อาการ
นอนน้อยเกินไป
นอนเยอะเกินไป
กินมากเกินไป
ไม่กินอะไรเลย
จริงจังเกินไป
ความคิดเคว้งคว้าง
คิดน้อย
คิดมาก
สุขมากเกินหน้า
ทุกข์จนเจ็บปวด
หวังสุดๆ
ไม่หวังอะไรเลย
คนอื่นเป็นภาระ(บางทีถ้าโกรธก็คิดทำร้ายเขา)
ตัวเองเป็นภาระ(รู้สึกแย่มาก เลยทำให้ตัวเองเจ็บจนรู้สึกดี)
การทำอะไรซักอย่างคือการแก้ไข
การอยู่นิ่งๆและปล่อยมันคือการแก้ไข
รู้สึกแย่ที่ตัวเองทำ
รู้สึกแย่ที่ตัวเองคิดและทำ
อาการพวกนี้ถือเป็นอาการของวัยรุ่นปกติมั้ยคะ?
อายุ16ปีค่ะ อาการจะสลับกันนานสุด1ปี ระยะสั้นสุดประมาณ3วันขึ้นไปค่ะ เท่าที่จำได้เริ่มเป็นเมื่อประมาณป.6 (หมอบอกว่าไวมากๆแบบม้ากกก55)
เคยไปปรึกษาจิตแพทย์ แล้วประเมินว่าเป็นแมเนียร์ ทานยาแบบเดียวกับไบโพลาร์
แต่ก็เกิดสงสัยตัวเองว่าคิดไปเองหรือเปล่า(ไม่ทันแล้ว หาหมอขนาดนี้55) จนยาหมดแล้วหยุดทานไปค่ะ จนเกือบปีแล้ว ก็รู้สึกอาการไม่ดีขึ้น เผลอๆก็แย่ลงเรื่อยๆ ถึงแม้คุยกับเพื่อน พยายามออกกำลังกาย หาสิ่งที่คิดว่าชอบมาทำ
แต่หลังจากนั้นก็ยังไม่โอเคค่ะ (ทำไปน้อยมาก55)
รู้สึกว่าตัวเองเรียกร้องความสนใจหรือเปล่า? แต่หนูแค่อยากให้คนรอบตัวรับรู้แล้วก็คอยปลอบหนูนะคะ
จากที่หนูเคยรู้สึกแย่เพราะคนอื่น ตอนนี้นก็เริ่มเป็นหนูเองที่แย่
ต้องแก้ไขอย่างไรคะ? หรือควรกลับไปหาจิตแพทย์ดี?
แต่หนูไม่อยากให้ครอบครัวกับคนรอบข้างคิดว่าหนูเป็นภาระอีก
พวกนี้มันทำให้หนูไม่มีสมาธิกับการเรียนแล้วก็เพื่อน การใช้เงินด้วยค่ะ สุขภาพก็พากันลงเหว โถ่55
พอทราบมั้ยคะว่าอาการแบบนี้ควรแก้ไขอย่างไร โดยไม่พึ่งยา หรือควรพึ่งยา
นอนน้อยเกินไป
นอนเยอะเกินไป
กินมากเกินไป
ไม่กินอะไรเลย
จริงจังเกินไป
ความคิดเคว้งคว้าง
คิดน้อย
คิดมาก
สุขมากเกินหน้า
ทุกข์จนเจ็บปวด
หวังสุดๆ
ไม่หวังอะไรเลย
คนอื่นเป็นภาระ(บางทีถ้าโกรธก็คิดทำร้ายเขา)
ตัวเองเป็นภาระ(รู้สึกแย่มาก เลยทำให้ตัวเองเจ็บจนรู้สึกดี)
การทำอะไรซักอย่างคือการแก้ไข
การอยู่นิ่งๆและปล่อยมันคือการแก้ไข
รู้สึกแย่ที่ตัวเองทำ
รู้สึกแย่ที่ตัวเองคิดและทำ
อาการพวกนี้ถือเป็นอาการของวัยรุ่นปกติมั้ยคะ?
อายุ16ปีค่ะ อาการจะสลับกันนานสุด1ปี ระยะสั้นสุดประมาณ3วันขึ้นไปค่ะ เท่าที่จำได้เริ่มเป็นเมื่อประมาณป.6 (หมอบอกว่าไวมากๆแบบม้ากกก55)
เคยไปปรึกษาจิตแพทย์ แล้วประเมินว่าเป็นแมเนียร์ ทานยาแบบเดียวกับไบโพลาร์
แต่ก็เกิดสงสัยตัวเองว่าคิดไปเองหรือเปล่า(ไม่ทันแล้ว หาหมอขนาดนี้55) จนยาหมดแล้วหยุดทานไปค่ะ จนเกือบปีแล้ว ก็รู้สึกอาการไม่ดีขึ้น เผลอๆก็แย่ลงเรื่อยๆ ถึงแม้คุยกับเพื่อน พยายามออกกำลังกาย หาสิ่งที่คิดว่าชอบมาทำ
แต่หลังจากนั้นก็ยังไม่โอเคค่ะ (ทำไปน้อยมาก55)
รู้สึกว่าตัวเองเรียกร้องความสนใจหรือเปล่า? แต่หนูแค่อยากให้คนรอบตัวรับรู้แล้วก็คอยปลอบหนูนะคะ
จากที่หนูเคยรู้สึกแย่เพราะคนอื่น ตอนนี้นก็เริ่มเป็นหนูเองที่แย่
ต้องแก้ไขอย่างไรคะ? หรือควรกลับไปหาจิตแพทย์ดี?
แต่หนูไม่อยากให้ครอบครัวกับคนรอบข้างคิดว่าหนูเป็นภาระอีก
พวกนี้มันทำให้หนูไม่มีสมาธิกับการเรียนแล้วก็เพื่อน การใช้เงินด้วยค่ะ สุขภาพก็พากันลงเหว โถ่55