[สปอยล์] Phantom Thread เชิญร่วมรับประทานอาหาร ณ ห้องเสื้อ Woodcock

Phantom Thread คือเรื่องราวโรแมนติกดราม่าในยุค 50 ของคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างมากทั้งอายุ ฐานะ สถานะ นิสัยส่วนตัว จากความประทับใจแรกพบ ความน่าดึงดูด รินน้ำเป็นชาชักก็ยังน่ารัก พออยู่กันไปความต่างก็เริ่มจะเห็นได้ชัดขึ้นเรื่อยๆ จนยากจะไปด้วยกันได้ แต่ถ้าเลิกกันง่ายๆ หนังคงจบตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก และคงไม่ใช่บทหนังของ Paul Thomas Anderson ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เลยต้องช่วงชิงการควบคุมโดยมีมื้ออาหารเป็นสัญลักษณ์


มื้อเช้าของเรโนลด์
ความติสต์และความเป็น perfectionist ของชายกลางคนที่มีชื่อเสียงในวงสังคม ในฐานะดีไซเนอร์ชื่อดังที่มีลูกค้าเป็นราชวงศ์ชนชั้นสูง และมหาเศรษฐี ทำให้โลกของ Reynolds Woodcock มันต้องเนี้ยบและมีแบบแผนเหมือนเสื้อผ้าที่เขาตัดเย็บ มีชีวิตทุ่มเทให้กับงานศิลปะ การเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของเรโนลด์ฉายชัดอยู่ที่ อาหารเช้า ซึ่งเรโนลด์เป็นคนคุม แทบจะติดป้ายไว้เลยว่า “ห้ามรบกวนเด็ดขาด” กฎของบ้านนี้คือพูดให้น้อย กินให้เงียบ งดคุยเรื่องรำคาญใจ ถ้าทำไม่ได้ ชั้นจะเหวี่ยงชั้นจะงอนให้เธอรู้สึกผิด! มื้อเช้าในเรื่องเลยเป็นเหมือนสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงตัวตนเรโนลด์กลายๆ ซึ่งเมื่อเรโนลด์ได้เจอกับสาวเสิร์ฟที่ชื่อ อัลมา ตอนไปพักผ่อนที่บ้านเกิด เขาถึงลองใจให้เธอจำออเดอร์มื้อเช้าที่ซับซ้อนของเขาดู เมื่ออัลมาผ่านมาตรฐานอาหารเช้านั้นมาได้ นั่นแหละเรื่องราวถึงจะเริ่มต้น

มีต่อข้างล่าง (ขออภัยที่ภาพใหญ่นะคะ ภาพจาก focusfeatures.com ขี้เกียจย่อ แหะๆ)

ใครดูแล้วบ้างมาคุยกันค่ะ