ฮือออ น้ำตาไหลหายใจไม่ออก สงสารขุนเหล็กเหลือเกิน

บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว

ใช้ชีวิตปกติ ...เวลาไปที่ชุมชนก็ใส่แมส ....เป็นประจำ รู้สึกไม่สบายตัว คั่นเนื้อคั่นตัว ตัวร้อนกว่าปกติ เจ็บคอนิดๆ ... ก็นึกว่าจะเป็นไข้ธรรมดา ทานยาพารา 2 เม็ดแล้วก็นอน ไข้ (ตัวร้อน หนาวสั่น) ไอแห้