เหนื่อยกับชีวิตตัวเองมากค่ะ ที่ต้องมาเจอกับปัญหาคนเห็นแก่ตัวครอบครัวเห็นแก่ตัว ทั้งที่เป็นญาติกันเอง ครอบครัวเรามีพี่น้องหลายคนค่ะ ต่างมีครอบครัวกันหมดแล้วแต่ อยู่บ้านหลังเดียวกัน ตัวอย่างเช่น ถ้ามีใครทำของหาย คิดไว้ก่อนเลยว่าต้องมีคนขโมย หรือไม่ถ้ามาหาเจอภายหลัง ก็หาว่ามีคนเอาไปซ่อน ไม่เคยโทษตัวเอง ของใช้ส่วนตัวใช้แล้วต้องเก็บทุกครั้ง ไม่งั้นหมดไม่รู้ว่าทำไม ไม่นึกเกรงใจเลยสักนิดเดียว เราเครียด เราเบื่อ เก็บกดมาก เหมือนคนจะเป็นโรคประสาท ใครพึ่งพาอาศัยใครต้องเป็นบุญคุณเป็นเรื่องใหญ่มาก ไม่มีเมตตา เห็นแกประโชยน์ตัวเอง อยากหนีไปไกลๆ แต่ก็มีอะไรที่ทำให้เป็นห่วงหลายอย่าง
ทำไมชีวิตต้องมาเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนี้