ในขณที่เรตติ้งบุพเพกำลังร้อนแรง ขอสวนกระแสหลายคนที่พูดถึงความเหมาะสม
ผมเข้าใจดีจากก่อนหน้านี้ที่มีการพูดถึงความเหมาะสมของเหตุการณ์
หรือความรุ้สึกต่างๆ ของทุกๆตัวละคร ในบุพเพ อยากจะฝากถึงหลายคน
ที่ดูละคร แล้วทรมาณ ในการจับผิด หรือรู้สึกไม่ดีว่าจริงๆแล้วละครควรทำได้ดีดว่านี้ แนะนำว่าอย่าดูเลยครับ อันนี้พูดจริงๆ
ผมไม่ได้ว่าอะไรเลยนะครับ แค่แนะนำ อ่านให้จบทั้งหมด อย่าเข้าใจเจตนาผมผิดไป
เพราะคุณไม่สนุกหรอก กับการมานั่งดูผลงานที่เค้าทำออกมา เขาภูมิใจ แต่กลับกลายเป็นมีคนคอยจับผิด คอยหาจุดด่าง
ใช่ครับว่า สามารถทำได้ และเป็นสิทธิ แต่ลองคุณทำวีดีโอสักตัวออกมา คนรอบข้างคุณชอบเกือบหมด
แล้วอยู่ดีๆมีคนบอกว่า ผลงานก็งั้นๆ ไม่เห็นเมคเซ๊น แล้วคนอื่นก็จะคิดตาม เพราะเห็นว่ามันเท่
กลายเป็นจากที่คุณรู้สึกดีกับผลงาน คุณจะรู้สึกว่าบนโลกนี่มีคนแบบนี้อยู่จริงๆ คนที่พร้อมจะจับผิดคุณ
แม้คุณอาจไม่รู้จักกัน กลายเป็นการไม่ชอบขี้หน้ากันตามมา หรือไม่จริง ?

สำหรับผม ผมว่าละครที่ดีใช่ควรเขียนให้ถูกต้องตามที่หนังสือได้ประพันธ์
แต่ผมขอถามว่าซักกี่เรื่องจากละครทั้งหมด สักกี่เรื่องที่คนดู ดูเพราะเขารู้สึกสนุกไปกับบท
ที่มันทำให้พอทำออกมาคนดูติดทั้งบ้านทั้งเมืองจนเป็นตำนาน  ไม่ใช่แค่กระแสดีพอดูเรตติ้งจริงๆกลับสวนทางกัน !
โดยส่วนตัวผมดูเรื่องนี้แบบสบายๆ ไม่คิดอะไร อยากให้มีฉากเพิ่มเติมมาด้วยซ้ำพูดตรงๆ
ละครบางเรื่องปูเรื่องมาเป็นพีเรียด แต่ใช่ว่ามันต้องดราม่ากันทั้งเรื่องนี่ครับ อย่าคิดมากไปเลย
เพราะอะไรน่ะหรอครับ เพราะความคิดมาก ที่จะต้องยึดติดว่าเห้ยนี่มันสมัยอยุธยานะ ทำไมไม่ทำตัวดีๆ
แต่งตัวแบบนุ้นแบบนี้ ใช้คำวาจาต้องแบบนี้  กริยาท่าทาง การหมอบกราบ มันต้องถูกต้องทั้งหมดสิ
มันหายไปตั้งแต่...การะเกดเข้าร่างครั้งแรก แล้วโผล่หน้ามาในมุมอับห้องแบบหนังผีเรื่องดังจนผมฮานั่นแหละครับ 555+

สำหรับผม ถ้าผมไปอยู่ยุคนั้นแล้วเป็นแบบแม่นางผมคงเที่ยวทั้งวัน เพราะผมอยากรู้ไงว่าหลายๆที่มันเป็นยังไง
และผมคงหาอะไรทำให้รู้สึกว่า ถึงแม้ผมจะมาจากอนาคตหรือผมเป็นผู้หญิง แต่ประสบการณ์ที่ผมมีมันบอกผมว่า
สิ่งที่ผมทำลงไปมันสามารถทำได้มากน้อยแค่ใหน เอาตรงๆ ผมไม่ชอบความเฉื่อยช้า ของสมัยก่อนแบบสุดๆ
เพราะผมมีหนังในอุดมคติ คือเรื่อง In Time นะสิ ถ้าคนที่เคยดูจะรู้ว่า เวลาเป็นสิ่งสำคัญกับชีวิตคนเรามาก
การวิ่งเมื่อเทียบกับการเดิน สิ่งชี้วัดคือเวลา เพราะเวลาเป็นสิ่งมีค่า การใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด
คือการมีความสุขโดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น ในระหว่างที่มนุษย์มีชีวิต ผมจึงถือว่าคนคนนั้นเกิดมาอย่างคุ้มค่า
( ที่นางเอกทำสำหรับผม ผมว่านางเอกเข้ากับเหตุการณ์ไวไปด้วยซ้ำ ในหลายๆฉาก
เพราะถ้าเป็นผม  ผมไม่รู้ไงว่าจะอยู่ในนี้ได้อีกนานแค่ใหน สิ่งที่ผมเห็นมันอาจไม่มีจริง
มันอาจเป็นความฝันที่ผมอาจหลับนานไปแค่นั้น ผมจะยอมใช้ทุกวิธีทางที่สามารถทำให้ผมรู้สึกคุ้มค่า
ที่ได้หลุดเข้ามาในยุคสมัยนี้ให้ได้ประสบการณ์ที่ คนๆนึงเกิดมาและมีโอกาสแบบนี้มากที่สุด
เพราะอะไรหรอครับ เพราะในละครก็บอกไงว่านางเอกเคยดูหนังที่ย้อนเวลากลับมาอยู่ในยุคโบราณ
เพราะฉะนั้นคนที่เคยดูต้องรู้คับว่า เวลาสำคัญกับการย้อนเวลาที่สุด ถ้าเป็นผม กุ้งเผานี่คิดได้ตั้งแต่วันแรกที่ถึงแล้ว 555+
เพราะอะไรหน่ะหรอครับ เพราะผมเคยดูละครที่มันย้อนเวลามาก่อนไง ผมถึงได้รู้ว่าควรทำอะไรบ้าง
เพราะความรู้ และประสบการณ์คือสิ่งสำคัญในการใช้ชีวิตครับ เพราะคนที่มี ประสบการณ์อยู่ก่อนแล้ว
มันก็เหมือนให้คุณเล่นซ่อนแอบโดย คุณเป็นคนหาในห้องนอนของคุณนั้นแหละ มันคือโกงและโกงชัดๆ
เพราะหลายๆคน ถ้าคุณไม่เคยดูหนังทุกแนว ทุกวิธีโกงคุณไม่รุ้หรอกว่า ประสบกาณ์ 1 วัน กับคนที่ไม่มีประสบการณ์
มันต่างกันราวฟ้ากับเหว ในการตัดสินใจ ในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต ในความคิดของผม )
ดังนั้นหากคิดว่าละครเรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆรับไม่ได้ อย่าดูเลยครับไม่ได้ประชด เพราะคุณกำลังไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต
ผมรู้สึกดีด้วยซ้ำที่คุณรู้ตัวว่า อะไรคือความสุขของตัวเรา อะไรคือความทุก และหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอมัน

จริงๆแล้วละครเรื่องนี้สำหรับผม ผมว่าเขาปูทางของเขาเองไว้ตั้งแต่ตอนแรกแล้วนะ ว่าเขาทำละครมาเข้ากับทุกเพศทุกวัยนะ
เพื่อไม่ให้คนดูเครียดเกินไป เขาจำเป็นที่จะต้องหาอะไรมาใส่ ผมถามจริงๆ ทุกวันนี้คุณมีความสุขหรอกับการได้ดูอะไรที่มันเรียลลล
สุดๆ ตบ ตี แย่ง ชิง ยิงๆ ที่ต้องเล่นกับปมปัญหา ห้ามหลุดออกนอกกรอบ มันก็คือภาพ ภาพนึงที่มีแต่กรอบรอบด้านแหละครับ
สำหรับผม ผมจำเจ และเฉยชากับของพวกนี้ เพราะเอาเข้าจริงๆ ละครไทย ผมดูยังไงก็ไม่ถึงกับเกาหลีซะที
ผมอยากให้มองว่าจริงๆแล้ว เราต้องการละครแบบใหนกันแน่ แบบดูเอามัน น้ำตา ดรามา สนุก ผมมองว่าละครที่เราดูทุกเรื่อง
มีข้อดีข้อเสียของมันเอง ขอแค่คุณ อย่าไปยึดติดกับอะไรที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี มึความสุขกับชีวิต
ขอแค่เราปล่อยผ่าน เพราะอย่าลืมว่า นี่มันก็แค่ละครเรื่องนึงที่ออนแอร์ไม่ถึง 3 เดือนก็จากเราไป
แต่อย่าลืมว่า สิ่งที่จะหลงเหลือไว้คือ ผลงานที่ทำให้เราสามารถย้อนกลับมาดูเมื่อไหร่ก็ได้
ดังนั้นแล้วระกว่างพี่มากพระโขนง กับ คู่กรรม คุณจะกลับไปดูอะไรละครับ ในวันปกติของคนเรา
วันที่เราอยากหาอะไรดูแก้เครียด หรือรีแล๊ค ? ใช่ครับคนจดจำคู่กรรมว่าสุดยอด
แต่คนกลับ กลับไปดูพี่มาก เพราะมันทำให้เรายิ้มได้ไง และเราดูมันได้ทุกช่วงของชีวิต
ไม่ว่าจะ โสด อกหัก มีความสุข มีความทุกข์ นั้นแหละครับ ละครมีทั้งข้อดีและข้อเสียทุกเรื่อง ขอแค่คุณอย่ายึดติด


สำหรับผมดูมาถึงตอนนี้แล้วผมกลับมีความสุขกับฉากต่างๆที่ทำออกมาให้เราฮา
ให้เราชอบ ให้เรากล่าวถึงมากกว่าผมต้องมานั่ง เหนื่อยกับการต้องมาคิดว่า
ทำไมถึงทำละครแบบนี้ ออกมา ทำไมไม่ทำแบบนี้ ผมว่า...มันเครียดกับการใช้ชีวิตครับ
ทุกวันนี้ชีวิตคนเราก็มีสิ่งที่ต้องเครียดมากพออยู่แล้ว
เพราะแบบนี้ไงครับผมจึงอยากขอพูดในส่วนของคนที่ใช้ชีวิตแบบไม่เครียดกับชีวิต
คนเราเกิดมาเพื่อมีความสุขกับสิ่งที่เราเป็น ภูมิใจในสิ่งที่เรามี
ดังนั้นแล้วความสุขหาง่ายๆรอบตัวครับ แค่คุณรู้จักปล่อยวาง......

ปล.เพราะถึงอย่างไรมันก็แค่ละครเรื่องหนึ่งที่สร้างมาตามสิ่งที่ผู้กำกับอยากสื่อให้เราได้ดู ไม่ใช่สร้างมาเพื่อเอาใจคนทุกคน
ผมว่าถ้าเอาใจแบบนั้น สร้างละครที่มัน มีตอนประมาณ 3 ปีจบครับ ค่อยมาว่ากันว่าไม่อยากดู 5555555555555+
#อย่าด่าผมเยอะ ^^