ฤดูร้อนปีนึงเมื่อนานมาแล้ว เด็กผู้ชายบ้านใกล้ๆสองสามคนกับพี่ชายชวนกันไปเล่นอยู่ที่สวนข้างบ้านยาย พวกเขาไปหักกิ่งไม้มาทำกระโจม เอาทางมะพร้าวที่ร่วงและใบไม้จากต้นมาทำเป็นหลังคา
ฉันยังตัวเล็กอยู่ไว้ผมเปีย เดินไปเลียบๆเคียงๆแถเข้าไปใกล้ๆยืนมองเค้าเล่นกัน เป็นวิธีขอเล่นด้วยที่ใช้ได้ผลทุกครั้ง ไม่นานเด็กผู้ชายคนนึงก็ถามว่า"เล่นป่าว" ฉันรีบพยักหน้า
เห้ย!! ให้น้องเล่นด้วย พี่ชายตะโกนบอกเพื่อน "มาเล่นสิเป็นน้องสาวนะเฝ้าบ้านเดี๋ยวพวกพี่จะไปหาอาหาร" อ้าวๆๆ อะไรอะ ให้นั่งเฝ้ากระโจมเนี่ยนะ😂😭
ว่าแล้วเค้าก็ถือหนังสติ๊ก คล้องคันธนูไม้ที่ทำเอง ถือกระป๋องสังกะสี สวิงช้อนปลาสีฟ้าสีชมพูเดินกันไปอย่างเท่ห์ ทำยังกะจะไปรบ ฉันได้แต่นั่งเอ๋อๆอยู่ในกระโจม
(นี่เค้าเรียกเล่นด้วยกันเหรอ??)
สักพักก็ต้องรีบวิ่งออกมาจากกระโจมแทบไม่ทัน
วิ่งออกมาพร้อมมดแดงหลายตัวเกาะแข้งเกาะขาเต็มไปหมด เจ็บจิ๊ดๆปวดจิ๊ดๆทั้งแกะทั้งสะบัดออกเป็นพัลวัน
ใครไม่รู้ไปหักใบไม้ที่ติดรังมดแดงมาปูพื้นกระโจม บ้าไปแล้วแน่ๆ😩ฉันบ่นไปดึงมดแดงไป
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปน่าจะได้ ที่ฉันไม่ได้ไปไหน เดินไปเดินมาอยู่รอบๆกระโจม
🎵เธอบอกให้รอ....ฉันก็รอ...อย่างมีจุดหมาย🎵🎼
ร้องเพลงรอไปหลายเพลง จนนั่นๆ!!พวกเขากลับมาแล้ว เย้ๆ....จะได้เล่นจริงๆสะที
พวกพี่ผู้ชายกลับมาอย่างเท่ห์ มาแล้วอาหาร เค้าโยนฝรั่งกับชมพู่สี่ห้าลูกให้ฉันรับ "ได้ปลามาเดี๋ยวพี่ก่อไฟแล้วเราย่างนะ" พี่ชายลูกของป้าบอก
ไชโย!!! จะได้ย่างปลาจากไฟจริงๆแล้ว
(เด็กผู้หญิงสี่ขวบคิดในใจ😙)
เค้าวางกระป๋องปลาลง อีกคนขุดดินเป็นหลุม เอากะลามะพร้าว ใบไม้กิ่งไม้เล็กๆใส่ลงไป ราดน้ำมันรอนสันแล้วจุดไม้ขีดโยนลงไป ไฟลุกพรึบ!! ทุกคนดูตื่นเต้นที่เห็นไฟติด
เด็กผู้ชายคนนึงร้องโวยวายออกมาจากกระโจมหลังจากเข้าไปนอนเล่น เค้าคงโดนมดแดงกัดหนะฉันลืมบอกไป แหะๆ😅
ฉันยืนแทะชมพู่จืดๆฝาดๆมองดูพี่ชายล้วงไม้ลูกชิ้นมาจากกระเป๋าย่ามส่งให้เพื่อนๆ เค้าเอาปลาเข็มที่ช้อนมาเสียบๆไม้ละหลายตัว
ใช่แล้ว!!! เขียนไม่ผิด...ปลาเข็ม!...
เค้าไปช้อนปลาเข็มกัน ไม่ใช้ปลาหมอ ปลากระดี่ในท้องร่องในคลองแบบที่ฉันคิด นี่ไม่ได้อยู่ในแผนการเล่นของฉัน ฉันยืนมองตาปริบๆ ไม่แน่ใจว่าปลาเข็มกินได้รึเปล่า😂
มาย่างสิ...พี่ๆเสียบให้เเล้ว เป็นผู้หญิงต้องทำอาหาร เค้าส่งไม้ที่เสียบปลาเข็มมาให้
มันตายแล้ว มันตายแล้วใช่มั้ย ฉันยืนจ้องหน้าปลาเข็มอยู่นาน
"ย่างสิหิวแล้ว" เด็กผู้ชายอีกคนเร่ง
กินชมพู่อิ่มแล้ว ไม่กินปลาเข็มได้มั้ย ฉันรีบบอก เค้าคว้าปลาเข็มเสียบไม้ที่มือไปวางพาดบนไม้คานปากหลุมที่ก่อไฟไว้ หันมามองหน้าไม่พอใจ "มันเป็นอาหารกินได้" เมื่อปลาเข็มสุกได้ที่เค้าส่งมาให้หนึ่งไม้
กลิ่นมันหอมๆน่ากินเหมือนกัน😅
พวกเด็กผู้ชายนั่งกินปลาเข็มกัน ฉันยังนั่งจ้องหน้ามันอยู่ ไม่แน่ใจว่ากินได้รึเปล่า เห็นก๋งเดินถอดเสื้อใส่กางเกงขาก๊วยสีดำถือไม้เรียวเดินอาดๆมาใกล้ๆแล้ว
ก๋งมา!!!..... เด็กผู้ชายตะโกนบอกกันแล้วทิ้งปลาเข็มวิ่งไปคนละทางสองทาง พี่ชายที่เป็นลูกป้าจูงมือฉันวิ่ง
ฉันวิ่งตามไปติดๆ ก๋งถือไม้เรียวใกล้เข้ามา
พร้อมดุเสียงดัง "ก่อไฟได้ยังไง มีแต่ใบไม้หญ้าแห้ง ไหม้สวนขึ้นมาจะทำยังไง ลามไปติดหลังคาบ้านจะทำยังไง" (บ้านยายหลังคามุงจาก)
ก๋งเลือกที่จะวิ่งตามมาตีแต่เราเพราะเราเป็นหลาน เด็กผู้ชายที่เหลือเป็นเด็กข้างบ้าน รอดตัวไป
พี่ชายจูงฉันวิ่งหนีก๋งจนสุดสวน มีท้องร่องขวางอยู่ไปต่อไม่ได้แล้ว เขาบอกให้กระโดด
กระโดดตามพี่มา ว่าแล้วเขาก็ปล่อยมือแล้วกระโดดฟิ้ว!ข้ามไป เด็กผู้ชายเก้าขวบกระโดดข้ามท้องร่องกว้างเมตรนิดๆดูไม่ยากเย็น
โดดมาเร็วๆ...เค้าทำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นก๋งเข้ามาใกล้ทุกที ฉันไม่กล้ากระโดดมันไกลไป โดดไม่ได้ฉันบอกเขา "งั้นลุยลงมา" เค้าเดินลงมาจะจับมือฉันให้เดินข้ามท้องร่องที่มีขี้โคลนกับน้ำไม่ลึกนักประมาณเข่า
แต่...แต่...แต่...แต่ ไม่ทันแล้วมือก๋งคว้าหมับ!เข้าที่แขนตอนฉันก้าวขาจะลงขี้โคลน ก๋งดึงฉันขึ้นไปแล้วฟาดไม้เรียวลงที่ขา เพี้ยๆๆ ฉันร้องไห้จ้า😭 มองหาพี่ชายเห็นเขาวิ่งเปิดตูดแน่บไปไกลๆ
ทุกทีเลยเป็นแบบนี้ทุกที ครั้งนึงชวนไปเล่นน้ำ เอาลูกมะพร้าวสามลูกดึงกาบเป็นเส้นมาผูกกัน แล้วให้ขึ้นไปนั่งข้างบนตรงกลางพาว่ายไปกลางคลอง มันลอยน้ำด้วยสนุกมากๆ
สักพักก๋งถือไม้เรียวมาพี่ชายรีบว่ายไปขึ้นอีกฝั่งคลองแล้ววิ่งหนี ทิ้งฉันให้ลอยตุ๊บป่องๆอยู่แบบนั้น จนก๋งต้องเอาไม้เขี่ยๆขึ้นมา ก็โดนตีอยู่คนเดียวอีกแล้ว
อีกเรื่องที่จำได้แม่นคือชวนกันซ้อนท้ายจักรยานไปบ้านเพื่อน ไปนั่งเล่นไพ่ ฉันเล่นไม่เป็นเขาให้นั่งข้างๆ เล่นป๊อกแปดป๊อกเก้าสองมือ ให้ช่วยถือไพ่ให้มือนึง กว่าจะพากลับ
บ้านเกือบสี่ทุ่ม ดึกมากสำหรับเด็กเล็กๆสองคน
ไม่ต้องสงสัย...คืนนั้นพอถึงบ้าน ก็เจอก๋งยืนถือไม้เรียวรอในความมืดอยู่นานแล้ว พอพี่ชายเห็นก็ทิ้งจักรยานวิ่ง ปล่อยฉันโดนตีอยู่คนเดียวเช่นเคย😩
เป็นแบบนี้ตลอด...แต่ฉันก็ไม่เคยเข็ด^^
ตอนนี้พี่ชายไม่อยู่แล้วนะ...วิ่งหนีไปหลายปีแล้วอยู่บนฟ้ามั้ง?
อยากบอกว่าคิดถึงนะ...มากด้วย
R.I.P. พี่ชาย
หอมกลิ่นเดียงสากับปลาเข็ม
ฉันยังตัวเล็กอยู่ไว้ผมเปีย เดินไปเลียบๆเคียงๆแถเข้าไปใกล้ๆยืนมองเค้าเล่นกัน เป็นวิธีขอเล่นด้วยที่ใช้ได้ผลทุกครั้ง ไม่นานเด็กผู้ชายคนนึงก็ถามว่า"เล่นป่าว" ฉันรีบพยักหน้า
เห้ย!! ให้น้องเล่นด้วย พี่ชายตะโกนบอกเพื่อน "มาเล่นสิเป็นน้องสาวนะเฝ้าบ้านเดี๋ยวพวกพี่จะไปหาอาหาร" อ้าวๆๆ อะไรอะ ให้นั่งเฝ้ากระโจมเนี่ยนะ😂😭
ว่าแล้วเค้าก็ถือหนังสติ๊ก คล้องคันธนูไม้ที่ทำเอง ถือกระป๋องสังกะสี สวิงช้อนปลาสีฟ้าสีชมพูเดินกันไปอย่างเท่ห์ ทำยังกะจะไปรบ ฉันได้แต่นั่งเอ๋อๆอยู่ในกระโจม
(นี่เค้าเรียกเล่นด้วยกันเหรอ??)
สักพักก็ต้องรีบวิ่งออกมาจากกระโจมแทบไม่ทัน
วิ่งออกมาพร้อมมดแดงหลายตัวเกาะแข้งเกาะขาเต็มไปหมด เจ็บจิ๊ดๆปวดจิ๊ดๆทั้งแกะทั้งสะบัดออกเป็นพัลวัน
ใครไม่รู้ไปหักใบไม้ที่ติดรังมดแดงมาปูพื้นกระโจม บ้าไปแล้วแน่ๆ😩ฉันบ่นไปดึงมดแดงไป
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปน่าจะได้ ที่ฉันไม่ได้ไปไหน เดินไปเดินมาอยู่รอบๆกระโจม
🎵เธอบอกให้รอ....ฉันก็รอ...อย่างมีจุดหมาย🎵🎼
ร้องเพลงรอไปหลายเพลง จนนั่นๆ!!พวกเขากลับมาแล้ว เย้ๆ....จะได้เล่นจริงๆสะที
พวกพี่ผู้ชายกลับมาอย่างเท่ห์ มาแล้วอาหาร เค้าโยนฝรั่งกับชมพู่สี่ห้าลูกให้ฉันรับ "ได้ปลามาเดี๋ยวพี่ก่อไฟแล้วเราย่างนะ" พี่ชายลูกของป้าบอก
ไชโย!!! จะได้ย่างปลาจากไฟจริงๆแล้ว
(เด็กผู้หญิงสี่ขวบคิดในใจ😙)
เค้าวางกระป๋องปลาลง อีกคนขุดดินเป็นหลุม เอากะลามะพร้าว ใบไม้กิ่งไม้เล็กๆใส่ลงไป ราดน้ำมันรอนสันแล้วจุดไม้ขีดโยนลงไป ไฟลุกพรึบ!! ทุกคนดูตื่นเต้นที่เห็นไฟติด
เด็กผู้ชายคนนึงร้องโวยวายออกมาจากกระโจมหลังจากเข้าไปนอนเล่น เค้าคงโดนมดแดงกัดหนะฉันลืมบอกไป แหะๆ😅
ฉันยืนแทะชมพู่จืดๆฝาดๆมองดูพี่ชายล้วงไม้ลูกชิ้นมาจากกระเป๋าย่ามส่งให้เพื่อนๆ เค้าเอาปลาเข็มที่ช้อนมาเสียบๆไม้ละหลายตัว
ใช่แล้ว!!! เขียนไม่ผิด...ปลาเข็ม!...
เค้าไปช้อนปลาเข็มกัน ไม่ใช้ปลาหมอ ปลากระดี่ในท้องร่องในคลองแบบที่ฉันคิด นี่ไม่ได้อยู่ในแผนการเล่นของฉัน ฉันยืนมองตาปริบๆ ไม่แน่ใจว่าปลาเข็มกินได้รึเปล่า😂
มาย่างสิ...พี่ๆเสียบให้เเล้ว เป็นผู้หญิงต้องทำอาหาร เค้าส่งไม้ที่เสียบปลาเข็มมาให้
มันตายแล้ว มันตายแล้วใช่มั้ย ฉันยืนจ้องหน้าปลาเข็มอยู่นาน
"ย่างสิหิวแล้ว" เด็กผู้ชายอีกคนเร่ง
กินชมพู่อิ่มแล้ว ไม่กินปลาเข็มได้มั้ย ฉันรีบบอก เค้าคว้าปลาเข็มเสียบไม้ที่มือไปวางพาดบนไม้คานปากหลุมที่ก่อไฟไว้ หันมามองหน้าไม่พอใจ "มันเป็นอาหารกินได้" เมื่อปลาเข็มสุกได้ที่เค้าส่งมาให้หนึ่งไม้
กลิ่นมันหอมๆน่ากินเหมือนกัน😅
พวกเด็กผู้ชายนั่งกินปลาเข็มกัน ฉันยังนั่งจ้องหน้ามันอยู่ ไม่แน่ใจว่ากินได้รึเปล่า เห็นก๋งเดินถอดเสื้อใส่กางเกงขาก๊วยสีดำถือไม้เรียวเดินอาดๆมาใกล้ๆแล้ว
ก๋งมา!!!..... เด็กผู้ชายตะโกนบอกกันแล้วทิ้งปลาเข็มวิ่งไปคนละทางสองทาง พี่ชายที่เป็นลูกป้าจูงมือฉันวิ่ง
ฉันวิ่งตามไปติดๆ ก๋งถือไม้เรียวใกล้เข้ามา
พร้อมดุเสียงดัง "ก่อไฟได้ยังไง มีแต่ใบไม้หญ้าแห้ง ไหม้สวนขึ้นมาจะทำยังไง ลามไปติดหลังคาบ้านจะทำยังไง" (บ้านยายหลังคามุงจาก)
ก๋งเลือกที่จะวิ่งตามมาตีแต่เราเพราะเราเป็นหลาน เด็กผู้ชายที่เหลือเป็นเด็กข้างบ้าน รอดตัวไป
พี่ชายจูงฉันวิ่งหนีก๋งจนสุดสวน มีท้องร่องขวางอยู่ไปต่อไม่ได้แล้ว เขาบอกให้กระโดด
กระโดดตามพี่มา ว่าแล้วเขาก็ปล่อยมือแล้วกระโดดฟิ้ว!ข้ามไป เด็กผู้ชายเก้าขวบกระโดดข้ามท้องร่องกว้างเมตรนิดๆดูไม่ยากเย็น
โดดมาเร็วๆ...เค้าทำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นก๋งเข้ามาใกล้ทุกที ฉันไม่กล้ากระโดดมันไกลไป โดดไม่ได้ฉันบอกเขา "งั้นลุยลงมา" เค้าเดินลงมาจะจับมือฉันให้เดินข้ามท้องร่องที่มีขี้โคลนกับน้ำไม่ลึกนักประมาณเข่า
แต่...แต่...แต่...แต่ ไม่ทันแล้วมือก๋งคว้าหมับ!เข้าที่แขนตอนฉันก้าวขาจะลงขี้โคลน ก๋งดึงฉันขึ้นไปแล้วฟาดไม้เรียวลงที่ขา เพี้ยๆๆ ฉันร้องไห้จ้า😭 มองหาพี่ชายเห็นเขาวิ่งเปิดตูดแน่บไปไกลๆ
ทุกทีเลยเป็นแบบนี้ทุกที ครั้งนึงชวนไปเล่นน้ำ เอาลูกมะพร้าวสามลูกดึงกาบเป็นเส้นมาผูกกัน แล้วให้ขึ้นไปนั่งข้างบนตรงกลางพาว่ายไปกลางคลอง มันลอยน้ำด้วยสนุกมากๆ
สักพักก๋งถือไม้เรียวมาพี่ชายรีบว่ายไปขึ้นอีกฝั่งคลองแล้ววิ่งหนี ทิ้งฉันให้ลอยตุ๊บป่องๆอยู่แบบนั้น จนก๋งต้องเอาไม้เขี่ยๆขึ้นมา ก็โดนตีอยู่คนเดียวอีกแล้ว
อีกเรื่องที่จำได้แม่นคือชวนกันซ้อนท้ายจักรยานไปบ้านเพื่อน ไปนั่งเล่นไพ่ ฉันเล่นไม่เป็นเขาให้นั่งข้างๆ เล่นป๊อกแปดป๊อกเก้าสองมือ ให้ช่วยถือไพ่ให้มือนึง กว่าจะพากลับ
บ้านเกือบสี่ทุ่ม ดึกมากสำหรับเด็กเล็กๆสองคน
ไม่ต้องสงสัย...คืนนั้นพอถึงบ้าน ก็เจอก๋งยืนถือไม้เรียวรอในความมืดอยู่นานแล้ว พอพี่ชายเห็นก็ทิ้งจักรยานวิ่ง ปล่อยฉันโดนตีอยู่คนเดียวเช่นเคย😩
เป็นแบบนี้ตลอด...แต่ฉันก็ไม่เคยเข็ด^^
ตอนนี้พี่ชายไม่อยู่แล้วนะ...วิ่งหนีไปหลายปีแล้วอยู่บนฟ้ามั้ง?
อยากบอกว่าคิดถึงนะ...มากด้วย
R.I.P. พี่ชาย