คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 7
ถ้าคุณมองให้มันเป็นปัญหา มันก็จะเป็นปัญหา
คนอยู่ด้วยกัน จะไปไหน จะทำอะไรก็ต้องบอก
แต่อคติในใจคุณคิดว่า เค้าคอยจับผิด ไปไหนก็ไม่ได้
ออกไปหาเพื่อน เมียโทรหา คุณก็คุยตามปกติค่ะ
อยู่บ้านเดียวกัน คุณไม่ใช่คนตัวเปล่า คุณมีคนคอยห่วงอยู่ที่บ้าน
จะออกไปข้างนอก ก็บอกเวลากลับเค้าด้วย
บางครั้งมันไม่ใช่เรื่องการกำหนดกฏเกณฑ์ แต่เป็นการสังเกต
ว่าหากคุณผิดเวลา ติดต่อไม่ได้ อาจมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับคุณ
มองอะไรหลายๆมุมนะคะ อย่ามองมุมอยากมีอิสระของตัวเองฝ่ายเดียว
ถ้าอยากมีอิสระมาก คุณไม่ควรมีเมียนะ
จะได้ไม่ทำให้คนอื่นเครียดด้วย
คนอยู่ด้วยกัน จะไปไหน จะทำอะไรก็ต้องบอก
แต่อคติในใจคุณคิดว่า เค้าคอยจับผิด ไปไหนก็ไม่ได้
ออกไปหาเพื่อน เมียโทรหา คุณก็คุยตามปกติค่ะ
อยู่บ้านเดียวกัน คุณไม่ใช่คนตัวเปล่า คุณมีคนคอยห่วงอยู่ที่บ้าน
จะออกไปข้างนอก ก็บอกเวลากลับเค้าด้วย
บางครั้งมันไม่ใช่เรื่องการกำหนดกฏเกณฑ์ แต่เป็นการสังเกต
ว่าหากคุณผิดเวลา ติดต่อไม่ได้ อาจมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับคุณ
มองอะไรหลายๆมุมนะคะ อย่ามองมุมอยากมีอิสระของตัวเองฝ่ายเดียว
ถ้าอยากมีอิสระมาก คุณไม่ควรมีเมียนะ
จะได้ไม่ทำให้คนอื่นเครียดด้วย
แสดงความคิดเห็น
ปัญหาชีวิตครอบครัว
นี่ก็ดึกแล้วเหมือนทุกๆวัน นอนดึกทุกคืน พอดี ผมอดสงสัยกับตัวเองว่า ถึงตอนนี้ผมมีครอบครัวแล้วมีลูกมีเมีย ทุกๆวันผมจะออกจากบ้าน ก่อนจะออกมักมีคำถามตามมาว่า จะไปไหน (เมีย) ผมยังจะไม่ทันจะก้าวขาออกจากบ้าน รีบไปรีบกลับ (เมีย) มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมอีดอัดมากๆ คือผมไม่มีพิ้นที่ส่วนตัวแล้วหรอ อย่างเช่นผมไปหาเพื่อน ไม่ถึง 5นาที โทรตามยิกๆ ทั้งๆที่ผมพึ่งออกมา เฮ้อ.. เหนื่อยจริงๆครับ ผมต้องการสังคม อยากพบปะพูดคุยอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ได้เลย ทำไม??
ผมทราบดีครับ ว่ารัก ว่าเป็นห่วง แต่ทำไมผมกลับไม่รู้สึกเลย (ในทางตรงกันข้าม) มันทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่าย ท้อแท้ บั่นทอนตัวเองอยู่ตลอด อยากเลิกแต่ก็ทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ แต่อยากเลิก งงไหมครับ ผมควรจะทำยังไง?? ต้องขอเรียนแบบนี้นะครับ งดดราม่า งดสร้างภาพ พูดกันตรงๆให้เข้าใจเลยครับ อย่าด่าเพราะผมจะด่ากลับ ขอบคุณครับ