เรื่องสั้นปลายสัปดาห์นี้ มาแนวแฟนตาซีนิดหนึ่ง มาดูจินตนาการของผู้เขียนดูครับ จะสนุกสนาน น่าประทับใจ หรือน่าคิดเพียงใด มาอ่านกัน แล้วเล็งๆดูครับ ว่าใครหนอ แต่งเรื่องนี้ ?
ณ บ้านหลังเล็ก ในหมู่บ้านเล็กๆ แถวชนบท มีครอบครัวหนึ่งประกอบด้วยพ่อ แม่ และลูกสาว
แม่มีอาชีพทำขนมถ้วย พ่อมีหน้าที่นำขนมถ้วยไปขายที่ตลาด ลูกสาวอายุ 4 ขวบเรียนอยู่ชั้นอนุบาล 2
“ตื่นได้แล้วจ้ะพ่อ แม่ทำขนมถ้วยเสร็จแล้วนะ”
ขนมถ้วยกะทิสดสีขาวมากมายถูกวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบอยู่ในกระจาด โดยมีผ้าขาวบางสีขาวสะอาดปูคลุมอยู่ด้านบนอีกทีหนึ่งเพื่อไม่ให้ฝุ่นละอองลงไปโดนอาหารและเพื่อกันไม่ให้แมลงวันลงไปเกาะ นอกจากนั้นยังมีใบตองที่ทำเป็นกระทงโดยใช้ทางมะพร้าวชิ้นสั้นๆ กลัดไว้อยู่ข้างๆ สองด้าน ทั้งหมดวางอยู่ในรถเข็น ที่ด้านข้างมีป้ายไม่ใหญ่ไม่เล็กเขียนข้อความว่า
ขนมถ้วยกะทิใบเตย
“พ่อขอนอนต่ออีกหน่อยนะแม่ เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย” วิชัยพูดโดยที่ยังไม่ลืมตา เมื่อคืนเขาดูมวยดึกไปหน่อย เนื่องจากเป็นคู่ดังหยุดโลกที่ถ้าไม่ดูเดี๋ยวจะคุยกับคนอื่นในตลาดไม่รู้เรื่อง กว่าจะชกกันเสร็จก็ปาเข้าไปตีหนึ่ง ซึ่งเขาได้ดูจนจบ
“ได้จ้ะ แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวแม่จะออกไปส่งลูกที่โรงเรียนแล้ว”
วรรณาตื่นตีสามมาทำขนมถ้วย เธอทำขนมเสร็จตีห้า ก็มาทำอาหารเช้าให้ทุกคนทาน เสร็จแล้วก็จะปลุกสามีและลูกให้ตื่นมา อาบน้ำ กินข้าว แล้วเธอก็ไปส่งลูกที่โรงเรียน
“ตายละ เผลอหลับไปนานเลย สายแล้ว” วิชัยรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ กินข้าว ก่อนจะเข็นรถเข็นที่มีขนมถ้วยเต็มคัน มุ่งหน้าไปยังตลาดของหมู่บ้าน
ขณะที่วิชัยเข็นรถอย่างรีบเร่งไปตามถนนลูกรัง สายตาของเขาได้ไปเห็นยายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างทาง ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหญิงชราคนนี้มาก่อน เพราะเขารู้จักทุกคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้
“ยายมานั่งทำอะไรที่นี่จ๊ะ” เขาถามหญิงชราซึ่งมีผิวหนังเหี่ยวย่นและแลดูหยาบกร้าน ผมซอยสั้นสีขาวทั้งศีรษะ สวมใส่เสื้อคอกระเช้าสีน้ำเงินซีดจางกับผ้าถุงสีดำหม่น นั่งยองๆ ก้มหน้าอยู่
“ยายหิวเหลือเกิน มีอะไรให้ยายกินมั้ย” หญิงชราพูดพร้อมกับเงยหน้า ดวงตาฝ้าฟางมองไปยังต้นเสียงซึ่งเป็นชายหนุ่มร่างกำยำ สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อน กางเกงยีนส์เก่าๆ ขาดๆ
“ฉันมีขนมถ้วยจ้ะ อะนี่กินซะนะยาย” วิชัยตักขนมถ้วยหกชิ้นใส่กระทงใบตองแล้วยื่นให้แก่หญิงชรา
หญิงชรารับขนมมาและทานอย่างรวดเร็วด้วยความหิว เมื่อหมดแล้วก็เอ่ยขึ้นอย่างช้าๆว่า
“ใจดียิ่งนักพ่อหนุ่ม ยายให้ดินสอออเจ้าแท่งหนึ่ง วาดอะไรแล้วสิ่งที่วาดจะเป็นของจริงในชั่วข้ามคืน”
หญิงชรานำดินสอไม้ซึ่งภายในเป็นไส้สีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ยื่นให้แก่ชายหนุ่ม
“ตลกนะยาย ฉันไม่เชื่อหรอก แต่ฉันจะรับไว้นะ” วิชัยพนมมือไหว้หญิงชรา แล้วรับดินสอไว้
“แต่ออเจ้าอย่าวาดจนหมดแท่งนะ หาไม่ ออเจ้าจะสูญเสียคนที่รักทั้งหมด” หญิงชราพูดจบก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในสวนผลไม้ริมทาง
วิชัยเก็บดินสอใส่กระเป๋าเสื้อแล้วรีบเดินทางไปขายขนมถ้วยที่ตลาดตามปกติ เมื่อขายหมดเขาก็กลับบ้าน
“พ่อกลับมาแล้วจ้าลูกรัก เมียรัก” วรรณาส่งลูกในตอนเช้าเสร็จก็จะกลับมานอนต่อสักพัก แล้วจึงตื่นมาทำงานบ้าน พอบ่ายๆ ก็ไปรับลูกที่โรงเรียนกลับบ้าน
“พ่อมีดินสอใหม่ให้ลูกแท่งหนึ่งนะ” วิชัยนำดินสอออกมาจากระเป๋าเสื้อ และยื่นให้กับลูกสาว
“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าว เด็กน้อยไว้ผมหน้าม้าเสมอคิ้ว ผมด้านหลังยาวประบ่า ผิวขาวเหมือนแม่ของเธอ กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงอยู่ ยิ้มหน้าละไมอย่างดีใจ เพราะนานๆ ทีที่พ่อของเธอจะมีสิ่งของมาให้ เด็กน้อยจึงนำดินสอที่พ่อให้มาวาดบนกระดาษสีขาว เธอวาดเป็นรูปดอกไม้ห้ากลีบอย่างบรรจง เสร็จแล้วจึงนำไปให้วิชัยดู
“สวยจัง วาดเก่งเหมือนพ่อเลย” ชายหนุ่มเอ่ยชมลูกสาว เธอมักได้คะแนนเต็มในวิชาวาดเขียน เขาเองตอนเด็กๆ ก็เช่นกัน
วิชัยเกือบทุกครั้งจะเก็บผลงานวาดรูปของลูกสาวไว้ เขาคิดว่าจะเก็บไว้ให้ลูกดูผลงานของตัวเองเมื่อโตขึ้น ชายหนุ่มนำรูปวาดนั้นไว้ในลิ้นชักข้างเตียงนอน
เช้าวันต่อมา วิชัยตื่นขึ้นและเปิดลิ้นชักเพื่อจะหยิบของใช้ เขาเห็นดอกไม้สีแดงที่เป็นของจริง รูปร่างตามแบบที่ลูกสาววาดเมื่อวานนี้อยู่บนกระดาษสีขาวที่ว่างเปล่า เขาตื่นเต้นตกใจ เพราะมันเป็นดั่งที่หญิงชราคนนั้นพูดไว้ว่า “วาดอะไรแล้วสิ่งที่วาดจะเป็นของจริงในชั่วข้ามคืน”
เขารีบนำเรื่องนี้ไปเล่าให้วรรณาฟัง วรรณารู้สึกดีใจและรีบบอกให้วิชัยวาดรูป...
ทอง !!!
วิชัยวาดกองทองแท่งมากมายใส่กระดาษหลายๆ แผ่น แล้วเขาก็วางกระดาษเหล่านั้นกระจายเต็มพื้นห้อง เขาแทบรอผลที่จะเกิดขึ้นตอนเช้าวันต่อมาไม่ไหว
เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นดั่งที่คาดไว้ ทองแท่งมากมายกองอยู่เต็มพื้นห้อง !!!
พ่อแม่ลูกกลายเป็นครอบครัวเศรษฐีในชั่วพริบตา
วิชัยวาดรูปกองทองแท่งอีกมากมายจนดินสอหมดแท่ง เขาลืมไปเลยว่าหญิงชราเคยเตือนอะไรไว้
ณ บ้านหลังใหญ่ตกแต่งอย่างหรูหรา วิชัยลืมตาตื่นขึ้น เขากำลังนอนอยู่บนเตียงไม้สักขนาดใหญ่ ชายหนุ่มหันไปมองด้านข้างไม่พบวรรณาอยู่ข้างกาย และไม่พบลูกสาวอยู่บนเตียงเล็กด้านข้าง
วิชัยตะโกนเรียกวรรณาและรวงข้าว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ
เขาวิ่งตามหาทั่วบ้านทั้งห้องครัว ห้องรับแขก ห้องน้ำ ห้องเก็บของ ก็ไม่เจอสองแม่ลูกเลย ชายหนุ่มจึงออกตามหาในสวนนอกบ้าน ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของสองแม่ลูก เขานึกขึ้นได้ว่าเหลือในรถที่ยังไม่ได้เปิดดู เขาจึงวิ่งไปที่โรงรถ
พอเปิดประตูรถ วิชัยตกใจสุดขีด เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือวรรณาและรวงข้าวนอนเสียชีวิตอยู่ เลือดสีแดงไหลนองเต็มตัวและมีมีดด้ามยาวเปื้อนเลือดวางอยู่ข้างๆ เขานึกถึงคำพูดของหญิงชราขึ้นทันทีว่า “แต่ออเจ้าอย่าวาดจนหมดแท่งนะ หาไม่ ออเจ้าจะสูญเสียคนที่รักทั้งหมด”
“ไม่นะ !!!” เขาตะโกนออกมาเสียงดัง
“เป็นอะไรไปพ่อ ละเมอตะโกนซะดังเลย ตื่นนอนและออกไปขายขนมถ้วยได้แล้ว !!!”
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. B-thirteen
2. Christian Trevelyan Grey
3. GTW
4. kasareev
5. KTHc
6. Lady Star 919
7. Luckard
8. Na(นะ)
9. peiNing
10. psycho_factory
11. Soul Master
12. Susisiri
13. Tantava
14. TOSHARE
15. turtle_cheesecake
16. WANG JIE
17. เกสรผกา
18. คีตมินทร์
19. จอมยุทธนักสืบ
20. ชายขอบคันนายาว
21. นลินมณี
22. น้องลิงน้อย
23. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
24. รัชต์สารินท์
25. สวนดอก
26. อิสิ
***
รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม หรือเอาออก ตลอดเวลา ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 10 มีนาคม 2561 ***
สโลแกนของเราคือ "อยากเขียน อยากแต่ง ตอนไหนก็ได้ ไม่มีคำว่า หมดเขตเมื่อไร"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ และสรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะได้สิทธิ์ร่วมรายการ THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปีครับผม
🌟🔥💥 THE WEEKLY GLOVES วีคที่ 10 เรื่องสั้น#19 "ดินสอของยาย" โดย ถุงมือ "นักวาดภาพ" 💥🔥🌟
เรื่องสั้นปลายสัปดาห์นี้ มาแนวแฟนตาซีนิดหนึ่ง มาดูจินตนาการของผู้เขียนดูครับ จะสนุกสนาน น่าประทับใจ หรือน่าคิดเพียงใด มาอ่านกัน แล้วเล็งๆดูครับ ว่าใครหนอ แต่งเรื่องนี้ ?
ณ บ้านหลังเล็ก ในหมู่บ้านเล็กๆ แถวชนบท มีครอบครัวหนึ่งประกอบด้วยพ่อ แม่ และลูกสาว
แม่มีอาชีพทำขนมถ้วย พ่อมีหน้าที่นำขนมถ้วยไปขายที่ตลาด ลูกสาวอายุ 4 ขวบเรียนอยู่ชั้นอนุบาล 2
“ตื่นได้แล้วจ้ะพ่อ แม่ทำขนมถ้วยเสร็จแล้วนะ”
ขนมถ้วยกะทิสดสีขาวมากมายถูกวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบอยู่ในกระจาด โดยมีผ้าขาวบางสีขาวสะอาดปูคลุมอยู่ด้านบนอีกทีหนึ่งเพื่อไม่ให้ฝุ่นละอองลงไปโดนอาหารและเพื่อกันไม่ให้แมลงวันลงไปเกาะ นอกจากนั้นยังมีใบตองที่ทำเป็นกระทงโดยใช้ทางมะพร้าวชิ้นสั้นๆ กลัดไว้อยู่ข้างๆ สองด้าน ทั้งหมดวางอยู่ในรถเข็น ที่ด้านข้างมีป้ายไม่ใหญ่ไม่เล็กเขียนข้อความว่า ขนมถ้วยกะทิใบเตย
“พ่อขอนอนต่ออีกหน่อยนะแม่ เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย” วิชัยพูดโดยที่ยังไม่ลืมตา เมื่อคืนเขาดูมวยดึกไปหน่อย เนื่องจากเป็นคู่ดังหยุดโลกที่ถ้าไม่ดูเดี๋ยวจะคุยกับคนอื่นในตลาดไม่รู้เรื่อง กว่าจะชกกันเสร็จก็ปาเข้าไปตีหนึ่ง ซึ่งเขาได้ดูจนจบ
“ได้จ้ะ แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวแม่จะออกไปส่งลูกที่โรงเรียนแล้ว”
วรรณาตื่นตีสามมาทำขนมถ้วย เธอทำขนมเสร็จตีห้า ก็มาทำอาหารเช้าให้ทุกคนทาน เสร็จแล้วก็จะปลุกสามีและลูกให้ตื่นมา อาบน้ำ กินข้าว แล้วเธอก็ไปส่งลูกที่โรงเรียน
“ตายละ เผลอหลับไปนานเลย สายแล้ว” วิชัยรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ กินข้าว ก่อนจะเข็นรถเข็นที่มีขนมถ้วยเต็มคัน มุ่งหน้าไปยังตลาดของหมู่บ้าน
ขณะที่วิชัยเข็นรถอย่างรีบเร่งไปตามถนนลูกรัง สายตาของเขาได้ไปเห็นยายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างทาง ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหญิงชราคนนี้มาก่อน เพราะเขารู้จักทุกคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้
“ยายมานั่งทำอะไรที่นี่จ๊ะ” เขาถามหญิงชราซึ่งมีผิวหนังเหี่ยวย่นและแลดูหยาบกร้าน ผมซอยสั้นสีขาวทั้งศีรษะ สวมใส่เสื้อคอกระเช้าสีน้ำเงินซีดจางกับผ้าถุงสีดำหม่น นั่งยองๆ ก้มหน้าอยู่
“ยายหิวเหลือเกิน มีอะไรให้ยายกินมั้ย” หญิงชราพูดพร้อมกับเงยหน้า ดวงตาฝ้าฟางมองไปยังต้นเสียงซึ่งเป็นชายหนุ่มร่างกำยำ สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อน กางเกงยีนส์เก่าๆ ขาดๆ
“ฉันมีขนมถ้วยจ้ะ อะนี่กินซะนะยาย” วิชัยตักขนมถ้วยหกชิ้นใส่กระทงใบตองแล้วยื่นให้แก่หญิงชรา
หญิงชรารับขนมมาและทานอย่างรวดเร็วด้วยความหิว เมื่อหมดแล้วก็เอ่ยขึ้นอย่างช้าๆว่า
“ใจดียิ่งนักพ่อหนุ่ม ยายให้ดินสอออเจ้าแท่งหนึ่ง วาดอะไรแล้วสิ่งที่วาดจะเป็นของจริงในชั่วข้ามคืน” หญิงชรานำดินสอไม้ซึ่งภายในเป็นไส้สีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ยื่นให้แก่ชายหนุ่ม
“ตลกนะยาย ฉันไม่เชื่อหรอก แต่ฉันจะรับไว้นะ” วิชัยพนมมือไหว้หญิงชรา แล้วรับดินสอไว้
“แต่ออเจ้าอย่าวาดจนหมดแท่งนะ หาไม่ ออเจ้าจะสูญเสียคนที่รักทั้งหมด” หญิงชราพูดจบก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในสวนผลไม้ริมทาง
วิชัยเก็บดินสอใส่กระเป๋าเสื้อแล้วรีบเดินทางไปขายขนมถ้วยที่ตลาดตามปกติ เมื่อขายหมดเขาก็กลับบ้าน
“พ่อกลับมาแล้วจ้าลูกรัก เมียรัก” วรรณาส่งลูกในตอนเช้าเสร็จก็จะกลับมานอนต่อสักพัก แล้วจึงตื่นมาทำงานบ้าน พอบ่ายๆ ก็ไปรับลูกที่โรงเรียนกลับบ้าน
“พ่อมีดินสอใหม่ให้ลูกแท่งหนึ่งนะ” วิชัยนำดินสอออกมาจากระเป๋าเสื้อ และยื่นให้กับลูกสาว
“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าว เด็กน้อยไว้ผมหน้าม้าเสมอคิ้ว ผมด้านหลังยาวประบ่า ผิวขาวเหมือนแม่ของเธอ กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงอยู่ ยิ้มหน้าละไมอย่างดีใจ เพราะนานๆ ทีที่พ่อของเธอจะมีสิ่งของมาให้ เด็กน้อยจึงนำดินสอที่พ่อให้มาวาดบนกระดาษสีขาว เธอวาดเป็นรูปดอกไม้ห้ากลีบอย่างบรรจง เสร็จแล้วจึงนำไปให้วิชัยดู
“สวยจัง วาดเก่งเหมือนพ่อเลย” ชายหนุ่มเอ่ยชมลูกสาว เธอมักได้คะแนนเต็มในวิชาวาดเขียน เขาเองตอนเด็กๆ ก็เช่นกัน
วิชัยเกือบทุกครั้งจะเก็บผลงานวาดรูปของลูกสาวไว้ เขาคิดว่าจะเก็บไว้ให้ลูกดูผลงานของตัวเองเมื่อโตขึ้น ชายหนุ่มนำรูปวาดนั้นไว้ในลิ้นชักข้างเตียงนอน
เช้าวันต่อมา วิชัยตื่นขึ้นและเปิดลิ้นชักเพื่อจะหยิบของใช้ เขาเห็นดอกไม้สีแดงที่เป็นของจริง รูปร่างตามแบบที่ลูกสาววาดเมื่อวานนี้อยู่บนกระดาษสีขาวที่ว่างเปล่า เขาตื่นเต้นตกใจ เพราะมันเป็นดั่งที่หญิงชราคนนั้นพูดไว้ว่า “วาดอะไรแล้วสิ่งที่วาดจะเป็นของจริงในชั่วข้ามคืน”
เขารีบนำเรื่องนี้ไปเล่าให้วรรณาฟัง วรรณารู้สึกดีใจและรีบบอกให้วิชัยวาดรูป...ทอง !!!
วิชัยวาดกองทองแท่งมากมายใส่กระดาษหลายๆ แผ่น แล้วเขาก็วางกระดาษเหล่านั้นกระจายเต็มพื้นห้อง เขาแทบรอผลที่จะเกิดขึ้นตอนเช้าวันต่อมาไม่ไหว
เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นดั่งที่คาดไว้ ทองแท่งมากมายกองอยู่เต็มพื้นห้อง !!!
พ่อแม่ลูกกลายเป็นครอบครัวเศรษฐีในชั่วพริบตา
วิชัยวาดรูปกองทองแท่งอีกมากมายจนดินสอหมดแท่ง เขาลืมไปเลยว่าหญิงชราเคยเตือนอะไรไว้
ณ บ้านหลังใหญ่ตกแต่งอย่างหรูหรา วิชัยลืมตาตื่นขึ้น เขากำลังนอนอยู่บนเตียงไม้สักขนาดใหญ่ ชายหนุ่มหันไปมองด้านข้างไม่พบวรรณาอยู่ข้างกาย และไม่พบลูกสาวอยู่บนเตียงเล็กด้านข้าง
วิชัยตะโกนเรียกวรรณาและรวงข้าว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ
เขาวิ่งตามหาทั่วบ้านทั้งห้องครัว ห้องรับแขก ห้องน้ำ ห้องเก็บของ ก็ไม่เจอสองแม่ลูกเลย ชายหนุ่มจึงออกตามหาในสวนนอกบ้าน ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของสองแม่ลูก เขานึกขึ้นได้ว่าเหลือในรถที่ยังไม่ได้เปิดดู เขาจึงวิ่งไปที่โรงรถ
พอเปิดประตูรถ วิชัยตกใจสุดขีด เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือวรรณาและรวงข้าวนอนเสียชีวิตอยู่ เลือดสีแดงไหลนองเต็มตัวและมีมีดด้ามยาวเปื้อนเลือดวางอยู่ข้างๆ เขานึกถึงคำพูดของหญิงชราขึ้นทันทีว่า “แต่ออเจ้าอย่าวาดจนหมดแท่งนะ หาไม่ ออเจ้าจะสูญเสียคนที่รักทั้งหมด”
“ไม่นะ !!!” เขาตะโกนออกมาเสียงดัง
“เป็นอะไรไปพ่อ ละเมอตะโกนซะดังเลย ตื่นนอนและออกไปขายขนมถ้วยได้แล้ว !!!”
ถุงมือ นักวาดภาพ
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. B-thirteen
2. Christian Trevelyan Grey
3. GTW
4. kasareev
5. KTHc
6. Lady Star 919
7. Luckard
8. Na(นะ)
9. peiNing
10. psycho_factory
11. Soul Master
12. Susisiri
13. Tantava
14. TOSHARE
15. turtle_cheesecake
16. WANG JIE
17. เกสรผกา
18. คีตมินทร์
19. จอมยุทธนักสืบ
20. ชายขอบคันนายาว
21. นลินมณี
22. น้องลิงน้อย
23. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
24. รัชต์สารินท์
25. สวนดอก
26. อิสิ
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม หรือเอาออก ตลอดเวลา ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 10 มีนาคม 2561 ***
สโลแกนของเราคือ "อยากเขียน อยากแต่ง ตอนไหนก็ได้ ไม่มีคำว่า หมดเขตเมื่อไร"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ และสรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะได้สิทธิ์ร่วมรายการ THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปีครับผม