#ปัญหาคนไข้VSสาธารณสุขไทย

#ปัญหาคนไข้VSสาธารณสุขไทย

   บางครั้ง คนไข้มาถึงโรงพยาบาลแล้วไม่พอใจ เพราะต้องรอ มานอกเวลา หรือเจ้าหน้าที่มีน้อย สิ่งแรกที่บางคนเลือกทำ ไม่ใช่ถาม ไม่ใช่เข้าใจ แต่กลับเลือก "โพสต์ด่า" ประจานลงโซเชียล สนุกปากโดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ทั้งที่ในขณะที่คุณนั่งรอ เรากำลังช่วยชีวิตคนที่กำลัง “เสี่ยงตาย” คนที่ชัก หมดสติ เลือดออกไม่หยุด หายใจไม่ออก หรือแน่นหน้าอกจนหัวใจอาจหยุดเต้น เพราะ “ฉุกเฉิน” ไม่ได้แปลว่าแค่รีบ แต่แปลว่า “อาจไม่มีโอกาสรออีกแล้ว”

   บางคนไม่รู้ก็ไม่เป็นไร แต่แค่ถามกันสักนิด คุยกันดี ๆ ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเลือกใช้คำที่บั่นทอนจิตใจ เพราะพวกเราไม่เคยโพสต์ด่าคนไข้ แม้จะเจ็บ แม้จะเสียใจ ก็ได้แต่ “เก็บไว้” เพียงเพราะเราเข้าใจคนไข้

   เราไม่ได้เป็นแค่คนใส่ชุดขาวที่เดินไปมาในโรงพยาบาล เราไม่ได้ยืนเฉยๆ หน้าห้องฉุกเฉิน เรา “รู้สึก” ได้เหมือนคุณ เราเหนื่อย เราท้อ เราเจ็บ เราหิว เราร้องไห้ได้เหมือนกัน เราก็เป็น “คนธรรมดา” ที่ต้องเสียสละทั้งเวลาส่วนตัวและครอบครัว เพื่อดูแลผู้ป่วยในทุกวัน บางคนลาออกไปแล้ว เพราะรับไม่ไหว แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ “ยังอยู่” เพราะสงสารคนไข้ เพราะเป็นห่วง

แม้จะรู้ว่าบางครั้งก็ต้องเจอคำต่อว่าที่เจ็บลึกจนหมดกำลังใจ

   ถามหน่อยเถอะบุคลากรทางการแพทย์อย่างเราที่ยืนอยู่ตรงนั้น กำลังพยายามยื้อชีวิตใครบางคนไว้เราจะเรียกร้องความเข้าใจจากใครได้บ้าง?

เราถูกด่ามากกว่าสาขาอาชีพไหน ๆ แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งคนไข้เลยสักครั้ง

เหตุผลเดียวที่ยังอยู่ ก็เพราะ "เราเป็นห่วง เรารักคนไข้"

   อย่าปล่อยให้ความไม่เข้าใจของบางคน กลายเป็นดาบที่ฟันซ้ำใจคนที่ตั้งใจทำงานอยู่เงียบ ๆ เราไม่ต้องการคำชม แค่ขอ “ความเข้าใจ” ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจเรายังมีแรงยืนอยู่ตรงนี้