เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนผมมา 3 ปี แล้วคับ ตอนแรกๆที่เราคบกันเขาอยู่หอผมอยู่บเานคับผมก็ไปๆมาๆหาทุกวันคอนอยู่หอเขาขยันเก็บกวาดห้องมากคับซักผ้าเองหมดผมก็ช่วยเขานะคับบางที แต่มาตอนนี้เรา มั่น กันแล้วคับเขามาอยุ่บ้านผมได้ปีหนึ่งละคับ ทำไมเขาตรงข้ามกับตอนอยู่หอเลยคับไม่ค่อยทำงานบ้านผ้าไม่ค่อยซักบ้านไม่กวาดอาหารไม่ทำ (ลืมบอกไปเขาทำงานเปนผู้ช่วยพยาบาล) ถึงแม้วนหยุดเขาก็ไม่ทำคับผมเรียกเขาตื่นมาช่วยทำงานบ้านหน่อยเขาก็ไม่ตื่นบอกว่าอยากนอนพักผ่อนทำงานมาเหนื่อย แล้วเขาตื่นบ่าย2โมง(14.00)ทุกวันเลยคับ วันหยุด 2-3 วันก็ตื่นแบบนี้ทุกวันผมเขาใจว่าเขาทำงานมาเหนื่อยคับแต่บางทีวันหยุดช่วยหน่อยก็ได้ แต่ถ้าวันไหนจะไปห้างซื้อของนี้ตื่นเช้ามากเลยคับ แต่ประเด็นสำคัญอยู่ตรงนี้คับ พ่อกับแม่ผมแยกทางกันแล้วแม่ผมก็กลับไปอยู่บ้านยายจังหหวัดข้างๆไม่ไกลมาก พ่อผมไปทำธุรกิจอยู่อีกจังหวัด ทิ้งผมอยู่บ้านกับแฟน2คน บางทีผมอยากไปเที่ยวหาแม่บ้างคับผมกลับไม่ได้ไปเพราะแฟนผมเขาไม่ได้หยุดงาน แล้วผมต้องไปรับไปส่งทุกวันคับผมให้ขับรถไปเองเขาก็ไม่เอาแล้วก็มาโกรธมางอนใส่ผม ผมเลยไม่ได้ไปหาแม่คับต้องรอเขาหยุดงาน พอเขาหยุดงาน1วันเขาก็ตื่นสาย แล้วก็ไม่ได้ไป พอหยุด2-3วัน เขาก็จะกลับบ้านเขา บ้านเขาอยู่ห่างจากบ้านผมประมาน 128กิโลคับ ไกลกว่าบ้านแม่ผมที่อยู่จังหวัดข้างๆอีก ผมก็ได้ขับพาเขากลับบ้านอีก ไปอยู่บ้านแฟนผมจนเขากลับมาทำงาน แล้วผมก็ไม่ได้ไปหาแม่ผมอีกตามเคย มันเปนแบบนี้ซ้ำเรื่อยๆ คับ ทั้งๆที่ผมก็บอกก่อนตลอดว่าจะไปบ้านแม่นะ วันที่เขาหยุด ก็ไม่เคยได้ไปพอจะไปเองก็บอกจะทิ้งอยู่บ้านคนเดียวหรอแล้วก็เหมือนเดิมคับโกรธงอน ผมไม่เข้าใจคับว่าทำไม เขาถึงเหนความสำคัญกับครอบครัวเขามากกว่าเหนความสำคัญของครอบครัวผม ทั้งๆที่ผมก็เห็นความสำคัญของครอบครัวเขามาตลอด อยากกลับบ้านผมก็พากลับตลอดอยากไปไหนผมพาไปหมด อบากได้อะไรผมก็พาไปซื้อแต่ทำไมถึงตรงกันข้ามกับผม ที่ทำอะไรไม่ได้เลย อยากไปไหนไม่ได้ไปอยากได้อะไรต้องแอบซื้อแอบเก็บเงิน อยากไปหาแม่ก็ไม่ได้ไป ทำไมเขาไม่เห็นถึงความสำคัญของแม่ผมเลย แล้วเขาไม่เคยคิดที่จะไปหาแม่ผมด้วย คิดแต่ว่าอยากกลับบ้านตัวเอง ผมอยากทิ้งเขามากคับแต่ติดอยู่ที่ว่า พ่อกับแม่ของเขาดีกับผมมากจนผมคิดว่าถ้าผมทิ้งเขาไปแล้ว พ่อกับแม่เขาจะคิดยังไงตอนผมไปบ้านเขาพ่อแม่เขาทั้งพาไปเลี้ยงพาไปเที่ยว จนผมไม่ต้องออกเงินแม้แต่บาทเดียว ผมควรทำอย่างไรดีคับ เหนื่อยกับผู้ ญ คนนี้จริงๆคับ อย่างน้อยผมก็อยากให้เขาช่วยผมทำงานบ้านบ้างก็ได้คับ ตอนนี้ผมเป็นพ่อบ้านเลยคับทำทุกอย่างแม้แต่หากับข้าว ถึงเวลาก็เรียกแฟนมากินข้าว เหนื่อยๆจริงๆคับ แล้วก็เวลาผมจะไปทำธุระผมบอกเขาไปส่งหน่อยเขาก็ไม่ไปเพราะร้อนแดดคับ แต่ผมไปได้หมดถ้าเขาจะไป ทำไมความสำคัญมันต่างกันคับ ปากบอกว่ารักแต่ทำไมการกระทำมันไม่ใช่ ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันควรช่วยกันใช่รึป่าวคับ แต่ทำไมผมถึงได้ทำเองหมด ไม่ต่างจากอยู่คนเดียวเลย เหมือนเอาพาระมาเพิ่มให้ตัวเองด้วยซ้ำ แบบนี้เหนื่อยมากๆคับ แต่อย่างว่าแหละคับก็ติดที่พ่อกับแม่เขาดีกับผมมาก