Ready Player One  คือแกงโฮะวัฒนธรรม"pop culture"ที่ทำออกมาได้อร่อยและไม่เลี่ยน
สิ่งเล็กๆน้อยๆของความประทับใจจากยุค 70-ปัจจุบันถูกนำเอามาทำผสม ปั่นร่วมกัน จากนั้นก็ตำแหลก ออกมาได้อย่างลงตัว เหมือนรสของอาหารถูกปากที่ไม่ถูกนำมาทำถูกทำให้เกิดขึ้นอีกครั้ง ผสมเข้าโลกอนาคตที่โลกแห่งความเป็นจริงย่ำแย่จนต้องหนีไปใช้ชีวิตอยู่ในโลกเสมือนจริง
อนึ่งที่สงสัยเกี่ยวกับภาพยนต์เรื่องนี้คือ ผู้อำนวยการสร้างเสียค่าลิขสิทธิ์เท่าไหร่กันหว่า กิมมิค กิมมิค กิมมิคทุกอย่างถูกแฝงไว้เต็มไปหมดทุกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในทุกฉากและทุกซีน ทั้งจากตะวันตกในช่วงยุค70 จนถึงฝั่งตะวันออก
มันมีข้อเสียคือค่อนข้างจะ cliché แต่อยู่ในระดับพอรับได้ เอาจริงๆเมื่อเทียบกับ"golden compass"และ"Wrinkle In Time"แล้ว ถือว่าทำออกมาได้โอเคไม่ต่ำตมอย่าง2เรื่องที่กล่าวมาผมก็พอใจแล้วล่ะนะ
แต่เอาจริงๆไอ้ประเด็กรักในโลกออนไลน์มันก็ประมาณนี้ล่ะครับ เกิดขึ้นเร็วและเน่าสลายลงไปเร็วเป็นเท่าทวีคูณ จากคนเคยปลอมเป็นตัวละครหญิงเพื่อดูดของและใช้แรงงานจากผู้เล่นชายกลัดมันหื่นกามและหน้าหม้อ

สรุปฤามนต์ขลังของสปีลเบิร์กยังค่อยไม่เสื่อมคลาย

ระดับความอิ่มเอมสำหรับคนไม่คุ้นชินกับ pop culture ในยุค 70-ปัจจุปันคนอยู่อยู่ที่ 8/10
ระดับความอิ่มเอมสำหรับคนไม่คุ้นชินกับผู้เติบโตมากับ pop culture อยู่ที่ ไม่สามารถประมาณค่าได้ หักลบไปนิดหน่อยทำไมไม่เอา"โตโตโร่"มาด้วยเลยล่ะพี่เอ๋ย... ในเมื่อพี่ใส่ลงไปเยอะขนาดนี้แล้ว