สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พันทิป นี้เป็นกระทู้แรกของชีวิต ที่จะมาปรึกษาปัญหาอะไรแบบนี้
เริ่มเลยนะค่ะ
ตอนนี้เกิดปัญหากับแฟนที่คบกันมา2ปี อาจจะฟังดูน้อย แต่2ปีที่ผ่านมา เราอยู่ด้วยกัน มีเรื่องนู้นเรื่องนี้ทำด้วยกันน่ารักเยอะแยะ
แต่มันมาถึงวันนี้วันที่เราทั้งคู่ทะเลาะกันทุกวันๆ เริ่มจาก เขาเปลี่ยนไป เรารับไม่ได้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงไวมาก ก็เกิดการทะเลาะกันเกิดขึ้น และมานั่งคุยกันแล้วกลับไปดีกันเหมือนเดิม แต่เหตุการณ์มันไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เมื่อเวลาผ่านไปได้สองวัน เขาก็โกหกเราอีกแล้ว แล้วก็มาทะเลาะกันอีก ทะเลาะกันเรื่อยๆ เราร้องไห้ทุกวัน ไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์ก่อนนอน ตื่นเช้า อาบน้ำ เวลาที่อยู่ยอมรับเลยว่า หมามากๆ เราพยามพยามทำให้สบายใจขึ้น คิดบวก แต่มันแย่ ใจมันแย่มาก เราถามเขาว่าจะเอายังไง ทำไมบีบเราให้ทรมานแบบนี้ อยากเลิกกันทำไมไม่บอกกันดีๆ แต่คำตอบที่เราได้กลับมา เขาบอกว่าไม่เลิก ไม่คิดจะเลิกด้วย เขาบอกว่าเขาเหนื่อย เหนื่อยทำงาน เหนื่อยมาก ขอพักหน่อย เหนื่อยแล้วยังมาเจอเราประชด งี่เง่า แต่เราบอกเขาไปว่า ที่เราเป็นแบบนี้เพราะเราอยากให้สนใจเราบ้าง เขาไม่ได้แค่ละเลยเราเรื่องเล็กๆ แต่เขาปล่อยเราอยู่คนเดียวเลย เรากลับดึกมาก เขาไม่โทรหา ในมุมของเราก็คิดไปเองว่าเขาไม่สนใจ พอเราเริ่มชวนคุย มันก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเราถามว่าไม่ห่วงหรอ เขาก็บอกห่วง แต่การกระทำของเขาไม่ได้บอกเราแบบนั้นเลย มันไม่ได้รู้สึกหรือคิดไปเองว่าเขาไม่สนใจแต่มัน รับรู้จริงๆว่าเขาไม่สนใจ เราเริ่มทะเลาะกันเรื่อย ๆ จนเราไม่อยากเจอ เพราะเราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขายังเห็นเราเป็นแฟนเขาหรือเปล่า พอมาว้นนี้เราไปหาเขา เขากลับไม่สนใจ เราเดินไปหาเขาเดินหนี พอเราจะกลับ ก็จะไปส่ง เขาบอกเขายอมรับว่าฟอร์มทำเป็นไม่สนใจ แต่ให้ทำไงได้ จิตใจเรามันล้าไปหมดแล้ว มันเหมือนพยายามทำอะไรไปแล้วมันศูนย์เปล่า เขาเหมือนเริ่มผลักเราออกเรื่อยๆ เราทรมานมากๆ จากที่เคย แชทหา ทิ้งข้อความไว้ เขากลับหายไปเลยไม่ตอบเรา ไม่อ่าน ไม่ทักหา พอเขาทักมา ยอมรับว่าเราไม่พอใจเลยตอบๆไป ว่า “จ้า”บ้างสู้ๆบ้าง ไล่ให้ไปพักบ้าง ยอมรับว่าใจมันท้อมันล้ามันทรมานมากๆ จมกับความรู้สึกเสียใจ ร้องไห้ เราต้องทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีคะ เรารักเขามาก จนเราบอกกับเขาว่ายอมทักอย่างเลยจริงๆ จะทรมานเราจะทิ้งเราจะเมินเราจะทำยังไงกับเราก็ได้ตอนนี้เรายอมแล้วทุกทาง เพื่อไม่ให้เขาหายไปไหน แต่อีกใจมันก็ทรมานจนอยากเดินออกมา แต่แค่คิดว่าไม่มีเขามันก็ทรมาน เราต้องทำยังไงดีคะแล้ว
ความรักที่มันถึงทางตัน
เริ่มเลยนะค่ะ
ตอนนี้เกิดปัญหากับแฟนที่คบกันมา2ปี อาจจะฟังดูน้อย แต่2ปีที่ผ่านมา เราอยู่ด้วยกัน มีเรื่องนู้นเรื่องนี้ทำด้วยกันน่ารักเยอะแยะ
แต่มันมาถึงวันนี้วันที่เราทั้งคู่ทะเลาะกันทุกวันๆ เริ่มจาก เขาเปลี่ยนไป เรารับไม่ได้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงไวมาก ก็เกิดการทะเลาะกันเกิดขึ้น และมานั่งคุยกันแล้วกลับไปดีกันเหมือนเดิม แต่เหตุการณ์มันไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เมื่อเวลาผ่านไปได้สองวัน เขาก็โกหกเราอีกแล้ว แล้วก็มาทะเลาะกันอีก ทะเลาะกันเรื่อยๆ เราร้องไห้ทุกวัน ไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์ก่อนนอน ตื่นเช้า อาบน้ำ เวลาที่อยู่ยอมรับเลยว่า หมามากๆ เราพยามพยามทำให้สบายใจขึ้น คิดบวก แต่มันแย่ ใจมันแย่มาก เราถามเขาว่าจะเอายังไง ทำไมบีบเราให้ทรมานแบบนี้ อยากเลิกกันทำไมไม่บอกกันดีๆ แต่คำตอบที่เราได้กลับมา เขาบอกว่าไม่เลิก ไม่คิดจะเลิกด้วย เขาบอกว่าเขาเหนื่อย เหนื่อยทำงาน เหนื่อยมาก ขอพักหน่อย เหนื่อยแล้วยังมาเจอเราประชด งี่เง่า แต่เราบอกเขาไปว่า ที่เราเป็นแบบนี้เพราะเราอยากให้สนใจเราบ้าง เขาไม่ได้แค่ละเลยเราเรื่องเล็กๆ แต่เขาปล่อยเราอยู่คนเดียวเลย เรากลับดึกมาก เขาไม่โทรหา ในมุมของเราก็คิดไปเองว่าเขาไม่สนใจ พอเราเริ่มชวนคุย มันก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเราถามว่าไม่ห่วงหรอ เขาก็บอกห่วง แต่การกระทำของเขาไม่ได้บอกเราแบบนั้นเลย มันไม่ได้รู้สึกหรือคิดไปเองว่าเขาไม่สนใจแต่มัน รับรู้จริงๆว่าเขาไม่สนใจ เราเริ่มทะเลาะกันเรื่อย ๆ จนเราไม่อยากเจอ เพราะเราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขายังเห็นเราเป็นแฟนเขาหรือเปล่า พอมาว้นนี้เราไปหาเขา เขากลับไม่สนใจ เราเดินไปหาเขาเดินหนี พอเราจะกลับ ก็จะไปส่ง เขาบอกเขายอมรับว่าฟอร์มทำเป็นไม่สนใจ แต่ให้ทำไงได้ จิตใจเรามันล้าไปหมดแล้ว มันเหมือนพยายามทำอะไรไปแล้วมันศูนย์เปล่า เขาเหมือนเริ่มผลักเราออกเรื่อยๆ เราทรมานมากๆ จากที่เคย แชทหา ทิ้งข้อความไว้ เขากลับหายไปเลยไม่ตอบเรา ไม่อ่าน ไม่ทักหา พอเขาทักมา ยอมรับว่าเราไม่พอใจเลยตอบๆไป ว่า “จ้า”บ้างสู้ๆบ้าง ไล่ให้ไปพักบ้าง ยอมรับว่าใจมันท้อมันล้ามันทรมานมากๆ จมกับความรู้สึกเสียใจ ร้องไห้ เราต้องทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีคะ เรารักเขามาก จนเราบอกกับเขาว่ายอมทักอย่างเลยจริงๆ จะทรมานเราจะทิ้งเราจะเมินเราจะทำยังไงกับเราก็ได้ตอนนี้เรายอมแล้วทุกทาง เพื่อไม่ให้เขาหายไปไหน แต่อีกใจมันก็ทรมานจนอยากเดินออกมา แต่แค่คิดว่าไม่มีเขามันก็ทรมาน เราต้องทำยังไงดีคะแล้ว