ขออนุญาติใช้พื้นที่นี้ในการระบายความทุกข์ของเราหน่อยนะค่ะ. ทำไงเราจะทำใจได้ซักทีมันทุกข์ทรมานเผาผลาญใจเรามาก ความทุกข์นี้เกิดจากความที่เรารู้สึกถึงความถูกเอารัดเอาเปรียบ ความลำเอียง จากครอบครัวของเรา เรามีน้องชาย1คน อายุห่างกัน3ปี ตอนนี้อายุจะเข้าเลข4กันแล้ว.
เรามีอาชีพค้าขายซื้อรถกระบะไว้ใช้ทำมาหากินโดยผ่อนชำระหาได้ด้วยตนเองกับสามีของเรา ให้เงินแม่ไว้ใช้จ่ายทุกเดือน ในขณะที่น้องไม่เคยให้ พ่อซื้อรถยนต์สี่ประตูหลังคาแครี่บอยให้น้องเป็นรถมือสองสภาพดีใหม่ ในขณะรถกระบะของเราๆต้องช่วยกันผ่อนกับสามีของเรานานถึง5ปี.
แม่เราแบ่งทรัพย์มรดกให้เรากับน้องโดยน้องได้ห้องเช่า2ห้องติดถนน. ส่วนเราได้บ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ปลวกกินสภาพไม่มีคนอยู่ เรากับสามีต้องมาปรับปรุงเพื่ออยู่อาศัยและด้านบนเราก้อต่อเติมทำเป็นห้องเช่า
เราซื้อกับข้าวมาฝากพ่อกับแม่เรา แต่บางทีพ่อกับแม่ก้อเอาไปให้น้องๆเราแทบไม่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายอะไรเลย
บางเดือนเราพาแม่ออกไปกินข้าวนอกบ้านเราจะเลี้ยงแม่ตลอด แต่ถ้าแม่ให้น้องพาไปแม่ต้องเติมน้ำมันให้ ไปกินข้าวแม่ต้องจ่ายค่าข้าว แค่คิดเราก้อรู้สึกแย่และเจ็บปวดมากมันทรมานในใจเรามาก
บางวันเห็นพ่อทำกับข้าวให้น้องเรากินแล้วยังต้องมาล้างจานให้อีกทั้งที่น้องเราอายุก้อจะ40อยู่แล้ว
เราพยายามอ่านหนังสือธรรมะ ฟังธรรมะ. แต่มันก้อฟุ้งซ่าน เครียด เรารู้สึกแย่มาก คิดว่าอย่าได้เกิดมาเจอกันอีก. มันกำลังเกิดเป็นความเกลียดขึ้นในใจของเราเกลียดน้อง เกลียดพ่อ พ่อไปโลตัสจะต้องมีของฝากกลับเข้ามาให้น้องตลอด เสื้อกางเกง อาหารการกิน
เราพยายามคิดว่ามันคงเป็นกรรมของเราที่เคยทำไว้แต่มันยังทำใจไม่ได้ รถที่พ่อซื้อให้น้องก้อมาจอดที่โรงรถบ้านเราโดยที่น้องเราไม่ต้องเสียเงินสร้างที่จอดรถ ตื่นเช้ามามองเห็นรถทีไรเรารู้สึกเกลียดเคียดแค้น น้อยใจ
เราพยายามหาวิธีแก้โดยอาศัยการอ่านและฟังธรรมแต่มันไม่รู้เลย ไม่มีสมาธิ เมื่อไหร่มันจะทำใจกับเรื่องนี้ได้สักที เราไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังมันอยู่ในใจของเรา เมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นไป เมื่อไหร่จะทำใจได้ ปล่อยวางอารมณ์แย่ๆนี้
ยิ่งมารู้ว่าแม่ซื้อที่ไว้แปลงนึงเรากับน้องก้อรู้ว่าแม่ซื้อไว้นานแล้ว แม่เอ่ยว่าจะโอนเป็นชื่อน้องของเราๆวีนแตกถามแม่ว่าที่แม่จะยกให้น้องเหรอ แล้วเราล่ะ แม่บอกเราว่าแม่ก้อแบ่งให้เราแล้วไงเราเลยระบายความในใจของเราทั้งเรื่องที่ๆแม่แบ่งให้เรากับน้องเรา เรื่องรถที่พ่อซื้อให้น้อง รวมทั้งเงินที่พ่อเคยแบ่งให้เรากับน้องคนละแสนแล้วตอนหลังพ่อเรามาขอเอานเพราะพ่อจะเปลี่ยนรถพ่อต้องใช้เงินแต่ไม่ขอน้องเราคืน
นี่คือเวรกรรมของเราใช้ไหม เราต้องชดใช้ใช่ไหม อยากขอแค่แนวทางที่พอจะทำให้เราคลายทุกข์ลงบ้างไม่เคียดแค้นรุนแรงและทรมานใจเหมือนตอนนี้ ใครเคยเจอแบบเรามีวิธีทำใจยังไงบ้างค่ะบอกเรทีค่ะ
ความเกลียดมันเผาผาญใจเราให้ทุกข์ทรมานได้ขนาดนี้เลยเหรอ!!
เรามีอาชีพค้าขายซื้อรถกระบะไว้ใช้ทำมาหากินโดยผ่อนชำระหาได้ด้วยตนเองกับสามีของเรา ให้เงินแม่ไว้ใช้จ่ายทุกเดือน ในขณะที่น้องไม่เคยให้ พ่อซื้อรถยนต์สี่ประตูหลังคาแครี่บอยให้น้องเป็นรถมือสองสภาพดีใหม่ ในขณะรถกระบะของเราๆต้องช่วยกันผ่อนกับสามีของเรานานถึง5ปี.
แม่เราแบ่งทรัพย์มรดกให้เรากับน้องโดยน้องได้ห้องเช่า2ห้องติดถนน. ส่วนเราได้บ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ปลวกกินสภาพไม่มีคนอยู่ เรากับสามีต้องมาปรับปรุงเพื่ออยู่อาศัยและด้านบนเราก้อต่อเติมทำเป็นห้องเช่า
เราซื้อกับข้าวมาฝากพ่อกับแม่เรา แต่บางทีพ่อกับแม่ก้อเอาไปให้น้องๆเราแทบไม่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายอะไรเลย
บางเดือนเราพาแม่ออกไปกินข้าวนอกบ้านเราจะเลี้ยงแม่ตลอด แต่ถ้าแม่ให้น้องพาไปแม่ต้องเติมน้ำมันให้ ไปกินข้าวแม่ต้องจ่ายค่าข้าว แค่คิดเราก้อรู้สึกแย่และเจ็บปวดมากมันทรมานในใจเรามาก
บางวันเห็นพ่อทำกับข้าวให้น้องเรากินแล้วยังต้องมาล้างจานให้อีกทั้งที่น้องเราอายุก้อจะ40อยู่แล้ว
เราพยายามอ่านหนังสือธรรมะ ฟังธรรมะ. แต่มันก้อฟุ้งซ่าน เครียด เรารู้สึกแย่มาก คิดว่าอย่าได้เกิดมาเจอกันอีก. มันกำลังเกิดเป็นความเกลียดขึ้นในใจของเราเกลียดน้อง เกลียดพ่อ พ่อไปโลตัสจะต้องมีของฝากกลับเข้ามาให้น้องตลอด เสื้อกางเกง อาหารการกิน
เราพยายามคิดว่ามันคงเป็นกรรมของเราที่เคยทำไว้แต่มันยังทำใจไม่ได้ รถที่พ่อซื้อให้น้องก้อมาจอดที่โรงรถบ้านเราโดยที่น้องเราไม่ต้องเสียเงินสร้างที่จอดรถ ตื่นเช้ามามองเห็นรถทีไรเรารู้สึกเกลียดเคียดแค้น น้อยใจ
เราพยายามหาวิธีแก้โดยอาศัยการอ่านและฟังธรรมแต่มันไม่รู้เลย ไม่มีสมาธิ เมื่อไหร่มันจะทำใจกับเรื่องนี้ได้สักที เราไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังมันอยู่ในใจของเรา เมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นไป เมื่อไหร่จะทำใจได้ ปล่อยวางอารมณ์แย่ๆนี้
ยิ่งมารู้ว่าแม่ซื้อที่ไว้แปลงนึงเรากับน้องก้อรู้ว่าแม่ซื้อไว้นานแล้ว แม่เอ่ยว่าจะโอนเป็นชื่อน้องของเราๆวีนแตกถามแม่ว่าที่แม่จะยกให้น้องเหรอ แล้วเราล่ะ แม่บอกเราว่าแม่ก้อแบ่งให้เราแล้วไงเราเลยระบายความในใจของเราทั้งเรื่องที่ๆแม่แบ่งให้เรากับน้องเรา เรื่องรถที่พ่อซื้อให้น้อง รวมทั้งเงินที่พ่อเคยแบ่งให้เรากับน้องคนละแสนแล้วตอนหลังพ่อเรามาขอเอานเพราะพ่อจะเปลี่ยนรถพ่อต้องใช้เงินแต่ไม่ขอน้องเราคืน
นี่คือเวรกรรมของเราใช้ไหม เราต้องชดใช้ใช่ไหม อยากขอแค่แนวทางที่พอจะทำให้เราคลายทุกข์ลงบ้างไม่เคียดแค้นรุนแรงและทรมานใจเหมือนตอนนี้ ใครเคยเจอแบบเรามีวิธีทำใจยังไงบ้างค่ะบอกเรทีค่ะ