อาการที่จะเป็นประจำเลย คือกลัวการที่จะอยู่คนเดียว พออยู่คนเดียวแล้วจะร้องไห้ขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุเลยค่ะ ร้องแบบเอาเป็นเอาตายเลยก็ว่าได้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เดือนกันยายน ปีที่แล้ว แล้วค่ะ ช่วงหลังๆมานี่หนักมากคือทำร้ายตัวเอง กรีดข้อมือตัวเอง และคือในหัวคิดได้แค่ว่าอยากตายแล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว ทำไมปัญหาของเรามันเยอะขนาดนี้ ทำไมเราอายุแค่นี้ต้องมาแบกรับอะไรขนาดนี้ (อันนี้คืออาการที่อยู่คนเดียวนะคะ) แต่พอกลับมาเข้าสังคมการทำงาน ก็จะใช้ชีวิตได้ปกติ ทำงานได้ปกติ ยิ่งถ้าเข้ากลุ่มเพื่อน เราก็จะดูร่าเริ่งเหมือนวัยรุ่นทั่วไป คุยสนุกเฮฮา บางทีก็สนุกเกินกว่าชาวบ้านเขา อยากปรึกษาจิตแพทย์เหมือนกันค่ะ แต่ไม่ทราบจริงๆว่าต้องเริ่มยังไงจากตรงไหน
อาการแบบนี้ เสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ