ผมได้มีโอกาสทานข้าวกับพี่คนหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตผม ทำให้ผมรู้สึกเหมือนได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาได้เข้ามาทักทายคุยกันได้ไม่นานนักจนได้มีโอกาสได้เจอกัน ด้วยความที่ผมเองเคยเจอคนมาหลายรูปแบบ และเขาทำงานเป็นอาจารย์ในสถาบันแห่งหนึ่ง ซึ่งผมเคยมีประสบการณ์ไม่ดีกับคนที่เป็นอาจารย์ในครั้งก่อน (ที่เคยเจอมาก็เห็นแก่ตัว พยายามหาเรื่องให้ซื้อของให้หลายครั้งก็ทำผมอึ้งอยู่พอตัว พยายามปกปิดตนเองแต่อยากรู้เรื่องผม ชอบผมแต่ให้ปิดบังเป็นความลับ จะให้ใครรู้เป็นเพื่อนหรือพี่น้องกันก็ไม่ได้จนทำให้ผมรู้สึกอึดอัด และอีกหลายอย่าง) ยอมรับว่าเขาหน้าตาไม่เท่าไหร่โดยรวมดูดีสเปกผมเลย เลยทำให้ผมเริ่มต้นตัดใจเรื่องสเปก หันมาชอบคนที่ชอบในตัวผมดีกว่าจนมาเจอเขาคนนี้ อาจารย์เป็นคนนี้ พอเจอกันก็ถามเรื่องหน้าตา ผมก็บอกไปว่าชอบ แต่เขาบอกว่าก็ธรรมดาเหมือนที่แลกรูปกัน ทำให้ผมต้องถามเขาก็ทำได้รู้ว่าเขาไม่เปิดเผยเรื่องส่วนตัวขอปิดก่อนจะบอกให้รู้เรื่อยๆ อาการเป็นห่วงก็ไม่ได้แสดงออกมาก คงไม่มีโอกาสได้ทานข้าวข้างนอกไปเที่ยวด้วยกันไปดูหนังหรือเดินห้างด้วยกันอีก ผมคิดจนนอนไม่ค่อยหลับเลยว่าผมจะโดนแบบเดิมรึเปล่าครับ ทำไมเขาบอกสนใจผมแต่ไม่อยากให้ไปไหนด้วยกัน เขาบอกว่าด้วยความที่เขากลัวเจอลูกศิษย์ ใจผมก็เริ่มห่อลงละครับ แล้วจะคบกันได้รึเปล่า ผ ผมพยายามเปิดใจนะครับคงต้องศึกษาแหล่ะมั่งครับ
จะเริ่มต้นรักใครทำไมต้องกลัวจะซ้ำรอยเดิม ทั้งๆที่คนละคน