข้าใจ จะดีกว่าไหม....ฝากเป็นข้อคิดสำหรับพ่อค้าแม่ค้า ถ้าอยากได้ลูกค้าประจำที่กำเงินไปให้ถึงที่
เรื่องแค่นี้ ให้ลูกค้าเถอะครับ....ยังไงคุณก็มีแต่ได้....ในห้างทำไมเขาทำได้ เพราะเศษที่เหลือเขาก็ลดราคาแล้ว คนแย่งกันหัวแทบขวิด....
พ่อค้าแม่ค้าในตลาด...ห้ามลูกค้าเลือกของ เขามีวิธีคิดแบบไหน ช่วยอธิบายหน่อยครับ
ชอบทำกับข้าว ชอบทำอาหาร ได้นิสัยเดินตลาดตามก้นแม่ตั้งแต่เด็ก เลยเป็นเรื่องปกติ แต่อาจจะมองเป็นเรื่องไม่ค่อยปกติสำหรับบางคน
ซื้อของมาสิบปี ยี่สิบปี นานๆทีจะเจอสักคน อย่างวันนี้
ซื้อปลาหมึกโลละ 250 กำลังจะใช้มือหนีบคีบเลือก....พ่อค้าพูดออกมาว่า "ห้ามเลือกครับ" เลยเก้ๆ กังๆ จากที่จะซื้อ 1 กิโล เลยบอกว่า
"อ่อ เอา 50 บาท" จริงๆจะบอกว่าไม่เอาก็คิดว่าคงเป็นการทำร้ายความรู้สึกกันเกินไป
พ่อค้าเลยพูดว่า ถ้าเลือกแล้วมันจะเป็นเศษ.....ผมก็ไม่ว่าอะไร ได้แต่เก็บมาคิดว่า ถ้าเราเป็นพ่อค้าคงปล่อยให้ลูกค้าเลือกเต็มที่
เศษที่เหลือ ถ้าเหลือจริงๆ ขายลดราคาแบบเลหลัง จากโลละ 250 เหลือ 200-220 คงมีคนซื้ออยู่ดีเศษที่เหลือคงเหลืออย่างมากแค่กิโลสอง
กิโลยังคงมีกำไร กำไรก็ได้แล้วจากที่ขายไปก่อนหน้า.....ทำไมการเป็นพ่อค้าแม่ค้า ถึงคิดไม่ได้กับเรื่องแบบนี้....อย่างน้อยก็รักษาลูกค้า
เอาไว้คนนึง ที่เดินเอาเงินไปให้ถึงที่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก....แค่คิดว่า ครั้งหน้า และคราวต่อๆไป คงไม่ซื้อกับร้านนี้ ต่อให้ของสด สวยขนาด
ไหน ไปซื้อร้านอื่นที่ ของพอใช้ได้ ได้เลือกได้คุยได้น้ำใจไมตรี ได้ความเข้าใจ จะดีกว่าไหม....ฝากเป็นข้อคิดสำหรับพ่อค้าแม่ค้า ถ้าอยากได้ลูกค้าประจำที่กำเงินไปให้ถึงที่
เรื่องแค่นี้ ให้ลูกค้าเถอะครับ....ยังไงคุณก็มีแต่ได้....ในห้างทำไมเขาทำได้ เพราะเศษที่เหลือเขาก็ลดราคาแล้ว คนแย่งกันหัวแทบขวิด....