มโน เพ้อฝัน คิดนั้นคิดนี้ อยู่ในโลกส่วนตัวสูง ขอคำปรคกษาจริงๆค่ะรู้สึกหดหู่มาก...

สวัสดีค่ะทุกคน คือวันนี้เรามีเรื่องปรึกษาอย่างจริงจัง! คือเรสเป็นคนเพ้อฝันง่าย มโนง่าย คิดอะไรเกิดจริง คือตอนนี้เราดูเป็นคนบ้ามาก คุยคนเดียว คิดไรคนเดียว เพื่อนพ่อแม่พี่เรียกเรา แต่เรากับไม่ได้ยินกว่าจะได้ยิน มันก็ไม่มีประโยชน์ มันดูเหมือนชีวิตเราติดกับโลกในจินตนาการมากเกินไปแต่ทำอย่างไรก็ไม่หายพยายามไม่คิดแล้ว...  แต่...กับไม่ได้ผล บางครั้งบางทีก็ดูหนังมากเกินไปจนทำให้เก็บภาพ บทบาท คำพูดบทสนทนาของนักแสดง มาคิดในหัวทั้งๆที่ไม่อยากคิด นอนหลับทีไรจะมีโลกจินตนาการเกิดขึ้นอีกจากที่เรานับได้ดูเหมือนจะโลกจินตานาการของเราอยู่ 4 โลกคือ1.เพ้อฝันเมื่อฟังเพลงนั่งรถ 2.เพ้อฝันเมื่อตอนเราหลับจะมีโลกในความฝันเกิดขึ้น 3.คุยคนเดียวก็อยู่คนเดียวเราจะสามารถคิดฉากคิดคำพูดจนเราคิดว่าสามารถแต่งนิยายได้เลยเพราะเราสามารถเข้าใจได้ถึง2คนคือเราและอีกคนเปรียบเหมือนนางเอกกับพระเอก 4.เพ้อฝันมโนคุยคนเดียวร้องไห้คนเดียวแบบไม่มีเหตุผลเมื่ออยู่ในความมืดมิดของห้องเหล็กและใหญ่เราจะสามารถคุยคนเดียวในแบบเหมือนคนบ้าเลยนั้นคือเราสามารถแสดงตามที่เราคิดและคุยคนเดียวในความมืดทั้งหมดที่พูดมาถ้าเปรียบกับเวลา1วันคือ100%เราให้ความสำคัญของการเพ้อฝันมโนฯทั้งๆที่อยากให้มันมีความสำคัญน้อยคือ90%ส่วนอีก10%คือโลกเเห่งความเป็นจริง เราคิดนะว่าอยากจะอยู่แค่โลกความเป็นจริงอยากให้มันสำคัญ90%แทนคุยคนเดียวแต่มันกลับกลายเป็นว่าเราไม่ชอบช่วงเวลาแห่งความเป็นจริง เพราะมันทำให้เราเจ็บร้องไห้ หดหู่ ไม่ตอบใคร ดลายเป็นเงียบเอาแต่ใส่หูฟัง ทั้งๆที่ไม่ได้เปิดอะไรฟังเลย แต่ความจำเรากับจำอะไรได้ดีมาก ไม่ว่าใครจะสั่งอะไรหรือสูตรวิทยาฯเราจำได้ภายในเวลาสั้นแต่...พอสอบแล้วกลับลืมมันไป มันเลยทำให้เจ็บและมันทำให้เราอยากอยู่คนเดัยวบางครั่งก็เครียดกับคะแนน เรื่องครอบครัว เรื่องใช้ชีวิต ก็รู้สึกท้อและเราก็อยู่ในห้องนั้งคิดอะไรต่อเหมือนเดิม
ขอร้องละ!
ใครมีวิธีทำให้มันหายไปหรือให้มันเบาลงบ้าง 😥
เครียดมากจริงๆ
ปล.ถ้าแท็กมั่วขอโทษนะคะ