สวัสดีครับ ผมมีเรื่องของผมเองที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี่จะมาถามหรือเล่าหรือระบายอันนี่ผมก็ไม่รู้นะ ฮ่าๆๆ
ผม...มีแฟนใช่ครับผมมีแฟนหลายคนอาจงง มีแฟนแล้วมาบอกทำไมทุกคนก็มี แต่คำว่าแฟนของผมคือเวลาแค่ไม่ถึงห้านาที ผมเองอยากจะคุยกับเธอให้มากกว่านี่แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเธอและผม เราคบกันมาได้สักพักนึงแล้วครับถามว่ามันดัมั้ย เอาตรงๆคงไม่มีคนไหนอยากจะเป็นแบบผมหรอกครับ
แต่เพราะความรักเองมันไม่เลือกเวลาที่จะเกิดเมื่อมันเกิดมาเแล้วสิ่งที่เราจะทำคืออยู่กับสิ่งนั้นเรียนรู้และเข้าใจมัน เธอ...เป็นคนที่ไม่ค่อยว่างนานๆเราถึงจะได้คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค โห่ต้องรอนู้นช่วงที่เธอเองว่าง ว่างและมากๆช่วงนั้นจะเป็นเวลาที่ผมเองดูมีความสุขกับการที่ได้คุยกับเค้า ฮ่าๆๆ แต่สุกท้ายก็วนกับมาเป็นเหมือนเดิมครับ ผมเองก็เข้าใจ ไม่เป็นไร เธอนิสัยไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิดเป็นคนฮาสคอและหวานไม่เป็นต่างกับผมมาก บอกรักไป เธอไม่คยที่จะบอกผมเลย แต่ละวันเราคุยกันไม่ถึงห้านาที ย้ำครับว่าห้านาที เธอก็จะบอกว่าไปละ เอาตรงๆผมไม่ค่อยชอบคำนี่เท่าไหร่ ผมเคยขอเธอแล้วขออีกแล้วแต่แล้วเธอก็ต้องไป ฮ่าๆๆๆ แล้วระหว่างนั้นผมทำไรได้นอกจากไม่รอ ก็ฟังเพลง เป็นแบบนี่มาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเหงาและต้องทำไรอะไรสักอย่าง รู้มั้ยผมทำยังไง ผมไปคุยกับผู้หญิงยอมรับครับว่าไม่ได้บอกเธอเลย ตัดสินใจคบ ตอนนั้นรู้ว่าคบซ้อนมันผิดแต่ก็ทำ เพราะเเหงา ก็คบมาไปรับไปส่ง ไปเดินตลาด ไปกินข้าว แบบนี่อยู่สามวัน ซึ้งตัวเองไม่มีความสุขเลยรู้สึกเหงากว่าเดิม อึดอัดอยากจะร้องไห้ผมนั้นงกินข้าวกับผู้หญิงอีกคนโดยที่ไม่พูดไม่จา คิด คนที่จะมานั้งกินข้าวข้างหน้าเราคุยกันต้องเป็นแฟนผมสิไม่ใช่คนนนี่ ผมลุกแล้วบอกขอโทษเราทำแบบนี่ไม่ได้ จากนั้นก็ขับรถกลับไป ไม่รู้อะไรขับรถไปก็ร้องไห้ ผมรีบขับรถกลับมาเพื่อที่จะมาคุยกับเธอ เปิดมาเจอข้อความนึง เธอพิมมาว่า หายไปไหน ตื่นได้แล้ว นอนละงะ ตื่นนนน โหล มันก็ทำให้ผมรู้สึก....บอกไม่ถูก ผมเลยตอบไปว่ามาแล้ว ไม่ทันไร เธอก็ตอบกลับ ไปไหนมา กินข้าวยัง เท่านั้นแหละครับที่ว่าเข้ามแข็ง ก็ไม่มีเลย ผมทำไรไม่ถูกเลย ก็คุยไปสั่นไป เลยตัดบทการบอกไปว่า ไปนอนก่อน เธอก็ถามเราว่าเป็นไร ผมโกหกไปว่า ไม่สบายเลยหนีไปนอน จริงๆผมก็คิดเธอไม่มีผมเธอก็ดีอยู่แล้ว มีเรื่องแต่ละเรื่องละให้คิดมากมายในแต่ละวัน ผมอยากจะบอกเลิกเธอแต่ผมก็ไม่ทำ ผมก็ไม่รู้ทำไม ผมตอบตัวเองว่าทำไม เค้าไม่มีเวลาให้เรานะ เค้าไม่แคร์เรานะ เราจะยู่ไปทำไม ท้ายสุดคำตอบก็คือเราเป็นคนที่เข้าหาเค้าเอง เป็นคนที่ขอคบเค้าเองแล้วเค้าก็คบกับเรา สถานะเรารู้กันแค่สองพอก็ไม่เห็นจะเป็นไรทำไมเราจะต้องบอกเลิกเค้าไป ก็เพราะสิ่งที่ดีคือเราเป็นคนเลือกเองนิ ผมพยามเข้าใจในตัวเธอเอง สิ่งที่เธอเป็นแบบนี่มันไม่ผิด ผมไม่รู้เรื่องโชคชะตา เรื่องดึงดูด เมือมันเป็นแบบนี่แล้วผมก็เลือกที่จะเป็นและเข้าใจ และรักในตัวเค้ามมากกว่าที่จะให้เค้าเปลี่ยน เวลาห้านาทีมันมีค่ามากจริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม อยากให้ทุกคนที่อ่านกระทู้นี่ ลองไปถามตัวเองเวลาที่คุณอยู่กับคนรักเวลาของคุณใช้มันไปกับอะไรบ้าง เก็บเกี่ยวมันไว้เถอะครับมันสำคัญจริงๆ
ความรักที่ เคย
ผม...มีแฟนใช่ครับผมมีแฟนหลายคนอาจงง มีแฟนแล้วมาบอกทำไมทุกคนก็มี แต่คำว่าแฟนของผมคือเวลาแค่ไม่ถึงห้านาที ผมเองอยากจะคุยกับเธอให้มากกว่านี่แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเธอและผม เราคบกันมาได้สักพักนึงแล้วครับถามว่ามันดัมั้ย เอาตรงๆคงไม่มีคนไหนอยากจะเป็นแบบผมหรอกครับ
แต่เพราะความรักเองมันไม่เลือกเวลาที่จะเกิดเมื่อมันเกิดมาเแล้วสิ่งที่เราจะทำคืออยู่กับสิ่งนั้นเรียนรู้และเข้าใจมัน เธอ...เป็นคนที่ไม่ค่อยว่างนานๆเราถึงจะได้คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค โห่ต้องรอนู้นช่วงที่เธอเองว่าง ว่างและมากๆช่วงนั้นจะเป็นเวลาที่ผมเองดูมีความสุขกับการที่ได้คุยกับเค้า ฮ่าๆๆ แต่สุกท้ายก็วนกับมาเป็นเหมือนเดิมครับ ผมเองก็เข้าใจ ไม่เป็นไร เธอนิสัยไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิดเป็นคนฮาสคอและหวานไม่เป็นต่างกับผมมาก บอกรักไป เธอไม่คยที่จะบอกผมเลย แต่ละวันเราคุยกันไม่ถึงห้านาที ย้ำครับว่าห้านาที เธอก็จะบอกว่าไปละ เอาตรงๆผมไม่ค่อยชอบคำนี่เท่าไหร่ ผมเคยขอเธอแล้วขออีกแล้วแต่แล้วเธอก็ต้องไป ฮ่าๆๆๆ แล้วระหว่างนั้นผมทำไรได้นอกจากไม่รอ ก็ฟังเพลง เป็นแบบนี่มาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเหงาและต้องทำไรอะไรสักอย่าง รู้มั้ยผมทำยังไง ผมไปคุยกับผู้หญิงยอมรับครับว่าไม่ได้บอกเธอเลย ตัดสินใจคบ ตอนนั้นรู้ว่าคบซ้อนมันผิดแต่ก็ทำ เพราะเเหงา ก็คบมาไปรับไปส่ง ไปเดินตลาด ไปกินข้าว แบบนี่อยู่สามวัน ซึ้งตัวเองไม่มีความสุขเลยรู้สึกเหงากว่าเดิม อึดอัดอยากจะร้องไห้ผมนั้นงกินข้าวกับผู้หญิงอีกคนโดยที่ไม่พูดไม่จา คิด คนที่จะมานั้งกินข้าวข้างหน้าเราคุยกันต้องเป็นแฟนผมสิไม่ใช่คนนนี่ ผมลุกแล้วบอกขอโทษเราทำแบบนี่ไม่ได้ จากนั้นก็ขับรถกลับไป ไม่รู้อะไรขับรถไปก็ร้องไห้ ผมรีบขับรถกลับมาเพื่อที่จะมาคุยกับเธอ เปิดมาเจอข้อความนึง เธอพิมมาว่า หายไปไหน ตื่นได้แล้ว นอนละงะ ตื่นนนน โหล มันก็ทำให้ผมรู้สึก....บอกไม่ถูก ผมเลยตอบไปว่ามาแล้ว ไม่ทันไร เธอก็ตอบกลับ ไปไหนมา กินข้าวยัง เท่านั้นแหละครับที่ว่าเข้ามแข็ง ก็ไม่มีเลย ผมทำไรไม่ถูกเลย ก็คุยไปสั่นไป เลยตัดบทการบอกไปว่า ไปนอนก่อน เธอก็ถามเราว่าเป็นไร ผมโกหกไปว่า ไม่สบายเลยหนีไปนอน จริงๆผมก็คิดเธอไม่มีผมเธอก็ดีอยู่แล้ว มีเรื่องแต่ละเรื่องละให้คิดมากมายในแต่ละวัน ผมอยากจะบอกเลิกเธอแต่ผมก็ไม่ทำ ผมก็ไม่รู้ทำไม ผมตอบตัวเองว่าทำไม เค้าไม่มีเวลาให้เรานะ เค้าไม่แคร์เรานะ เราจะยู่ไปทำไม ท้ายสุดคำตอบก็คือเราเป็นคนที่เข้าหาเค้าเอง เป็นคนที่ขอคบเค้าเองแล้วเค้าก็คบกับเรา สถานะเรารู้กันแค่สองพอก็ไม่เห็นจะเป็นไรทำไมเราจะต้องบอกเลิกเค้าไป ก็เพราะสิ่งที่ดีคือเราเป็นคนเลือกเองนิ ผมพยามเข้าใจในตัวเธอเอง สิ่งที่เธอเป็นแบบนี่มันไม่ผิด ผมไม่รู้เรื่องโชคชะตา เรื่องดึงดูด เมือมันเป็นแบบนี่แล้วผมก็เลือกที่จะเป็นและเข้าใจ และรักในตัวเค้ามมากกว่าที่จะให้เค้าเปลี่ยน เวลาห้านาทีมันมีค่ามากจริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม อยากให้ทุกคนที่อ่านกระทู้นี่ ลองไปถามตัวเองเวลาที่คุณอยู่กับคนรักเวลาของคุณใช้มันไปกับอะไรบ้าง เก็บเกี่ยวมันไว้เถอะครับมันสำคัญจริงๆ