สวัสดีค่ะ เราเพิ่งหัดต้องกระทู้นี้กระทู้ครั้งแรก ผิดตรงไหนก็ขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ
ตอนนี้เราอายุ23เพิ่งเรียนจบค่ะ เราคบกับแฟนมา3ปีกว่าๆ ย้อนไปเมื่อก่อนตอนนั้นเรายังเรียนกันทั้งคู่ เราเจอกันบนโลกออนไลน์ค่ะ เริ่มจากเขาทักมาก่อน ก็คุยกันเรื่อยๆจนได้นัดเจอกัน รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้โอเค ดูไม่น่าเจ้าชู้ เราเลยตกลงคบกับเขา เขาดูเป็นคนเรื่อยๆเฉยชา เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้ดูรักเราอะไรมาก แต่เราคิดว่าสักวันความรู้สึกมันคงจะเพิ่มขึ้นเอง จนคบมาได้ประมาณ 1ปี แม่เขาอยากเจอเรา เราก็ได้ไปทานข้าวกับครอบครัวเขา ทางบ้านเขาก็ต้อนรับเราดีมากๆเลยนะคะ คือดูแลดีมาก บ้านเขาทำกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง เขาบอกเราว่าเราเรียนจบมา มาช่วยแม่ทำงานที่นี่นะลูก เดี๋ยวแม่จะสอนงานให้ สักพักก็เก็บเงินแต่งกันจะได้มาดูแลธุรกิจทางบ้านต่อจากแม่เลย เราไม่ได้อยากได้ธุรกิจทางบ้านเขาหรอกค่ะ แต่พอได้ยินแบบนี้เราก็รู้สึกดีว่าทางบ้านเขาเอ็นดูเรา แล้วพ่อแม่เขาก็มาส่งเราที่บ้าน คือคุยกะทางพ่อแม่เราดีมาก ขอไลน์แม่เราเพื่อคุยติดต่อกัน แล้วระหว่างนั้นก็เหมือนไปด้วยดีค่ะ
วันนึงแฟนเราไปเข้าห้องน้ำแล้วทิ้งมือถือไว้กับเรา เราคิดไงไม่รู้ ปกติไม่เคยดูไลน์แฟนเลย แต่วันนั้นอยู่ดีๆก็อยากดูเลยเปิดเข้าไปดู เราเห็นที่เขาแชทกับแม่เขา แม่เขาบอกว่า " แม่อยากให้ลูกหาผู้หญิงที่อย่างน้อยฐานะเท่าเราและสนับสนุนหน้าที่ทางข้าราชการได้ (แฟนเรียนนายร้อยตำรวจค่ะ) แม่ไม่อยากให้ลูกจริงจังกับผู้หญิงคนนี้ เพราะมีนายพันอีกหลายคนที่อยากได้ลูกเป็นลูกเขย แทบจะใส่พานลูกสาวมาให้ " แฟนเราตอบไปว่า "ผมอยู่กับเขาแล้วสบายใจ ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงรวยแล้วงี่เง่าดูแลลำบาก และเขาก็ไม่เคยทำผมเสียใจ มีแต่ผมที่ทำเขาเสียใจ ผมเลือกคนนี้ครับ" คือตอนเราอ่านเราหน้าชาน้ำตาไหลเลย เราไม่ได้ทำตัวให้ไม่เหมาะสมกับเขาเลย คือเราวางตัวดีมาตลอดเลยค่ะ อันนี้เรามั่นใจ เราเรียนคณะดัง มหาลัยมีชื่อเสียง คือคนเราวัดกันที่เงินหรอ คือเราก็ไม่กล้าบอกแฟนว่าเรารู้ เราก็เก็บเงียบมาตลอด คือเรามองว่าอย่างน้อยแฟนเราก็ปกป้องเรา แฟนเราคงรักเรา และเราก็ไม่อยากทำให้เขาหนักใจ
แต่หลังจากนั้นมาประมาณครึ่งปีได้หลังจากที่ได้อ่านไลน์ เขาต้องมีธุระกลับไปที่บ้านเขา หลังจากกลับมาจากธุระนั้น เขาโทรมาหาแล้วบอกว่า
" ขอโทษนะ เราเลิกกันเถอะ เพราะทางบ้านเราต้องการให้เราเจอผู้หญิงที่ฐานะเหมาะสมกับครอบครัวเขามากกว่านี้และแม่เขาก็ได้หาผู้หญิงคนนันให้แล้ว" คือตอนนั้นเราอึ้งไปเลย เพราะไม่เคยทะเลาะหรือไรก่อนหน้านี้เลยค่ะ เราเฟลมาก คือเพราะอะไรทำไมเขาถึงทิ้งกันง่ายๆแบบนี้ เรากลายเป็นโรคซึมเศร้า รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เรารู้สึกเราไร้ค่า รู้สึกแย่แบบบอกไม่ถูก เหมือนเราไม่มีค่าพอให้รักเลยหรอ เราเกิดมาไม่รวยแต่เราก็พยายามทำงานเก็บเงิน ไม่ใช่จะเป็นผู้หญิงนั่งขอเงินแล้วไม่ทำการทำงานให้เขาเลี้ยง ที่เราทำให้เขาผ่านมามันไม่ดีหรอ
แล้วเราสงสัยมากคือ ทำไมแม่เขาถึงเอ็นดูเรา ทำเหมือนรักเรามากแต่ลับหลังมาปั่นให้เลิกแบบนี้ ถ้าไม่ชอบเราก็นิ่งๆมันยังดีกว่ามาทำเป็นรัก คือเขาเรียกเราว่าลูกสาว แล้วหลังจากที่เราแอบเห็นไลน์ ท่าทีของแม่ที่มีต่อเราไม่เปลี่ยนเลยนะคะ คือทำเป็นรักเรามาก ชวนกินข้าว ชวนคุย ชวนไปเที่ยว เราเลยสงสัยว่าผู้ใหญ่คนนึงจะทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรอค่ะ
ที่เรามาตั้งกระทู้เพื่ออยากระบายและอยากขอคำปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆว่า ทำยังไงดีให้เราหลุดพ้นจากความคิดของเราที่รู้สึกเรา ต่ำต้อย ไร้ค่า รู้สึกแย่ๆกับตัวเองค่ะ ยาวนิดนึง ขอโทษนะคะ ต้องขอบคุณมากๆที่อ่านมาถึงตรงนี้
ปล. ขออนุญาตแท้กในความรักในวัยทำงานนะคะ อยากได้มุมมองในมุมของผู้ใหญ่ด้วย
เลิกกันเพราะเรามีไม่เท่าเขา?
ตอนนี้เราอายุ23เพิ่งเรียนจบค่ะ เราคบกับแฟนมา3ปีกว่าๆ ย้อนไปเมื่อก่อนตอนนั้นเรายังเรียนกันทั้งคู่ เราเจอกันบนโลกออนไลน์ค่ะ เริ่มจากเขาทักมาก่อน ก็คุยกันเรื่อยๆจนได้นัดเจอกัน รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้โอเค ดูไม่น่าเจ้าชู้ เราเลยตกลงคบกับเขา เขาดูเป็นคนเรื่อยๆเฉยชา เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้ดูรักเราอะไรมาก แต่เราคิดว่าสักวันความรู้สึกมันคงจะเพิ่มขึ้นเอง จนคบมาได้ประมาณ 1ปี แม่เขาอยากเจอเรา เราก็ได้ไปทานข้าวกับครอบครัวเขา ทางบ้านเขาก็ต้อนรับเราดีมากๆเลยนะคะ คือดูแลดีมาก บ้านเขาทำกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง เขาบอกเราว่าเราเรียนจบมา มาช่วยแม่ทำงานที่นี่นะลูก เดี๋ยวแม่จะสอนงานให้ สักพักก็เก็บเงินแต่งกันจะได้มาดูแลธุรกิจทางบ้านต่อจากแม่เลย เราไม่ได้อยากได้ธุรกิจทางบ้านเขาหรอกค่ะ แต่พอได้ยินแบบนี้เราก็รู้สึกดีว่าทางบ้านเขาเอ็นดูเรา แล้วพ่อแม่เขาก็มาส่งเราที่บ้าน คือคุยกะทางพ่อแม่เราดีมาก ขอไลน์แม่เราเพื่อคุยติดต่อกัน แล้วระหว่างนั้นก็เหมือนไปด้วยดีค่ะ
วันนึงแฟนเราไปเข้าห้องน้ำแล้วทิ้งมือถือไว้กับเรา เราคิดไงไม่รู้ ปกติไม่เคยดูไลน์แฟนเลย แต่วันนั้นอยู่ดีๆก็อยากดูเลยเปิดเข้าไปดู เราเห็นที่เขาแชทกับแม่เขา แม่เขาบอกว่า " แม่อยากให้ลูกหาผู้หญิงที่อย่างน้อยฐานะเท่าเราและสนับสนุนหน้าที่ทางข้าราชการได้ (แฟนเรียนนายร้อยตำรวจค่ะ) แม่ไม่อยากให้ลูกจริงจังกับผู้หญิงคนนี้ เพราะมีนายพันอีกหลายคนที่อยากได้ลูกเป็นลูกเขย แทบจะใส่พานลูกสาวมาให้ " แฟนเราตอบไปว่า "ผมอยู่กับเขาแล้วสบายใจ ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงรวยแล้วงี่เง่าดูแลลำบาก และเขาก็ไม่เคยทำผมเสียใจ มีแต่ผมที่ทำเขาเสียใจ ผมเลือกคนนี้ครับ" คือตอนเราอ่านเราหน้าชาน้ำตาไหลเลย เราไม่ได้ทำตัวให้ไม่เหมาะสมกับเขาเลย คือเราวางตัวดีมาตลอดเลยค่ะ อันนี้เรามั่นใจ เราเรียนคณะดัง มหาลัยมีชื่อเสียง คือคนเราวัดกันที่เงินหรอ คือเราก็ไม่กล้าบอกแฟนว่าเรารู้ เราก็เก็บเงียบมาตลอด คือเรามองว่าอย่างน้อยแฟนเราก็ปกป้องเรา แฟนเราคงรักเรา และเราก็ไม่อยากทำให้เขาหนักใจ
แต่หลังจากนั้นมาประมาณครึ่งปีได้หลังจากที่ได้อ่านไลน์ เขาต้องมีธุระกลับไปที่บ้านเขา หลังจากกลับมาจากธุระนั้น เขาโทรมาหาแล้วบอกว่า
" ขอโทษนะ เราเลิกกันเถอะ เพราะทางบ้านเราต้องการให้เราเจอผู้หญิงที่ฐานะเหมาะสมกับครอบครัวเขามากกว่านี้และแม่เขาก็ได้หาผู้หญิงคนนันให้แล้ว" คือตอนนั้นเราอึ้งไปเลย เพราะไม่เคยทะเลาะหรือไรก่อนหน้านี้เลยค่ะ เราเฟลมาก คือเพราะอะไรทำไมเขาถึงทิ้งกันง่ายๆแบบนี้ เรากลายเป็นโรคซึมเศร้า รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เรารู้สึกเราไร้ค่า รู้สึกแย่แบบบอกไม่ถูก เหมือนเราไม่มีค่าพอให้รักเลยหรอ เราเกิดมาไม่รวยแต่เราก็พยายามทำงานเก็บเงิน ไม่ใช่จะเป็นผู้หญิงนั่งขอเงินแล้วไม่ทำการทำงานให้เขาเลี้ยง ที่เราทำให้เขาผ่านมามันไม่ดีหรอ
แล้วเราสงสัยมากคือ ทำไมแม่เขาถึงเอ็นดูเรา ทำเหมือนรักเรามากแต่ลับหลังมาปั่นให้เลิกแบบนี้ ถ้าไม่ชอบเราก็นิ่งๆมันยังดีกว่ามาทำเป็นรัก คือเขาเรียกเราว่าลูกสาว แล้วหลังจากที่เราแอบเห็นไลน์ ท่าทีของแม่ที่มีต่อเราไม่เปลี่ยนเลยนะคะ คือทำเป็นรักเรามาก ชวนกินข้าว ชวนคุย ชวนไปเที่ยว เราเลยสงสัยว่าผู้ใหญ่คนนึงจะทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรอค่ะ
ที่เรามาตั้งกระทู้เพื่ออยากระบายและอยากขอคำปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆว่า ทำยังไงดีให้เราหลุดพ้นจากความคิดของเราที่รู้สึกเรา ต่ำต้อย ไร้ค่า รู้สึกแย่ๆกับตัวเองค่ะ ยาวนิดนึง ขอโทษนะคะ ต้องขอบคุณมากๆที่อ่านมาถึงตรงนี้
ปล. ขออนุญาตแท้กในความรักในวัยทำงานนะคะ อยากได้มุมมองในมุมของผู้ใหญ่ด้วย