ถ้าเป็นคนสำคัญต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็ต้องหาเวลาโทรหากันจิงไหมคับ???

เรื่องราวมันมีอยู่ว่าเราคบกันมา1ปีแล้วผมเคยขอเธอเป็นแฟนหลายครั้งแต่ได้คำตอบว่าไม่จำเป็นต้องมีสถานะคนรอบตัวเราต่างก้อรู้ว่าเราคบกันแรกๆผมคิดมากกับคำตอบมาหลังๆมาช่างคับตามแต่เธอต้องการอ่อเราเจอกันเดือนละ7-8วันคับเพราะผมเป็นทหารอยู่3จังหวัดเวลาอยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนไม่ค่อยมีปัญหากันเท่าไหร่เธอน่ารักเฟลลี่กับทุกคนยกเว้นผม!!ล้อเล่นคับ เวลาอยู่ด้วยกันปกติดีคับแต่คับแต่เวลาผมมาทำงานที่ไรเป็นเรื่องทุกที...คือโทรศัพย์ไม่เคยโทรหาผมแม้แต่ถามสารทุกข์สุกดิบเลย ผมโทรหาทีไรธุระเยอะตลอด กินข้าว ทำงาน ดูละคร อาบน้ำ ดูชีรีย์ นอน เห้อ...ขนาดเราไม่ค่อยว่างยังหาเวลาโทรหาแต่เธอไม่เคยโทรเลย เดียวผมจะเขียนวงจรชีวิตเธอให้พิจรณาคับ 7โมงเช้าผมโทรปลุก 8โมงทำงาน  12.00ผมโทรหาเธอบอกกินข้าวแค่นี้นะ 6โมงเทอเลิกงานผมโทรหาบอกทำงานบ้าน 2ทุ่มผมโทรหาเธอบอกดูซีรีย์อยู่แค่นี้นะ 4ทุมผมโทรหาเธอบอกอาบน้ำก่อนแค่นี้นะ   5ทุ่มผมโทรหาเธอบอกปิดไฟจะนอนแล้วแค่นี้นะ แล้วก้อเป็นแบบนี้ทุกวัน เห้อคบกันมาไม่เคยบอกคิดถึง บางที่ผมเองทำงานเหนื่อยๆก็อยากมีกำลังใจบางแต่ก็ไม่ ไม่เข้าใจคิดยังไงกันแน่พอห่างกันเฉยฉาตลอด ผมว่าถ้าเป็นคนสำคัญถึงจะยุ่งแค่ไหนก็ยังหาเวลาโทรหากันบ้างใช่ไหมคับ