เวลารักใครสักคนก็อยากให้เขาคอยดูแล. คอยเอาใจใส่เหมือนคนอื่นๆที่เขารักกัน. แต่ทำไมดูเหมือนว่าเราพยายามทำให้เขาอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำไรผิดเวลาเราเขาโกรธ. เราก็คอยง่อเขา. เพราะไม่อยากให้มีอะไรเคืองใจกัน มีอะไรก็อบากให้คุยกัน. ไม่ใช่เงียบไป. สุดท้ายก็เป็นเราที่วิ่งตามเขาตลอด. คนวิ่งตามมันเหนื่อยนะโว๊ยย. เคยถามหันกลับมาถามเราบ้างป่าว. ว่าเราเหนื่อยมั้ยที่คอยวิ่งตามแต่เทอ เราต้องวิ่งตามอีกนานแค่ไหนเทอถึงจะสนใจเรา จะหันมาดูแลเราบ้าง?? เราไม่รู้ว่าวันไหนที่เราต้องหยุดมันไว้
คนเราจะวิ่งตามความรักไปได้นานแค่ไหน??