ทุกคนครับคือผมหลงรักเพื่อนตัวเองเขาเป็นคนๆนึงที่นิสัยดีมากๆชอบแคร์คนอื่นให็เกียติคนอื่นเขสเป็นผู้ชายผมก็เป็นผู้ชายเข้าเรืองเลยละกัน คือ ผมชอบเขาแต่เขาไม่ได้ชอบผมเลยผมควรทำยังไงครับ
ตลอดเวลาที่ผมชอบเขามารวมๆก็เกือบ3ปีแล้วตอนนี้ศึกษาอยู่ชั้นม.5ครับ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าไอ้ที่ผมไปหลงชอบเขามันเกิดขึ้นตอนไหนจริงๆแล้วผมไม่ได้แค่ชอบหรอกครับผมรักเขาแต่เขาก็ดูเฉยๆ
เขาเป็นคนนิ่งๆหน้านิ่งไเวลาใครผ่านจะชอบคิดว่าเขาหยิ่งมากๆแต่จริงๆแล้วใครจะรู้ไหมว่าเขานิสัยดีมาก ผมไม่ชอบเลยรู้สึกแย่อะครับเวลาเขามีปัญหาเขาจะนึกถึงเราเรื่องที่บ้านเขาจะมาปรึกษาเราผมดีใจนะครับที่เขาเลือกให้ผมเป็นคนที่จะรับฟังเขาในตอนนั้นละเขาก็ไม่เล่าให้ใครฟังสักเท่าไรมีแต่ผมนี่แหละครับ ผมชอบน้อยใจเขาเวลาเขามีความสุขหรือหัวเราะมันกลายเป็นว่าผมดูเขาสนุกกับเพื่อนแต่เวลาเขาอยู่กับผมดูไม่ค่อยสนุกเหมือนกับตอนอยุ่กับคนอื่นเลย
ผมคุยกันทุกวันนะครับแต่ผมจะเป็นคนทักตลอดไม่ถามงานก็ต้องมีอะไนนิดๆหน่อยผมเป็นคนคิดมากน้อยใจแต่ไม่กล้าที่จะบอกเขาสักเท่าไรระยะเวลาที่ผ่านมาผมคิดว่าผมมีความหวังที่เขาจะคิดเหมือนกันกับผมมีช่วงนึงเป็นช่วงที่ผมรู้สึกเหมือนผมได้เป็นแฟนกับเขาเราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไปไหนก็ไปด้วยกันห้องน้ำก็ไปด้วยกัน วันๆก็เล่นๆกันจนคนอื่นเขาคิดว่าผมสองคนเป็นอะไรกันแต่จริงๆไม่ได้มีอะไรเลยครับมีแต่ผมนี่แหละที่คิดอยู่ฝ่ายเดียวเขาก็คิดกับผมแค่เพื่อนสนิทคนนึงเท่านั้นเองครับผมทำทุกอย่างเพื่อจะแยู่ข้างๆเขา ผมทุ่มเทมากเวลาเขาไม่มาโรงเรียนผมก็จะช่วยเขียนงานให้เขาเขาก็ขอบคุณผมเป็นอะไรที่ดีใจมากผมทำอะไรให้เขามากมายกับสิ่งที่ทำไปผมไม่ได้หวังอะไรแต่ก็อยากให้เขาเห็นความดีของเราบ้างหลังๆมาเหมือนเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นผมที่ระแวงตลอดเวลากลัวเขาไปชอบคนอื่นกลัวคนอื่นมาคุยละเขาหวั่นไหวแต่เขาบอกผมด้วยว่าเขาไม่ได้คิดไรไม่ได้ชอบอะไรกับคนที่เขาคุยผมควรทำไงดีครับกับเพื่อนคนนี้มกล้จะจบแล้วด้วยผมกลัวกลัวการเปลี่ยนแปลงหรือผมไม่เข้มแข็งพออยากให้เขาใส่ใจผมบ้างเหมือนที่ผมทำให้กับเขาแต่เขาดูใส่ใจคนอื่นมากกว่าผมอีกเขาเคยบอกด้วยนะครับว่า เขาอาจจะดูไม่แคร์แต่จริงๆเเล้วเขาแคร์แต่เเค่ไม่กล้าพูดหรือกล้าแสดงมันออกมามันยากขนาดนั้นเลยหรอครับผมควรทำยังไงให้เขาคิดแบบผมเหมือนที่ผมคิดกับเขาเพราะผมเป็นผู้ชายใช่ไหมครับแค่นี้ก็แพ้ผู้หญิงน่ารักๆสวยๆแล้วหรือว่าผมทำอะไรไม่ได้จริงครับ😞
ผมควรทำยังไงให้เขาเห็นคุณค่าในตัวผมบ้างครับ❓😞
ตลอดเวลาที่ผมชอบเขามารวมๆก็เกือบ3ปีแล้วตอนนี้ศึกษาอยู่ชั้นม.5ครับ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าไอ้ที่ผมไปหลงชอบเขามันเกิดขึ้นตอนไหนจริงๆแล้วผมไม่ได้แค่ชอบหรอกครับผมรักเขาแต่เขาก็ดูเฉยๆ
เขาเป็นคนนิ่งๆหน้านิ่งไเวลาใครผ่านจะชอบคิดว่าเขาหยิ่งมากๆแต่จริงๆแล้วใครจะรู้ไหมว่าเขานิสัยดีมาก ผมไม่ชอบเลยรู้สึกแย่อะครับเวลาเขามีปัญหาเขาจะนึกถึงเราเรื่องที่บ้านเขาจะมาปรึกษาเราผมดีใจนะครับที่เขาเลือกให้ผมเป็นคนที่จะรับฟังเขาในตอนนั้นละเขาก็ไม่เล่าให้ใครฟังสักเท่าไรมีแต่ผมนี่แหละครับ ผมชอบน้อยใจเขาเวลาเขามีความสุขหรือหัวเราะมันกลายเป็นว่าผมดูเขาสนุกกับเพื่อนแต่เวลาเขาอยู่กับผมดูไม่ค่อยสนุกเหมือนกับตอนอยุ่กับคนอื่นเลย
ผมคุยกันทุกวันนะครับแต่ผมจะเป็นคนทักตลอดไม่ถามงานก็ต้องมีอะไนนิดๆหน่อยผมเป็นคนคิดมากน้อยใจแต่ไม่กล้าที่จะบอกเขาสักเท่าไรระยะเวลาที่ผ่านมาผมคิดว่าผมมีความหวังที่เขาจะคิดเหมือนกันกับผมมีช่วงนึงเป็นช่วงที่ผมรู้สึกเหมือนผมได้เป็นแฟนกับเขาเราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไปไหนก็ไปด้วยกันห้องน้ำก็ไปด้วยกัน วันๆก็เล่นๆกันจนคนอื่นเขาคิดว่าผมสองคนเป็นอะไรกันแต่จริงๆไม่ได้มีอะไรเลยครับมีแต่ผมนี่แหละที่คิดอยู่ฝ่ายเดียวเขาก็คิดกับผมแค่เพื่อนสนิทคนนึงเท่านั้นเองครับผมทำทุกอย่างเพื่อจะแยู่ข้างๆเขา ผมทุ่มเทมากเวลาเขาไม่มาโรงเรียนผมก็จะช่วยเขียนงานให้เขาเขาก็ขอบคุณผมเป็นอะไรที่ดีใจมากผมทำอะไรให้เขามากมายกับสิ่งที่ทำไปผมไม่ได้หวังอะไรแต่ก็อยากให้เขาเห็นความดีของเราบ้างหลังๆมาเหมือนเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นผมที่ระแวงตลอดเวลากลัวเขาไปชอบคนอื่นกลัวคนอื่นมาคุยละเขาหวั่นไหวแต่เขาบอกผมด้วยว่าเขาไม่ได้คิดไรไม่ได้ชอบอะไรกับคนที่เขาคุยผมควรทำไงดีครับกับเพื่อนคนนี้มกล้จะจบแล้วด้วยผมกลัวกลัวการเปลี่ยนแปลงหรือผมไม่เข้มแข็งพออยากให้เขาใส่ใจผมบ้างเหมือนที่ผมทำให้กับเขาแต่เขาดูใส่ใจคนอื่นมากกว่าผมอีกเขาเคยบอกด้วยนะครับว่า เขาอาจจะดูไม่แคร์แต่จริงๆเเล้วเขาแคร์แต่เเค่ไม่กล้าพูดหรือกล้าแสดงมันออกมามันยากขนาดนั้นเลยหรอครับผมควรทำยังไงให้เขาคิดแบบผมเหมือนที่ผมคิดกับเขาเพราะผมเป็นผู้ชายใช่ไหมครับแค่นี้ก็แพ้ผู้หญิงน่ารักๆสวยๆแล้วหรือว่าผมทำอะไรไม่ได้จริงครับ😞