วันนี้เรามีโอกาสได้มาทำธุระแถวประตูน้ำ ขณะที่นั่งอยู่ในแมคโดนัลเรามองออกไปนอกร้าน นอกเหนือจากความวุ่นวายของรถบนท้องถนน เราเห็นคุณยายท่านนึงแกเดินขายอะไรซักอย่าง ในสมองก็คิดแต่แง่ร้ายว่าใครสั่งให้แกมาขายรึเปล่า ใครบังคับแกไหม ในขณะที่สมองคิดภาพที่เห็นคือเหมือนแกร้องไห้ แกยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา
ผู้คนเดินผ่านแกไปมีสนใจบ้าง ไม่สนใจบ้าง บางคนเดินชนแกไม่มีแม้แต่คำขอโทษ เราตัดสินใจรีบลุกออกจากแมคโดนัลเพื่อไปหาคุณยาย คุณยายแกขายมินิโดนัทห่อละ 20 บาท เราเลยถือโอกาสถามไถ่ชีวิตแก แกบอกบ้านแกอยู่หลังวัดห้วยขว้าง แกได้กำไรจากโดนัทห่อละ 3 บาท ซึ่งยังไม่ได้จ่ายเงินเค้าเลย ในตะกร้าที่คุณยายแกใส่โดนัทยังเหลือโดนัทอีกหลายห่อ เราทำได้แค่หยิบโดนัทมา 2 ห่อและยื่นเงินให้แก 100 บาทแล้วบอกแกว่าคุณยายไม่ต้องทอนคะหนูให้ เรายืนมองแกเดินขายของต่อไปซักพัก แกเดินเข้าไปในซอยข้างแมคโดนัลหลายคนคงรู้ว่าบรรยากาศในซอยเป็นยังไง คนก็ซื้อของไม่สนใจโลก รถก็อยากวิ่ง บางคันไปไม่ได้ก็บีบแตร์ลั่น มอไซค์ก็หาซอกเพื่อให้ตัวเองไป คนเข็นรถเข็นก็ตะโกนขอทาง
เราเห็นท่าคุณยายไม่ค่อยดีเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาแกอีกครั้ง เราบอกแกว่าคุณยายเดินระวังรถด้วยนะคะ เค้าไม่สนใจนะคะว่าคุณยายจะเป็นยังไง บางคนเดินชนคุณยายยังไม่ขอโทษเลย แล้วเมื่อกี๋หนูเห็นเหมือนคุณยายร้องไห้ คุณยายเป็นอะไรรึเปล่าคะ เข้าไปนั่งพักก่อนไหมเดี๋ยวหนูพาไป คำตอบที่เราได้กลับมาคือ " ยายร้อน ยายปวดหัว พักไม่ได้หรอกเดี๋ยวฝนตก ยายขายขนมไม่หมด " โดนัทที่คุณยายต้องขายไม่ได้มีเพียงแค่ในตะกร้า แต่ในกระเป๋าที่แกสะพายอยู่นั้นยังมีอีก ซึ่งเราไม่ได้มีกำลังมากพอที่จะช่วยซื้อทั้งหมดได้ เราตัดสินใจรีบเดินไปที่ 7-11 เพื่อซื้อน้ำดื่ม เกลือแร่ ผ้าเย็น ยาดมและขนม เราออกมาจาก 7-11 มองหาคุณยายแต่ไม่เจอพยายามเดินหาและสอบถามจากคนแถวนั้นแต่เราก็หาแกไม่เจอ
เราอยากตามหาคุณยาย อยากรู้ว่าแกอยู่ยังไง อาศัยอยู่กลับใคร เราสามารถช่วยเหลืออะไรแกได้บ้าง เราอยากช่วยแกจริงๆ ถึงเราไม่ได้มีกำลังช่วยเหลือแกมาก
#เราเคยใช้เงินแบบไม่คิด ขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ บางครั้งเงินไม่พอใช้หมดไปกับการเที่ยวสังสรรค์ กินอาหารตามห้าง กินชาเขียวแก้วละหลายร้อย ซื้อของฟุ้มเฟื่อย ขอเงินเพิ่มอ้างว่าซื้อของทำงานส่งบ้าง จ่ายค่านั้นนู้นนี่บ้าง ใช้ชีวิตไม่สนถึงความเหนื่อย ความลำบากของคนที่หามา ไม่เห็นคุณค่าของเงินแต่ละบาทที่ใช้ไป ที่เราพูดไม่ใช่ว่าอยากบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่าเรามีพ่อแม่ที่ซัพพอร์ตเราตลอดเวลา แต่เราอยากให้คนที่ยังคิดไม่ได้ลองคิดตามดู สิ่งที่นำความเหนื่อยล้าของพ่อแม่ไปแลกมาคุณค่ามันเท่าเทียมกันไหม วัยรุ่นหลายคนไม่เคยแม้แต่มองหรือคิดถึงความลำบากของพ่อแม่ แต่มองแค่ในมุมตัวเอง มองในมุมสังคมนิยมของตัวเอง ชีวิตต้องป๊อบ ต้องติดหรู ต้องมีเหมือนคนอื่น ต้องสร้างจุดยืนให้ตัวเองโดยการใช้เงินไปแลกมา วันนี้ลองคิดดูซิว่าเงินที่คุณซื้อกาแฟหลักร้อยสามารถแบ่งมาช่วยคุณยายคนนึ่งให้กลับบ้านได้ทันก่อนฝนตก คุณสามารถแบ่งมาซื้อเวลาให้คน คนนึงได้กลับไปพัก คุณสามารถแบ่งน้ำหนักของขนมในตะกร้าหรือในกระเป๋าให้คุณยายเบาลงได้ และคุณอาจยังพอมีเงินเหลือไปซื้อน้ำหรือกาแฟแก้วละ 20-30 บาทดื่มคู่กับโดนัทของคุณยาย
เราขออนุญาตลบชื่อเฟชของจะของโพสต์ที่เราอ้าวอิงรูปภาพมานะคะ รบกวนคนที่รู้จักหรือทราบเรื่องของคุณยายด้วยนะคะ ส่วนคนที่ผ่านไปผ่านมาหรือพบคุณยายช่วยอุดหนุนแกเถอะคะ มันอาจช่วยแกได้ไม่มากนัก แต่อย่างน้อยคุณอาจทำให้คุณภาพชีวิตของคุณยายแกดีขึ้นก็ได้
https://www.picz.in.th/image/Syx81n
https://www.picz.in.th/image/SyxyWb
https://www.picz.in.th/image/SyxFKf
https://www.picz.in.th/image/SyxIAa
https://www.picz.in.th/image/SyxMeq
https://www.picz.in.th/image/SyQd3z
คุณยาย ขายโดนัทแถวประตูน้ำ
ผู้คนเดินผ่านแกไปมีสนใจบ้าง ไม่สนใจบ้าง บางคนเดินชนแกไม่มีแม้แต่คำขอโทษ เราตัดสินใจรีบลุกออกจากแมคโดนัลเพื่อไปหาคุณยาย คุณยายแกขายมินิโดนัทห่อละ 20 บาท เราเลยถือโอกาสถามไถ่ชีวิตแก แกบอกบ้านแกอยู่หลังวัดห้วยขว้าง แกได้กำไรจากโดนัทห่อละ 3 บาท ซึ่งยังไม่ได้จ่ายเงินเค้าเลย ในตะกร้าที่คุณยายแกใส่โดนัทยังเหลือโดนัทอีกหลายห่อ เราทำได้แค่หยิบโดนัทมา 2 ห่อและยื่นเงินให้แก 100 บาทแล้วบอกแกว่าคุณยายไม่ต้องทอนคะหนูให้ เรายืนมองแกเดินขายของต่อไปซักพัก แกเดินเข้าไปในซอยข้างแมคโดนัลหลายคนคงรู้ว่าบรรยากาศในซอยเป็นยังไง คนก็ซื้อของไม่สนใจโลก รถก็อยากวิ่ง บางคันไปไม่ได้ก็บีบแตร์ลั่น มอไซค์ก็หาซอกเพื่อให้ตัวเองไป คนเข็นรถเข็นก็ตะโกนขอทาง
เราเห็นท่าคุณยายไม่ค่อยดีเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาแกอีกครั้ง เราบอกแกว่าคุณยายเดินระวังรถด้วยนะคะ เค้าไม่สนใจนะคะว่าคุณยายจะเป็นยังไง บางคนเดินชนคุณยายยังไม่ขอโทษเลย แล้วเมื่อกี๋หนูเห็นเหมือนคุณยายร้องไห้ คุณยายเป็นอะไรรึเปล่าคะ เข้าไปนั่งพักก่อนไหมเดี๋ยวหนูพาไป คำตอบที่เราได้กลับมาคือ " ยายร้อน ยายปวดหัว พักไม่ได้หรอกเดี๋ยวฝนตก ยายขายขนมไม่หมด " โดนัทที่คุณยายต้องขายไม่ได้มีเพียงแค่ในตะกร้า แต่ในกระเป๋าที่แกสะพายอยู่นั้นยังมีอีก ซึ่งเราไม่ได้มีกำลังมากพอที่จะช่วยซื้อทั้งหมดได้ เราตัดสินใจรีบเดินไปที่ 7-11 เพื่อซื้อน้ำดื่ม เกลือแร่ ผ้าเย็น ยาดมและขนม เราออกมาจาก 7-11 มองหาคุณยายแต่ไม่เจอพยายามเดินหาและสอบถามจากคนแถวนั้นแต่เราก็หาแกไม่เจอ
เราอยากตามหาคุณยาย อยากรู้ว่าแกอยู่ยังไง อาศัยอยู่กลับใคร เราสามารถช่วยเหลืออะไรแกได้บ้าง เราอยากช่วยแกจริงๆ ถึงเราไม่ได้มีกำลังช่วยเหลือแกมาก
#เราเคยใช้เงินแบบไม่คิด ขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ บางครั้งเงินไม่พอใช้หมดไปกับการเที่ยวสังสรรค์ กินอาหารตามห้าง กินชาเขียวแก้วละหลายร้อย ซื้อของฟุ้มเฟื่อย ขอเงินเพิ่มอ้างว่าซื้อของทำงานส่งบ้าง จ่ายค่านั้นนู้นนี่บ้าง ใช้ชีวิตไม่สนถึงความเหนื่อย ความลำบากของคนที่หามา ไม่เห็นคุณค่าของเงินแต่ละบาทที่ใช้ไป ที่เราพูดไม่ใช่ว่าอยากบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่าเรามีพ่อแม่ที่ซัพพอร์ตเราตลอดเวลา แต่เราอยากให้คนที่ยังคิดไม่ได้ลองคิดตามดู สิ่งที่นำความเหนื่อยล้าของพ่อแม่ไปแลกมาคุณค่ามันเท่าเทียมกันไหม วัยรุ่นหลายคนไม่เคยแม้แต่มองหรือคิดถึงความลำบากของพ่อแม่ แต่มองแค่ในมุมตัวเอง มองในมุมสังคมนิยมของตัวเอง ชีวิตต้องป๊อบ ต้องติดหรู ต้องมีเหมือนคนอื่น ต้องสร้างจุดยืนให้ตัวเองโดยการใช้เงินไปแลกมา วันนี้ลองคิดดูซิว่าเงินที่คุณซื้อกาแฟหลักร้อยสามารถแบ่งมาช่วยคุณยายคนนึ่งให้กลับบ้านได้ทันก่อนฝนตก คุณสามารถแบ่งมาซื้อเวลาให้คน คนนึงได้กลับไปพัก คุณสามารถแบ่งน้ำหนักของขนมในตะกร้าหรือในกระเป๋าให้คุณยายเบาลงได้ และคุณอาจยังพอมีเงินเหลือไปซื้อน้ำหรือกาแฟแก้วละ 20-30 บาทดื่มคู่กับโดนัทของคุณยาย
เราขออนุญาตลบชื่อเฟชของจะของโพสต์ที่เราอ้าวอิงรูปภาพมานะคะ รบกวนคนที่รู้จักหรือทราบเรื่องของคุณยายด้วยนะคะ ส่วนคนที่ผ่านไปผ่านมาหรือพบคุณยายช่วยอุดหนุนแกเถอะคะ มันอาจช่วยแกได้ไม่มากนัก แต่อย่างน้อยคุณอาจทำให้คุณภาพชีวิตของคุณยายแกดีขึ้นก็ได้
https://www.picz.in.th/image/Syx81n
https://www.picz.in.th/image/SyxyWb
https://www.picz.in.th/image/SyxFKf
https://www.picz.in.th/image/SyxIAa
https://www.picz.in.th/image/SyxMeq
https://www.picz.in.th/image/SyQd3z