Review: I, Tonya (Craig Gillespie, 2017) เขียนโดย Form Corleone

กระทู้สนทนา

ภาพยนตร์ ภาพยนตร์ต่างประเทศ ภาพยนตร์ชีวิต I, Tonya (ภาพยนตร์)

I, Tonya (Craig Gillespie, 2017)
คะแนน B+

By Form Corleone

"ความใฝ่ฝันในดินแดนที่แสนบ้าบอ" ภาพยนตร์ชีวประวัติของนักสเกตสาวอเมริกัน 'ทอนย่า ฮาร์ดิ้ง (มาร์ก็อต ร็อบบี้)' ที่มีเรื่องราวไม่ธรรมดาเกินคาดเดาและอื้อฉาวมากที่สุดในแวดวงสเกตน้ำแข็งเท่าที่โลกเคยพบเจอ เล่าเรื่องราวการนั่งสัมภาษณ์ของตัวละครแต่ละตัวพร้อมตัดสลับเหตุการณ์จากบทสัมภาษณ์บอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก จนเติบโตและได้เป็นตัวแทนประเทศในเวทีแข่งขันโอลิมปิก เส้นทางต่างๆของเธอนั้นไม่เคยที่จะราบลื่นทั้งความสัมพันธ์ระหว่างแม่และสามีจนไปถึงบุคคลรอบข้างที่ไม่เคยมีอะไรปกติสามัญแบบคนทั่วๆไป วิธีเลี้ยงดูและความสัมพันธ์ระหว่างสามีและแม่ดูจะเป็นการช่วยเหลือให้เธอนั้นประสบความสำเร็จในอาชีพที่เธอรักมากที่สุดในมุมหนึ่ง แต่ในอีกมุมคนรอบข้างเหล่านี้ได้ทำให้อาชีพของเธอสั่นคลอนไปพร้อมกันด้วย เรื่องราวความบ้าบอต่างๆที่ชวนเหลือเชื่อจึงเกิดขึ้น แน่นอนว่า ด้วยวิธีการกำกับในเชิงเทคนิค 'I, Tonya' สามารถพาเราไปร่วมเป็นคนสังเกตการณ์และกลายเป็นตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องได้ไม่ยาก เมื่อผู้กำกับเลือกใช้ซีนที่ตัวละครกำลังพูดคุยกับคนดูอย่างตรงๆ ทำให้ข้อความที่ต้องการสื่อสารนั้นตรงไปตรงมา แต่ก็เป็นเสมือนดาบสองคมที่ทำให้เราไม่รู้สึกคล้อยตามหรือตอบรับความเป็นธรรมชาติในเรื่องราวที่อิงจากเรื่องจริงได้ทั้งหมด (หรืออาจเป็นเพราะเรื่องราวมันชวนบ้าบอเหลือเกิน)

นอกจากนี้ ตัวภาพยนตร์ยังสะท้อนภาพความเป็นสังคมอเมริกันที่ต้องการส่งเสริมภาพลักษณ์มากกว่าความสามารถจริงๆของเหล่านักกีฬา สะท้อนความเป็นสังคมที่ต้องมีใบปะหน้าทางชนชั้นที่ดูดีก่อนออกไปสู่สายตาประชาคมโลก ทำให้คนชายขอบมากมายในประเทศแห่งนี้ไม่มีที่ยืนหรือสามารถเชิดหน้าชูตาในความสามารถที่ตัวเองมีได้อย่างภาคภูมิใจ เราจึงเห็นวิธีการคัดเลือกตัวแทนนักกีฬาระดับประเทศที่ต้องทำตามขนบทำเนียมต่างๆโดยห้ามฉีกกรอบหรือสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆได้เลย แม้ตัวละครในเรื่องจะพยายามฉีกกฎเกณฑ์ต่างๆ แต่ก็ไม่อาจฝืนต่อขนบแบบแผนดั้งเดิมได้ ตัวหนังจึงสะท้อนความเป็นบุคคลชนชั้นล่างที่ไม่ค่อยได้รับโอกาสทางสังคมมากเท่าที่ควรจะเป็น ทั้งๆที่ชีวิตจริงนั้นไม่เคยมีอะไรที่ง่ายและสวยหรูในการดิ้นร้นหรือเพียรพยายามอย่างสุดกำลัง อย่างไรก็ตาม สังคมที่เชิดหน้าชูตาแต่คนที่มีเบื้องหลังสวยงามคงไม่ได้เป็นแค่ในพื้นที่สหรัฐอเมริกาเท่านั้นที่มีวิธีการแบบนี้ เราคิดว่าน่าจะมีอยู่ทั่วทุกมุมโลก ทั้งๆที่พวกเราก็พึงระลึกและทราบอยู่เสมอว่าชีวิตมันไม่เคยเรียบง่ายขนาดนั้น

การแสดงของ 'มาร์ก็อต ร็อบบี้' ถือเป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้ซีนหลายๆฉากดูดีและส่งมอบข้อความออกมาได้อย่างเต็มที่ เป็นการแสดงที่ดีมากและไม่น่าแปลกใจที่จะได้เข้าชิงนักแสดงนำหญิงในบทบาทนี้ ส่วนนักแสดงสมทบคนอื่นๆ โดยเฉพาะ 'แอลลิสัน แจนนีย์' ในบทบาทของแม่ที่เข้มงวดกับลูกสาวตัวเองจนจิกกัดและมีวิธีกระตุ้นศักยภาพของลูกสาวที่น่าสนใจว่าลึกๆแล้วตัวละครตัวนี้ยังมีความรักให้ลูกสาวแม้จะต้องแลกมาด้วยความเกลียดจากลูกสาวตัวเองก็ตาม เป็นบทสมทบที่มีอิทธิพลต่อพล็อตเรื่องอย่างไม่ต้องสงสัย ลุ้นว่าบทบาทนี้จะได้นักแสดงสมทบหญิงไปครองหรือเปล่า ส่วน 'เซบาสเตียน สแตน' ในบทสามีชวนปวดหัวก็รับส่งบทกับ 'มาร์ก็อต ร็อบบี้' ได้อย่างเผ็ดมันส์มาก นอกเหนือจากการคัดสรรนักแสดงที่ดูลงตัวมากๆแล้ว วิธีการตัดต่อภาพในเรื่องยังแสดงให้เห็นภาวะทางอารมณ์ของตัวละครอย่างใกล้ชิด และยังชวนสนุกขบขันในสถานการณ์ต่างๆ ถึงแม้จะดูจงใจเซตติ้งแต่ก็เป็นความจริงใจที่จะนำเสนอเรื่องราวในรูปแบบนี้ การตัดต่อจึงเป็นส่วนที่ดูสร้างสรรค์และดีมากผสมกับดนตรีประกอบที่เร่งเร้าอารมณ์กระตุ้นให้เราร่วมสนุกไปกับตัวเนื้อเรื่องได้ตลอดเวลา

ท้ายสุด 'I, Tonya' จึงเป็นภาพยนตร์ที่สะท้อนความเป็นคนชนชั้นล่างในประเทศที่เจริญแล้วได้เป็นอย่างดี การเป็นคนชนชั้นล่างที่ต้องการให้โลกจดจำนั้นไม่เคยมีอะไรง่ายและต้องแลกมาด้วยความยากลำบากในช่วงชีวิตหนึ่ง เพราะต้นทุนของคนในสังคมมันไม่เคยเท่ากัน เรื่องราวของ 'ทอนย่า ฮาร์ดิ้ง' อาจจะดูโอเวอร์เกินกว่าที่เราจะคาดคิดว่ามันจะมีแบบนี้ในโลกได้จริงๆ แต่มันก็มีบางส่วนที่เกิดขึ้นจริงจนสามารถหยิบมาเป็นวัตถุดิบในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ เราจึงมองเห็นภาพสะท้อนสังคมผ่านตัวละครหลักในเรื่อง กระนั้นก็ดี สังคมที่เจริญแล้วบ่อยครั้งก็ยื่นมือหรือแสดงน้ำใจให้โอกาสที่จะช่วยเหลือบุคคลชายขอบด้วยเช่นกัน เพียงแต่บางครั้งคนชายขอบเองนั้นแหละที่ทำโอกาสที่ได้มาพังทลายลงไปด้วยน้ำมือตัวเองอย่างน่าเสียดาย ดินแดนแห่งความใฝ่ฝันในเรื่องจึงไม่เคยมีเรื่องราวที่เรียบง่าย...มันจึงเต็มไปด้วยความบ้าบอ...อย่างหลีกหนีไม่ได้เลย...