เรื่องเริ่มต้นมาจากตอน ม.1 ครับตอนนั้นมีกีฬาสี แล้วคนจากตัวแทนศาสนาคริสต์ละมั้ง? ถ้จำไม่ผิดมาแจกหนังสือเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิ้ลภาคพันธะสัญญาใหม่ครับ ปรากฎว่าพอเดินเข้ามาในโรงเรียน หลายคนโยนหนังสือทิ้งเกลื่อนกลาด ซึ่งทำให้ผมในตอนนั้นรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้ พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วน้ำตาจะไหลเลย จากนั้นผมก็ได้เปิดอ่านไบเบิ้ลครับ ตอนนั้นผมอ่านได้หลายหน้ามาก เพื่อนๆก็มาล้อเลียนผมบ้างตอนที่ผมอ่าน จากนั้นไม่นานผมก็ไปไล่เก็บไบเบิ้ลที่คนอื่นโยนมาเรียงครับ ผมอ่านได้จนจบวันแล้วนำกลับบ้าน แล้วก็นั่งอ่านต่อ แม่เริ่มถามว่าผมอ่านทำไม? ผมอ่านเพราะผมสนใจในศาสนาครับ ตอบไปแบบนั้นแม่ก็ไม่คิดอะไร สักพักหนึ่งสองสามวันต่อมา ผมเริ่มถามเกี่ยวกับถ้ามีภาคพันธะสัญญาใหม่ ก็ต้องมีภาคพันธะสัญญาเดิม หรือเก่า ใช่ไหม? แล้วจะไปหาอ่านได้ที่ไหน ตอนนั้นโดนแม่ด่าวอดวายเลยครับ แค่ศึกษาจะล้วงลึกทำไม...หลังจากนั้นผมก็เริ่มแต่งนิยายเกี่ยวกับบาทหลวงผู้หนึ่งที่ได้ไปอยู่ในโลกต่างมิติครับ ระหว่างนั้นก็ศึกษาศาสนาไปด้วยเลย แล้วต่อมาอีก ผมก็เริ่มเปิดเพลงศาสนาคริสต์ฟังเพื่อที่จะศึกษาแต่ละเพลงว่าเป็นยังไง อยู่ๆเจ็บหัวใจแปร๊บๆครับ ต่อจากนั้นก็ไปหาเกี่ยวกับคำอธิษฐานว่าทำกันยังไง แล้วมีคนเล่าเรื่องเกี่ยวกับซิสเตอร์คนหนึ่งที่ได้เข้าร่วมศาสนาคริสต์ จู่ๆรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ครับ นี่ผมเป็นอะไร?