3 EP 4 วัน 3 เมือง
หลวงพระบาง - เมืองขวา - พงสาลี
เหมือนจะสนุกนะ ได้ไปมาหลายเมือง แต่ความจริงแล้ว
แ ม่ ง โ ค ต ร เ ห นื่ อ ย สั จ ๆ


คือไม่คิดว่าการเดินทางในลาวจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง หวานเย็นไทยในตำนานยังต้องเรียกว่า
ตั้ ว เ ฮี ย
เพราะ 4 วันที่ผ่านมา หมดไปกับการเดินทาง 2 วัน จนวันนี้ก็เป็นวันที่ 5 ของทริปแล้วครับ


เช้าวันที่ 5 ตี 5 5 สิบ 5
เป็นเวลาที่ต้องตื่นเถิดชาวลาว อย่ามัวกอดสาวขาวสวย
ตื่นขึ้นมาอย่างระทมระทวย เหมือนจะมอดม้วยก็ไม่ปาน
เพราะเป็นวันที่ผมต้องเดินทางยาว ๆ เข้าเวียงจันทน์ เพื่อรอกลับไทยในวันรุ่งขึ้น


06.30 ปฏิบัติภารกิจส่วนตัว เก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อย
ก็เป็นอันต้อง เ ช็ ค เ อ า ท์ จากที่พักแล้วจ้า


ที่ ว่ า ก า ร แ ข ว ง พ ง ส า ลี
ในส่วนของแพลนวันนี้คือ ทำยังไงก็ได้ให้ไปถึงที่สถานีขนส่งพงสาลีก่อน 8 โมงเช้า
เพื่อไปขึ้นรถพงสาลี - เวียงจันทน์ รอบ 08.30


ก่อนอื่นต้องเดินไปที่ตลาดเช้าพงสาลีเป็นสเต็ปแรก
เพื่อแวะเติมพลังกับเติมเสบียง และเดินเล่นดูบรรยากาศตลาดเช้าไปในตัวด้วย


ส า ว ล า ว เ ป็ น ต า ฮั ก แ ต้ ๆ




เจ๊คนนี้กำลังจะยกมือบอกอย่าถ่าย ๆ แต่ช้าไปนะแจ๊ะ 55555555555555
ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรครับ เข้าใจว่าวัฒนธรรมของคนแต่ละที่ย่อมไม่มีทางเหมือนกันทุกประการ


เช้านี้สบาย ๆ ครับ แค่ 11 องศา เดินเบิร์น ๆ หน่อยเดี๋ยวก็หายหนาวแล้ว


นอกจากคนในเมืองพงสาลีแล้ว เราจะได้เห็นชาวเขาหลากชนเผ่ามาสวมบทเป็นแม่ค้ากับเขาด้วย



ดูจากชุดก็พอจะเดาออกแล้วว่า เป็นร้านของเผ่าไหน


ช น เ ผ่ า อ า ข่ า





โซนเนื้อสัตว์ เขาจะแยกออกมาให้ขายเฉพาะในโรงเรือนเท่านั้นนาจ้า



สด ๆ จากห้องปกครองเมื่อเช้ามืดเลยครับ แต่อันนี้ทีเด็ดกว่า
เตือนไว้ก่อนว่า ใจไม่แข็งห้ามดู

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตีแผ่หนึ่งเสี้ยวของพงสาลี
ถ้าภาพนี้ไปทำร้ายจิตใจใครเข้า ผมต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ครับ
เพราะผมอยากนำเสนอวิถีชีวิตแบบตรงไปตรงมา ไม่หมกเม็ด เดี๋ยวจะมาเสียความรู้สึกกันทีหลัง


ลืม ๆ มันไปครับ แล้วมาเติมพลังมื้อเช้ากัน
ขนาดวันสุดท้ายที่พงสาลี ก็ยังหนีไม่พ้นเมนูเส้นจนได้จ้าาาา



ข้ า ว ซ อ ย ล า ว (อีกแล้วเหรอวะ)
แต่คราวนี้ เขาบอกว่า เป็นสูตรเฉพาะที่หาได้แค่ที่พงสาลีเลยนะเว้ย (การตลาดเฮ่ ๆ)


12,000 กีบ = 48 บาท
บร๊ะจ้าววววววว นี่คืออาหารมื้อที่ถูกที่สุดตั้งแต่เหยียบแผ่นดินลาวมาเลยนะ ก๊อดมากกกกกกกก
โดยคงคอนเซ็ปต์เดิมคือ ปริมาณเท่ากับก๋วยเตี๋ยว 2 ชามในบ้านเรา น้ำตากุจิไหลเบย


กินข้าวเสร็จก็ 07.15 แล้ว ทำเวลาหน่อยเว้ยยยย ต้องรีบเดินไปขึ้นรถสองแถวที่จะไปขนส่ง


แต่พอเดินมาถึงคิวรถสองแถวที่อยู่เยื้อง ๆ ตลาด อากาศยังคงหนาวไข่สั่น
เปลี่ยนใจละ เดินจากตลาดไปสถานีขนส่งละกันนะ จิ๊บ ๆ แค่ 2 หลัก (กิโล) เองน้อง
คำนวณระยะเวลาเดินก็ไม่น่าจะเกิน 30 นาที เริ่มค่ะ







08.00 ไม่ขาดไม่เกิน เดินมาถึงที่สถานีขนส่งพอดิบพอดี
มาถึงแล้ว รีบไปปี้ก่อนเลยจ้า เดี๋ยวที่นั่งจะเต็ม


มีรถไปเดียนเบียนฟูด้วย แต่รถเพิ่งออกไปตะกี้นี้
ส่วนรถไปเวียงจันทน์มี 2 รอบนาจ๊า
ถ้าอยากนอนสบาย ๆ ก็ต้องไปรอบ 08.30
ช้ากว่านี้คือซวย เพราะรถรอบบ่าย 2 คือรถนั่งที่ปรับเอนเบาะไม่ได้ TT
แต่แนะนำให้ไปรถนอนรอบเช้าเถอะ เพราะเสียค่าปี้ 1,000 บาท = 250,000 กีบ เท่ากัน


ตารางรถแบบที่คนลาวและคนต่างซาติเข้าใจตรงกัน


โฉมหน้าของรถนอนพงสาลี - เวียงจันทน์นะครับ



ตอนขามาไม่ได้ถ่ายรีวิวสภาพรถ เลยต้องมาเก็บตกตอนขากลับนี่แหละครับ
รายละเอียดรีวิวรถนอน ผมได้บรรยายไปแล้วใน EP ย้อนหลัง ไม่ขอกล่าวซ้ำนะครับ


ร้านของชำประจำสถานีขนส่ง ไม่มีเงินบาทให้แลกเด้อ เพราะฉะนั้นควรแลกเงินกีบจากเมืองใหญ่
เช่น เวียงจันทน์ หลวงพระบาง อุดมไชย มาให้เรียบร้อยเลยเด้อ


จะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีเสาบัง (รถบัสสายพงสาลี - อุดมไซย)



ดูให้ชัด ๆ ครับกับรถสองแถวประจำเมืองพงสาลี


08.30 เป๊ะ ๆ รถนอนก็ได้ฤกษ์ ล้ อ ห มุ น แล้วนาจาาาาาาา
คำนวณเวลาแล้ว น่าจะไปถึงเวียงจันทน์ดึก ๆ เกือบสว่างหน่อยเนอะ ต้องรอดูกัน
เพราะไม่เคยมีใครให้ข้อมูลเลยว่า รถสายนี้ใช้เวลาเดินทางเท่าไหร่


ตอนอยู่บนพูฟ้า ยังเก็บมาไม่พออีกเหรอ
อยู่บนโน้นกับตรงนี้มันคนละฟิลลิ่งกัน ไหน ๆ ก็จะกลับแล้ว ขอถ่ายเก็บไว้เถอะนะ





ประมาณ 09.15 เริ่มเห็นวิวเมืองมาแต่ไกล แสดงว่าเราใกล้จะลงไปถึงเมืองบุนเหนือแล้ว


09.30 รถมาถึงเมืองบุนเหนือละจ้า ใครอยากไปยอดอูต่อให้ลงที่นี่นะจ๊ะ


ทางไปเมืองยอดอู และชายแดนจีนที่เข้าออกได้เฉพาะคนจีนกับคนลาวเท่านั้น





ออกเดินทางกันต่อครับ



ทุ่งนาแดนนี้ไม่มีความหมายยยยยย เหลือเพียงกลิ่นโคลนสาบควาย




10.30 อ้าวเฮ้ยยยยยยย ! นี่มันดินถล่มมมมมมมมมม
สงสัยเมื่อคืนแถวนี้คงฝนตก (มั้ง)
พอเจอแจ๊กพ็อตเด้งแรกเข้าไปที นึกถึงคำเตือนของพี่ที่เคยไปลาวทันทีเลยครับ

"บ้าไปแล้ว จะนั่งรถจากพงสาลีไปเวียงจันทน์เหรอ ทำไมไม่ลงอุดมไชยแล้วกลับไทยทางบ่อแก้ว
ถ้าคิดว่าจะถึงเวียงจันทน์ตอนดึก ๆ แล้วเข้าไทยตอนเช้า ไม่มีทาง เพราะนอกจากตอนดึกจะทำความเร็วเยอะไม่ได้แล้ว
ยังต้องเผื่อเวลาให้กับแจ๊กพ็อตกลางทางด้วย เอ็งพลาดละ วัดดวงเอาละกันว่าจะไปขึ้นเครื่องที่อุดรทันรึเปล่า"

แต่มันก็ สายไปแล้วครับ ปี้ราคาเวียงจันทน์ไปแล้ว ถ้าเปลี่ยนแผนก็กลัวจะไม่มีเงินเข้าไทย (งบใกล้จะหมดแล้ว)
เกือบ ๆ 11.00 ที่กว่ารถเครนจะเคลียร์ดินที่ขวางทางออกจนหมด นั่ง ๆ นอน ๆ เซ็ง ๆ อยู่บนรถเกือบครึ่งชั่วโมง




12.00 จอดล้างรถราว ๆ 20 นาที มีเวลาให้ยิดเส้นยืดสาย กินข้าวเที่ยง แล้วก็ยิงกระต่ายข้างทางได้นิด ๆ หน่อย





เช่นเดียวกับตอนขามาครับ งีบหลับสลับกับตื่นมาดูข้างทางเป็นระยะ ๆ แล้วก็หิวเป็นระยะ ๆ ด้วย
เป็นเช่นนี้เรื่อย ๆ จนถึงเวลา 15.30 รถมาถึงปากน้ำน้อย จอดพัก 30 นาทีให้กินข้าวและซื้อเสบียงเพิ่ม





เจอป้าชาวเขาหน้าเก่าที่เอาแต่พูดคำว่า "ซื้อ ๆ ๆ ๆ ๆ" อีกละจ้าาา คราวนี้ถอยห่างเลย
*หน้ากระดาษเต็มอีกแล้ว รอแปปเน้อ