หวังให้ทุกข์แก่หล่อ ทุกข์นั้นถึงตัว ............................................. โดย ตระกองขวัญ

วันนี้  เป็นวันที่ผมรู้สึกเหมือนมีพันธกิจหมื่นล้าน
ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องขี้หมาแท้ ๆ

เครื่องบิน  รถใต้ดิน  รถไฟฟ้า  แท็กซี่  รถเมล์  วินไซด์  
ครบ

กว่าจะกลับมาถึงห้องพัก ณ ตอนนี้  เล่นเอาหล่อห้อย
แถมเข้ามาราชดำเนินปั๊บ  ก็โดนจ่าด่าอยู่กลางบอร์ดเลย

ไม่เป็นไร   หวังเพียงว่า  คนที่กล่าวหาผมไว้  จะได้เข้าใจสักนิด
แต่ผมว่าไม่หรอก  พวกเขาก็คงมองว่า  เตี๊ยมกันนั่นแหละ

ก็ขนาดเรื่องที่ผมทำคนเดียวเงียบ ๆ   เขายังหาว่าทำกันเป็นทีม
ยังหาว่า  ผู้หญิงโทรไป  แสดงว่ากำลังวางแผนกันอยู่   โดยที่เขาไม่คิดสักนิดว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร  ทำไม  อะไร  อย่างไร

ช่างเหอะ



ผมออกจาก สน.  ราว ๆ สามทุ่ม
เดินหล่อ ๆ อ้อมไปทางเยาวราช   หิวจัด  แต่ผมกลับไม่อยากกินอะไร  เพราะผมเป็นคนไม่ชอบแย่งยื้อ
คือแม้ไม่แย่งยื้อ  แต่ถ้าเห็นคนมาก ๆ แล้ว  ผมหมดรมณ์   ผมชอบคนบาง ๆ  เงียบ ๆ  แมกไม้สายน้ำลมโชย

เลยหิ้วท้องกลับมากินที่โรงแรม อิ่มไปตะกี้นี่เอง



ก็ไม่อยากทับถมใคร  ลูกผู้ชายไม่ควรทำ
แต่ขอเอ่ยถึงสักนิด  เพราะมีบางเงื่อนไขที่ผมต้องเอ่ย

ผมไปถึง สน.  19.30 น. เป๊ะ   ผมก็นั่งดูทีวีรอ
ไปแบบหล่อผู้โดดเดี่ยว   ไปบ่อยมาบ่อย   ชักจะคล่องกรุง   สาวกรุงคนไหนหวังหลอก  คงไม่ได้แอ้มแระ  

ขอบคุณท่านเจ้าพนักงานที่ให้ความเป็นธรรม
เพราะช่วงหัวค่ำ  ก่อนผมไปถึงราวชั่วโมงกว่า   ท่านเล่าให้ฟังว่า  มีการเข้าไป "กล่าวหา" และมุ่งชี้เป้าเรียบร้อยแล้ว
กะให้ผมโดนรวบ   ค่ำนี้  ต่อด้วยวันหยุดพรุ่งนี้   กว่าจะไปศาลก็วันศุกร์

สร้างเรื่องตามถนัด

หลังจากมีการ "หิ้ว" กันไปแล้ว
ผมก็นั่งคุยกันกับท่านเจ้าพนักงานฉันประชาชนกับเจ้าหน้าที่ถึงรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ  ของเรื่องราวและตัวบุคคล

บอกได้คำเดียวครับว่า  ขนลุก

โกหกทั้งนั้น    โดยเฉพาะเรื่องบารมี

แต่ช่างเหอะ  แค่ยอดภูเขาน้ำแข็งที่ผมพล่ามมาสามเดือน  ยังไม่มีใครฟัง
แล้วผมจะไปพล่ามทำไมกับ "ความจริง" ที่เป็นภูเขาน้ำแข็งทั้งก้อนที่ผมได้ยินจากปากเจ้าหน้าที่รัฐ



ใครอยากรู้ว่าแค่ไหน  เพียงใด  ผมแนะนำให้หาโอกาสพบปะกับคนมีข้อมูลในชีวิตจริงครับ
แล้วจะได้รู้ว่า  อะไรเป็นอะไร  



ขอบคุณท่าน "เจ้าหน้าที่สายสืบ" ที่กรุณาเล่าเรื่องให้ฟัง  




และสุดท้าย   ขอบคุณ "เจ้าแม่กวนอิม" ที่เหาะมาจากไหนไม่ทราบ  พร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น
กระดาษที่ผมกลัว  ไม่อยากให้เกิด

แต่ก็ทำให้ทุกอย่างคลี่คลาย   ทำให้ได้รู้ข้อมูลและความจริงอีกมากมายจากเจ้าหน้าที่รัฐ

นี่คงเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี  ที่ผมคิดถูก   คิดถูกที่นัดพบ ณ สน.
คิดถูกโดยบังเอิญ   ไม่คาดฝันจะได้รู้เรื่องที่ "มหากาฬ" แบบน่าตกใจ

โดยเฉพาะ  เพื่อนร่วมอุดมการณ์เสื้อแดง
หากได้รู้อย่างผมรู้ในวันนี้   คงตกใจ และประหลาดใจแบบพูดไม่ออก




นอนล่ะครับ
พรุ่งนี้  รีบบินกลับอีกรอบ  ซักผ้าให้เมียแต่เช้า