ก่อนอื่นต้องเกริ่นก่อนว่า ผมพักอาศัยอยู่ย่านหนึ่งแถวมหาวิทยาลัยในกทมและบริเวณนั้นมีหอพักและคอนโดเยอะมาก
คือชีวิตตามปกติที่อาศัยอยู่ในหอพักก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ปกติดี
แต่กลับห้องที่อยู่ตรงกันข้ามนี่สิ ซึ่งมันอยู่ชิดกันมาก ๆ
และมีต้นไม้ของห้องตรงข้ามกั้นด้านข้างห้องไว้
เป็นห้องของน้องนักศึกษาหญิงคนหนึ่งครับ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มมาก ๆ เราก็เคยยิ้มให้กันอยู่บ่อย ๆ
จนหลัง ๆ ก็มีโอกาสได้คุยกัน
ซึ่งปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนี้ ในทุกเช้าที่ผมเปิดผ้าม่านออกมา
ผมก็เห็นน้องเค้ากระโจมอกออกมาทุกเช้าครับ (อันนี้ไม่อะไรเพราะเป็นเรื่องปกติ)
แต่ช่วงที่น้องปิดผ้าม่านแล้วนี่แหละ ผ้าม่านเจ้ากรรมดันปิดไม่หมดครับ แต่มันก็ดูเหมือนจะสุดแล้ว
ผมเห็นน้องทุกอิริยาบถเลย เช็ดตัว แต่งตัว ใจสั่นสิครับ คือก็ไม่รู้จะทำยังไง
จะหันหน้าไปทางอื่น ใจมันก็อยากจะแวบหันไปดู
เป็นอย่างนี้มาเป็นปีครับ และเป็นทุกเช้า
คือผมรู้สึกว่ามันรบกวนชีวิตนะครับ ใจไม่ดีทุกเช้า บางวันจะรีบไปทำงานก็รู้สึกอะป้าจะเห้แต่เช้า
(ยิ่งเป็นชีวิตชายโสดอย่างผม ยิ่งรู้สึกพูดไม่ถูก แหะๆ)
จะบอกน้องตรง ๆ ก็กลัวว่าจะโดนด่าว่าโรคจิตเอาและจะมองหน้ากันไม่ติด
ผมจะแก้ปัญหานี้อย่างไรได้บ้างครับ?
เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ผมกลัวหัวใจและความรู้สึกตัวเองมาก ๆ ครับ TT
สถานการณ์แบบนี้ผมควรทำอย่างไรดีครับ [เกี่ยวกับเรื่องคอนโดตรงข้าม]
คือชีวิตตามปกติที่อาศัยอยู่ในหอพักก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ปกติดี
แต่กลับห้องที่อยู่ตรงกันข้ามนี่สิ ซึ่งมันอยู่ชิดกันมาก ๆ
และมีต้นไม้ของห้องตรงข้ามกั้นด้านข้างห้องไว้
เป็นห้องของน้องนักศึกษาหญิงคนหนึ่งครับ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มมาก ๆ เราก็เคยยิ้มให้กันอยู่บ่อย ๆ
จนหลัง ๆ ก็มีโอกาสได้คุยกัน
ซึ่งปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนี้ ในทุกเช้าที่ผมเปิดผ้าม่านออกมา
ผมก็เห็นน้องเค้ากระโจมอกออกมาทุกเช้าครับ (อันนี้ไม่อะไรเพราะเป็นเรื่องปกติ)
แต่ช่วงที่น้องปิดผ้าม่านแล้วนี่แหละ ผ้าม่านเจ้ากรรมดันปิดไม่หมดครับ แต่มันก็ดูเหมือนจะสุดแล้ว
ผมเห็นน้องทุกอิริยาบถเลย เช็ดตัว แต่งตัว ใจสั่นสิครับ คือก็ไม่รู้จะทำยังไง
จะหันหน้าไปทางอื่น ใจมันก็อยากจะแวบหันไปดู
เป็นอย่างนี้มาเป็นปีครับ และเป็นทุกเช้า
คือผมรู้สึกว่ามันรบกวนชีวิตนะครับ ใจไม่ดีทุกเช้า บางวันจะรีบไปทำงานก็รู้สึกอะป้าจะเห้แต่เช้า
(ยิ่งเป็นชีวิตชายโสดอย่างผม ยิ่งรู้สึกพูดไม่ถูก แหะๆ)
จะบอกน้องตรง ๆ ก็กลัวว่าจะโดนด่าว่าโรคจิตเอาและจะมองหน้ากันไม่ติด
ผมจะแก้ปัญหานี้อย่างไรได้บ้างครับ?
เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ผมกลัวหัวใจและความรู้สึกตัวเองมาก ๆ ครับ TT