ยังงงๆ อยู่ว่า อันนี้คืออะไร เป็น รีวิวหรืออะไร (เขียนๆ ก่อนที่จะลืม....แต่กว่าจะเขียน ผ่านมาเกือบเดือน)ลองๆดู
***เคย..มีคนกล่าวไว้ว่า..ในโลกใบนี้..ไม่มีเรื่องบังเอิญ..มันจะจริงหรอ.......
เรื่องราว.. ของผมในครั้งนี้...เล่าเลยละกัน...
เป็นเรื่องปกติ ของมนุษย์เงินเดือน ที่สิ้นปี บริษัท จะมีกิจกรรม เที่ยว ต่างประเทศ ... พนักงานเก่า-ใหม่ ดีใจตื่นเต้น...ต่างจากตัวผม แบบว่า เหนื่อย..งานมากๆ ไม่มีอารมณ์เที่ยวเลย (T_T) แต่ไปก็ไปวะ ลูกน้องในทีมงานไปหมด ลูกพี่ไม่ไปได้ไง...สู้ๆ (แต่ในใจ..โอ้ย..กูอยากนอนอยู่บ้านนนน)
ถึงสนามบิน โอ้ย..ทัวร์จีน..(ขน กันมาหมดประเทศยังวะ เยอะไปไหน) ช่วยเพิ่มความหงุดหงิด
สักพัก...เห็น สาว 2 คน วิ่งมา เห้ย.. หน้าเหมือนกัน (นึกว่าเมางาน ภาพซ้อน) แฝดนี่หว่า สรุปเป็นไกด์ ทริป สิงคโปร ของบริษัท (ในใจเออดี มีสาวหน้าใหม่ๆ มั่ง...แต่ ไหงมาช้าวะ) เลยชวน ให้พาไป แลกเงิน ...(โห..แม่คุณ ควายหาย หรือไง เดินไม่รอกุเลย)
งานนี้ ติดตัวไป 800 เหรียญ พอซื้อไรแก้เซงได้บ้าง...
ช่วงรอขึ้นเครื่อง...ทุกคนนั่งรวมกันอยู่...ผมเบื่อๆ เลย ออกไปเดินเล่น กลับมาอีกที อ่าว ไกด์ มานั่งที่ผม ซะแล้ว...
ผมยืนมองสักพักนึง น้องที่ไปด้วยกัน บอกว่า พี่จะยืนทำไม ไปหาที่นั่ง สิ "มานี่ มานั่งตรงนี้ใกล้ๆมือ" ไกด์ พูดขึ้นมา แบบ นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ (เฮ้ย...แบบว่าไม่เคยมีใคร พูดกับเราแบบนี้มาก่อนเลย พวกน้องๆก็ขำกัน แบบซะใจ โดนซะบ้าง อะไรทำนองนี้...เออ เล่นด้วยซะหน่อย) ครับบบ มาแล้วครับ เดินไปนั่ง มองหน้า จะเอาไงต่อ...เงียบครับ นิ่งไป (นึกว่า เจ๋ง เหอะๆ)
ขึ้นเครื่องเดินทาง 2ชม. กว่าๆ ไม่มีไรมาก ครับ แค่เมื่อยขาและหิวมากๆเท่านั้น (บ่นตลอดทางเลยกู)
ลงเครื่อง...ฝนตกครับบบบ...
ทริปนี้ - -"...ดูทรงแล้วน่าจะตก ทั้งวัน
มองไปทาง กลุ่มของเรา ดูเหมือนเหนื่อยๆ(เหนื่อยสิ ตื่นกันตั้งแต่ ตี 3) ว่าแต่ไกด์ กวน บาทา ผมหายไปไหน อ่อ...ไป ทำหน้าที่ ของเค้า ละ ทำได้ดีนะ...สงสัย..องค์พึ่งลง 555 ผู้หญิงคนนึ่งวิ่งไปวิ่งมา จัดกระเป๋า...ดูแล้ว เลือดสุภาพบุรุทสูบฉีด ทำไมปล่อยให้เค้าทำ เข้าใจอยู่ว่าเป็นงาน ของเค้า แต่ นี่อะไร ผู้ชายทั้งแท่งยืนดูผู้หญิงยกของ..ไม่ได้ เข้าไปช่วยสักหน่อย...
อาการ..ต่อไป หิวสิครับ...ได้ยินคราวๆว่า จะพาไปกินข้าวมันไก่... "boon tong kee" มาๆนาทีนี้อะไรก็ได้...
ช่วงเวลา..เดินทางไปร้านข้าว ก็มีไกด์ พื้นที่ เพิ่มมาอีก 1 คน (ผู้ชายครับ...เซงเลย นึกว่าจะมีสาวๆ เพิ่ม) ระหว่างทาง องค์ลงไกด์สาว แล้ว ทำหน้าที่ แนะนำโน้น นี่ นั้น...ต่างๆ สลับ กับ ไกด์ พื้นที่..โอเคเลยนะ..สนุกสนานไม่น่าเบื่อ..ทำให้ลืม..ความหิวไปได้ช่วงนึง..
มาถึงร้านข้าว...โอเคเลย ครับ ไม่ผิดหวัง..อร่อย จิงๆ (หรือว่า หิว หว่า)...
ว่าแต่ ไกด์ ผมไปไหนหว่า ...ไปแอบกินหน้าร้านซะงั้น..
กินเสร็จ...เดินทางต่อ "น้ำพุแห่งความมั่งคั่ง"
เค้าว่า..ขอพรได้..ขอสิครับ..รอไร..เดินไปเดินมา เอ้า...ถ่ายรูปหมู..ไกด์สาวเรียก...ยืนเรียงหน้ากระดาน ตามระเบียบ...จังหวะนั้น น้ำพุ ก็ฉีดขึ้นมาอีกทาง โดน ไกด์สาวเต็มๆ เปียกสิครับ 555 ผมนะยืนขำ (แต่ เธอ หันมายิ้มแล้วบอกว่า สงสัย จะได้โชค) และก็พา ไปโน้น นี้ นั้น และก็ถึง Gardens of the bay
สวนดอกไม้..อารมณ์แรก เอาแล้วกู...คนอื่นมาเป็นคู่ๆ ทริปนี้ 13 คน มันมีเศษ อยู่แล้ว ไม่ต้องถาม เลย ว่าใคร..
เดิน ดูดอกไม้..จ้า...
สวยงามจ้า..ยิ่งใหญ่..จ้า...
มองไปทางไหน ก็หนุ่มสาว ถ่ายรูปกัน บ้างก็มีสาวๆมากันเป็นกลุ่ม...รีบๆเดินให้ทั่วๆ แล้ว ออกดีกว่า เดินไปเดินมา อ่าวหลงกลุ่ม ไปไหนกันหมดหว่า..เออ นึกได้ว่ามีจุดนัดพบ..กำ จุดนัดพบ ไม่มีใครสักคน ไกด์ ก็ไม่เจอ...คราวนี้เดินหาไกด์ละ... 1 รอบ 555 ไม่เจอใครเลย เอาวะ เดินไปที่จุดลงรถดีกว่า...(อ่าว...ระหว่างทาง ทุกคน นั่งรอผมซะงั้น...ในใจเห้ย..ตรงนี้มันไม่ใช้จุดนัด พบนะ มาทำไรกันตรงนี้ )...มองไปทางไกด์..ยังไงวะเนี้ย...
สถานีต่อไป...มาดู แสง สี เสียง Wonder Full – Light & Water Spectacular
อันนี้ ว้าวเลย..คุ้ม กับ ที่นั่งรอ เกือบ ชั่วโมง....
จบการแสดง....เข้าที่พัก....
โอเคเลย..ครับ Zzzzzzz ยันเช้า...
วันที่ 2 ( 31-12-60 )
UNIVERSAL STUDIO SINGAPORE
อันนี้...แบบว่า ดีมาก ไม่ต้องบอกไรเยอะ ของเค้าดีอยู่แล้ว (ดีจน...คนเยอะไปไหน เนี้ย...กว่าจะได้เล่น แต่ละอย่าง 1 ชม.อัพ ทั้งนั้น T_T ) แต่..รอได้..
อ่าว..ว่าแต่ไกด์กูหายไปไหน แล้ว ..แต่ก็ดี เดียว เห็นผม กรีด..แต๋วแตก ละ อาย เลย....
หมดเวลา ไป ค่อนวัน ...หมดแรง...(กะการยืนเข้าแถวนี่ละ)
ขึ้นรถ คุณไกด์..สาว พาไปดูจุด นั่งดื่ม Clarke Quay ซึ่งช่วงเย็น เค้าจะปล่อย ฟรี
สถานที่โอเค..เลยครับ น่านั่งมาก ใจเต้นเลยละ ยังไงคืนนี้ ต้องมาให้ได้...555
กลับเข้าห้อง...ตั้งวงนับเลขกันแปป อาบน้ำแต่งต้ว เตรียมตะลุย ราตรี
แผน ไป ที่ อ่าวมารีนา เคานท์ดาวน์ แล้วไป ดื่มๆๆๆๆๆๆ
ว้าว อ่าวมารีนา ช่างสวยงาม ยามค้ำคืน จิงๆ คนเยอะ มาก ครับ จุดชม พลุ แทบไม่มีเลย (ดูห่างๆ ก็ได้ วะ)
แต่แล้ว......ฝนครับมันยังตามติดไม่ปล่อยผม ตั้งแต่วันเดินทางมาถึง..อยากจะถามว่า เราไปสนิทกันตอนไหน
แต่ไม่กลัวครับ ทุกคนเตรียมร่มกันมาแล้ว (555 ก่อนหน้านี้ ไกด์ สาว ลืม ร่มไว้ที่ ล๊อบบี้ ของโรงแรม แต่ผมเก็บเอาไว้ ) แต่ก็บอกเค้าไปแล้วละ
แต่ผมไม่ได้บอกว่า ผมเอามาด้วย..ดูก่อนว่า ไกด์เค้าจะยังไง "เอาคืนมั่ง" ฝนตกหนัก มากขึ้น พี่ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มลืมเอาร่มมา ผมจึงยกร่ม ของผม ให้พี่เค้าไป..แล้วก็หยิบร่มของไกด์ ออกมากาง และเดินไป บังฝนให้ไกด์เค้าด้วย..(คิดไรอยู่ วะกู)
ก็ยืนหลบ ฝนกันอยูในร่ม ฝนก็ตกหนัก ขึ้นเรื่อยๆ บางคน บางทัวร์ ก็หนีกลับ ก่อน แต่กลุ่มเราสู้ไม่ถอย...ครับ ทั้งหนาว ทั้งเปียก กันหมด ชั่วโมงกว่าๆ ยืน อยู่ ตรงนั้น ริมอ่าว
ไกด์สาว นี่ก็อึดดีนะ พวกเราไม่กลับ ก็ยอม อยู่ด้วยกัน แต่...เริ่มรู้สึกแปลกๆ...มันยังไงหว่า..รอยยิ้ม..เสียงหัวเราะ..การพูดจา..สายตา พออยู่ใกล้..อืม..มันมีเสน่า โฟกัส ผิดจุดละผม พลุ..เริ่มไม่สนใจละ เคานท์ดาวน์ เริ่มไม่มีความหมาย มองแต่หน้า ไอคนข้างๆนี่ละ
ฝนตกหนักขึ้นหรอ...อืม
นับกันแล้วหรอ...อืม
พลุจุดกันแล้ว หรอ...อืม
อ่าว....จบแล้วหรอ
ทำไมเวลา มันเดินเร็ว จังวะ...ข้ามปีโดยไม่รู้ตัว เมื่อควันพลุจางลง ก็เริ่มแยกย้ายกลับ จุดนั่งดื่ม..สภาพคงไม่ต่างจากที่นี้ เละพอกัน จึงตกลงกันกลับ...แต่ขอบอก ตอนกลับ นี่นรกชัดๆ คนเยอะมากๆ แย่งลงรถไฟใต้ดิน เดิน วนไปวนมา ไกลมากกว่าจะหาที่ ขึ้นรถไฟได้ เล่นเอา เหนื่อยกันเลย ถึงโรงแรม ก็ตี 2 ละ
นอนไม่หลับ เลยลงมา หาไรดื่ม..คนเดียวนั่งคิดไร เพลินๆ หาคำตอบให้กับตัวเอง....ในช่วงเวลานั้น เป็นอะไร (หรือว่าเมา ควันพลุ)...สรุปหาคำตอบ ไม่ได้สงสัย ง่วง...ขึ้นนอนซะ...(นอนไม่หลับอีก)...อาบน้ำเลยละกัน แต่งตัวรอเช้า....
วันที่ 3 1-01-18 (เช้าปีใหม่ วันใหม่ ต่างแดน)
เมอร์ไลออน จุด เที่ยว แรก วันนี้ ผมนิ่งมาก..พูดน้อยลง (อ้างไปว่า เหนื่อยมะคืน) ไกด์สาว ดันใช้ประโยค เดียวกับผมอีก ... คราวนี้ เลยต้องฟังไกด์ พื้นที่ พูด คนเดียว...ส่วนผมนะหรอ ออกทะเลไปแล้วครับ ให้ลงไหน ก็ลง ให้เดินไหนก็ไป ให้ซื้อไร ก็ซื้อ สติ...ไม่มีละ พักเที่ยง กินข้าว เห็นลูกน้องคนนึง ไปซื้อกาแฟ มานั่งกิน ผมเลย บอกว่า เออ ซื้อให้หน่อยดิ เอากาแฟเย็นนะ ลูกน้องเห็นไกด์กำลังซื้อพอดี เลยฝากซื้อ อีกต่อ...ได้มา กาแฟร้อน...ผมมองหน้าลูกน้อง บอกว่า เห้อ..กาแฟเย็น...ไกด์ เดินมาครับ...(เอาน้ำแข็งมะ...เสียงแข็งๆ กวน บาทานิดๆ) เอาสิครับ...ตอบทันที สายตา ของคนรอบข้างประมาณว่า อ้าว..ไกด์ นี้ พูดกับลูกพี่ กูแบบนี้ได้ไงวะ 555
เออ...ความรู้สึก ค่อยกลับมาหน่อย...
ได้เวลา เสียเงิน แล้ว..ช็อปๆๆๆๆร้องเท้าสิครับ มะคืน เปียก หาคู่ใหม่ เทพๆหน่อย....
เฮ้ยยยยยย - -* อะไรวะ เดินไปกัน 5 คน คนอื่นได้ กันหมด มีผมคนเดียวไม่ได้.....ไม่มีไซด์...(ช่วยเพิ่มความเซง มาอีก 1 เลเวล) เดิน กลับมา จุดนัดพบ เจอ ไกด์สาว นั่งรออยู่..อ่าว สงสัยไม่ได้ไปไหน รู้งี้ชวน ไปดูของด้วยกันดีกว่า ...
ได้เวลาเดินทางกลับ ไปสนามบิน...องค์คุณเธอมาละ...โน้น นี่ นั้น...สรุป ท้าย ด้วยการขอการประเมิญ ตามสูตร...เขียนสิครับ รอไร...อัดอั้นมานาน.....
วินาที..จับปากกา จ่อจะเขียน ใช้ครับ..มันต้องนึก ถึงวินาทีแรก ที่ออกทริป จนถึงวินาทีนี้
ภาพในหัว วิ่งออกมา เป็นฉากๆ เหมือนกดสไลด์ เห้ย...ทำไม ทุกภาพ ทุกสถานที่ มียัยไกด์ อยู่ในภาพความทรงจำ ผมทุกรูปเลย...อมยิ้ม..แล้วเขียนลงในแบบประเมิญ ว่า..
ขอบคุณครับ...ทริปนี้สนุกมาก โดยส่วนตัวแล้ว การมาเที่ยวครั้งนี้ ไม่ได้คาดหวังอะไร มาแล้วให้มันจบไป ก็เท่านั้น. แต่ครั้งนี้สนุก สนุกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช้รูปแบบที่ถูกเซ็ต ให้เป็นไป มีความวุ่นวาย มีความลำบาก การเฝ่ารอ ...(นี่ละชีวิต)
ถึงสนามบิน...แยกย้ายกัน กินข้าว...มองๆ อ่าวลูกน้องหายไปไหน คนนึง เดินหา..อ่าวมานั่ง กับไกด์นี่เอง...เลยเข้าไปชวน..ทานข้าวกันครับ...ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรนะครับ (เพราะเห็นเค้าคุยกับไกด์อีกทัวร์นึง) คุณเธอลุกตามมา (ยิ้มในใจ)
...ได้เวลานั้งรอเครื่อง...รวมกลุ่มคุยกันเฮฮา จนได้เวลา ขึ้นเครื่อง ครั้งนี้กลับ 3 ชม. ที่เดิมครับ เก้าอี้ หมายเลขเดิม..ติดหน้าต่าง นอนไม่หลับ คิด สรุป การเดินทางในทริปนี้ ดีกว่า เหมือนมีอะไรติดค้างในใจ..
# บางสื่ง ที่ถูกที่ถูกเวลา ก็เกิด ความสวยงามได้ สมบูรณ์ได้ มีเสน่า มีคุณค่า น่าเก็บรักษา
การเที่ยว สิงคโปร ครั้งนี้ของผม จะไม่อะไรน่าจดจำเลย ถ้า ไม่มี ไกด์คนนี้...
สามารถลบ ความรู้สึกเซงก่อนหน้านี้ ของผมได้ทั้งหมด การเที่ยวครั้งนี้เป็นการได้พักผ่อน จิงๆ หัวใจเป็นสุข ก็นำพาให้ร่างกาย สดชื่นไปด้วย ขอบคุณครับ...
สำหรับทัวร์ของ...
mini world travel
มินิเวิลด์ แทรเวิล
*** เนื้อเรื่อง ออกมั่วๆ บ้างครับ แต่ก็เขียน ตามความรู้สึกจริงๆในตอนนั้น
เหมือนภาพถ่ายประกอบ ไม่เน้น อะไรเลย แค่กดถ่าย ให้รู้ว่ามา แล้วที่นี้....ขอบคุณครับ
ท่องเที่ยว
***เคย..มีคนกล่าวไว้ว่า..ในโลกใบนี้..ไม่มีเรื่องบังเอิญ..มันจะจริงหรอ.......
เรื่องราว.. ของผมในครั้งนี้...เล่าเลยละกัน...
เป็นเรื่องปกติ ของมนุษย์เงินเดือน ที่สิ้นปี บริษัท จะมีกิจกรรม เที่ยว ต่างประเทศ ... พนักงานเก่า-ใหม่ ดีใจตื่นเต้น...ต่างจากตัวผม แบบว่า เหนื่อย..งานมากๆ ไม่มีอารมณ์เที่ยวเลย (T_T) แต่ไปก็ไปวะ ลูกน้องในทีมงานไปหมด ลูกพี่ไม่ไปได้ไง...สู้ๆ (แต่ในใจ..โอ้ย..กูอยากนอนอยู่บ้านนนน)
ถึงสนามบิน โอ้ย..ทัวร์จีน..(ขน กันมาหมดประเทศยังวะ เยอะไปไหน) ช่วยเพิ่มความหงุดหงิด
สักพัก...เห็น สาว 2 คน วิ่งมา เห้ย.. หน้าเหมือนกัน (นึกว่าเมางาน ภาพซ้อน) แฝดนี่หว่า สรุปเป็นไกด์ ทริป สิงคโปร ของบริษัท (ในใจเออดี มีสาวหน้าใหม่ๆ มั่ง...แต่ ไหงมาช้าวะ) เลยชวน ให้พาไป แลกเงิน ...(โห..แม่คุณ ควายหาย หรือไง เดินไม่รอกุเลย)
งานนี้ ติดตัวไป 800 เหรียญ พอซื้อไรแก้เซงได้บ้าง...
ช่วงรอขึ้นเครื่อง...ทุกคนนั่งรวมกันอยู่...ผมเบื่อๆ เลย ออกไปเดินเล่น กลับมาอีกที อ่าว ไกด์ มานั่งที่ผม ซะแล้ว...
ผมยืนมองสักพักนึง น้องที่ไปด้วยกัน บอกว่า พี่จะยืนทำไม ไปหาที่นั่ง สิ "มานี่ มานั่งตรงนี้ใกล้ๆมือ" ไกด์ พูดขึ้นมา แบบ นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ (เฮ้ย...แบบว่าไม่เคยมีใคร พูดกับเราแบบนี้มาก่อนเลย พวกน้องๆก็ขำกัน แบบซะใจ โดนซะบ้าง อะไรทำนองนี้...เออ เล่นด้วยซะหน่อย) ครับบบ มาแล้วครับ เดินไปนั่ง มองหน้า จะเอาไงต่อ...เงียบครับ นิ่งไป (นึกว่า เจ๋ง เหอะๆ)
ขึ้นเครื่องเดินทาง 2ชม. กว่าๆ ไม่มีไรมาก ครับ แค่เมื่อยขาและหิวมากๆเท่านั้น (บ่นตลอดทางเลยกู)
ลงเครื่อง...ฝนตกครับบบบ...
มองไปทาง กลุ่มของเรา ดูเหมือนเหนื่อยๆ(เหนื่อยสิ ตื่นกันตั้งแต่ ตี 3) ว่าแต่ไกด์ กวน บาทา ผมหายไปไหน อ่อ...ไป ทำหน้าที่ ของเค้า ละ ทำได้ดีนะ...สงสัย..องค์พึ่งลง 555 ผู้หญิงคนนึ่งวิ่งไปวิ่งมา จัดกระเป๋า...ดูแล้ว เลือดสุภาพบุรุทสูบฉีด ทำไมปล่อยให้เค้าทำ เข้าใจอยู่ว่าเป็นงาน ของเค้า แต่ นี่อะไร ผู้ชายทั้งแท่งยืนดูผู้หญิงยกของ..ไม่ได้ เข้าไปช่วยสักหน่อย...
อาการ..ต่อไป หิวสิครับ...ได้ยินคราวๆว่า จะพาไปกินข้าวมันไก่... "boon tong kee" มาๆนาทีนี้อะไรก็ได้...
ช่วงเวลา..เดินทางไปร้านข้าว ก็มีไกด์ พื้นที่ เพิ่มมาอีก 1 คน (ผู้ชายครับ...เซงเลย นึกว่าจะมีสาวๆ เพิ่ม) ระหว่างทาง องค์ลงไกด์สาว แล้ว ทำหน้าที่ แนะนำโน้น นี่ นั้น...ต่างๆ สลับ กับ ไกด์ พื้นที่..โอเคเลยนะ..สนุกสนานไม่น่าเบื่อ..ทำให้ลืม..ความหิวไปได้ช่วงนึง..
กินเสร็จ...เดินทางต่อ "น้ำพุแห่งความมั่งคั่ง"
เดิน ดูดอกไม้..จ้า...
สวยงามจ้า..ยิ่งใหญ่..จ้า...
มองไปทางไหน ก็หนุ่มสาว ถ่ายรูปกัน บ้างก็มีสาวๆมากันเป็นกลุ่ม...รีบๆเดินให้ทั่วๆ แล้ว ออกดีกว่า เดินไปเดินมา อ่าวหลงกลุ่ม ไปไหนกันหมดหว่า..เออ นึกได้ว่ามีจุดนัดพบ..กำ จุดนัดพบ ไม่มีใครสักคน ไกด์ ก็ไม่เจอ...คราวนี้เดินหาไกด์ละ... 1 รอบ 555 ไม่เจอใครเลย เอาวะ เดินไปที่จุดลงรถดีกว่า...(อ่าว...ระหว่างทาง ทุกคน นั่งรอผมซะงั้น...ในใจเห้ย..ตรงนี้มันไม่ใช้จุดนัด พบนะ มาทำไรกันตรงนี้ )...มองไปทางไกด์..ยังไงวะเนี้ย...
สถานีต่อไป...มาดู แสง สี เสียง Wonder Full – Light & Water Spectacular
จบการแสดง....เข้าที่พัก....
วันที่ 2 ( 31-12-60 )
UNIVERSAL STUDIO SINGAPORE
อันนี้...แบบว่า ดีมาก ไม่ต้องบอกไรเยอะ ของเค้าดีอยู่แล้ว (ดีจน...คนเยอะไปไหน เนี้ย...กว่าจะได้เล่น แต่ละอย่าง 1 ชม.อัพ ทั้งนั้น T_T ) แต่..รอได้..
อ่าว..ว่าแต่ไกด์กูหายไปไหน แล้ว ..แต่ก็ดี เดียว เห็นผม กรีด..แต๋วแตก ละ อาย เลย....
หมดเวลา ไป ค่อนวัน ...หมดแรง...(กะการยืนเข้าแถวนี่ละ)
ขึ้นรถ คุณไกด์..สาว พาไปดูจุด นั่งดื่ม Clarke Quay ซึ่งช่วงเย็น เค้าจะปล่อย ฟรี
สถานที่โอเค..เลยครับ น่านั่งมาก ใจเต้นเลยละ ยังไงคืนนี้ ต้องมาให้ได้...555
กลับเข้าห้อง...ตั้งวงนับเลขกันแปป อาบน้ำแต่งต้ว เตรียมตะลุย ราตรี
แผน ไป ที่ อ่าวมารีนา เคานท์ดาวน์ แล้วไป ดื่มๆๆๆๆๆๆ
ว้าว อ่าวมารีนา ช่างสวยงาม ยามค้ำคืน จิงๆ คนเยอะ มาก ครับ จุดชม พลุ แทบไม่มีเลย (ดูห่างๆ ก็ได้ วะ)
แต่แล้ว......ฝนครับมันยังตามติดไม่ปล่อยผม ตั้งแต่วันเดินทางมาถึง..อยากจะถามว่า เราไปสนิทกันตอนไหน
แต่ไม่กลัวครับ ทุกคนเตรียมร่มกันมาแล้ว (555 ก่อนหน้านี้ ไกด์ สาว ลืม ร่มไว้ที่ ล๊อบบี้ ของโรงแรม แต่ผมเก็บเอาไว้ ) แต่ก็บอกเค้าไปแล้วละ
แต่ผมไม่ได้บอกว่า ผมเอามาด้วย..ดูก่อนว่า ไกด์เค้าจะยังไง "เอาคืนมั่ง" ฝนตกหนัก มากขึ้น พี่ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มลืมเอาร่มมา ผมจึงยกร่ม ของผม ให้พี่เค้าไป..แล้วก็หยิบร่มของไกด์ ออกมากาง และเดินไป บังฝนให้ไกด์เค้าด้วย..(คิดไรอยู่ วะกู)
ก็ยืนหลบ ฝนกันอยูในร่ม ฝนก็ตกหนัก ขึ้นเรื่อยๆ บางคน บางทัวร์ ก็หนีกลับ ก่อน แต่กลุ่มเราสู้ไม่ถอย...ครับ ทั้งหนาว ทั้งเปียก กันหมด ชั่วโมงกว่าๆ ยืน อยู่ ตรงนั้น ริมอ่าว
ไกด์สาว นี่ก็อึดดีนะ พวกเราไม่กลับ ก็ยอม อยู่ด้วยกัน แต่...เริ่มรู้สึกแปลกๆ...มันยังไงหว่า..รอยยิ้ม..เสียงหัวเราะ..การพูดจา..สายตา พออยู่ใกล้..อืม..มันมีเสน่า โฟกัส ผิดจุดละผม พลุ..เริ่มไม่สนใจละ เคานท์ดาวน์ เริ่มไม่มีความหมาย มองแต่หน้า ไอคนข้างๆนี่ละ
ฝนตกหนักขึ้นหรอ...อืม
นับกันแล้วหรอ...อืม
พลุจุดกันแล้ว หรอ...อืม
อ่าว....จบแล้วหรอ
ทำไมเวลา มันเดินเร็ว จังวะ...ข้ามปีโดยไม่รู้ตัว เมื่อควันพลุจางลง ก็เริ่มแยกย้ายกลับ จุดนั่งดื่ม..สภาพคงไม่ต่างจากที่นี้ เละพอกัน จึงตกลงกันกลับ...แต่ขอบอก ตอนกลับ นี่นรกชัดๆ คนเยอะมากๆ แย่งลงรถไฟใต้ดิน เดิน วนไปวนมา ไกลมากกว่าจะหาที่ ขึ้นรถไฟได้ เล่นเอา เหนื่อยกันเลย ถึงโรงแรม ก็ตี 2 ละ
วันที่ 3 1-01-18 (เช้าปีใหม่ วันใหม่ ต่างแดน)
เมอร์ไลออน จุด เที่ยว แรก วันนี้ ผมนิ่งมาก..พูดน้อยลง (อ้างไปว่า เหนื่อยมะคืน) ไกด์สาว ดันใช้ประโยค เดียวกับผมอีก ... คราวนี้ เลยต้องฟังไกด์ พื้นที่ พูด คนเดียว...ส่วนผมนะหรอ ออกทะเลไปแล้วครับ ให้ลงไหน ก็ลง ให้เดินไหนก็ไป ให้ซื้อไร ก็ซื้อ สติ...ไม่มีละ พักเที่ยง กินข้าว เห็นลูกน้องคนนึง ไปซื้อกาแฟ มานั่งกิน ผมเลย บอกว่า เออ ซื้อให้หน่อยดิ เอากาแฟเย็นนะ ลูกน้องเห็นไกด์กำลังซื้อพอดี เลยฝากซื้อ อีกต่อ...ได้มา กาแฟร้อน...ผมมองหน้าลูกน้อง บอกว่า เห้อ..กาแฟเย็น...ไกด์ เดินมาครับ...(เอาน้ำแข็งมะ...เสียงแข็งๆ กวน บาทานิดๆ) เอาสิครับ...ตอบทันที สายตา ของคนรอบข้างประมาณว่า อ้าว..ไกด์ นี้ พูดกับลูกพี่ กูแบบนี้ได้ไงวะ 555
เออ...ความรู้สึก ค่อยกลับมาหน่อย...
ได้เวลา เสียเงิน แล้ว..ช็อปๆๆๆๆร้องเท้าสิครับ มะคืน เปียก หาคู่ใหม่ เทพๆหน่อย....
เฮ้ยยยยยย - -* อะไรวะ เดินไปกัน 5 คน คนอื่นได้ กันหมด มีผมคนเดียวไม่ได้.....ไม่มีไซด์...(ช่วยเพิ่มความเซง มาอีก 1 เลเวล) เดิน กลับมา จุดนัดพบ เจอ ไกด์สาว นั่งรออยู่..อ่าว สงสัยไม่ได้ไปไหน รู้งี้ชวน ไปดูของด้วยกันดีกว่า ...
ได้เวลาเดินทางกลับ ไปสนามบิน...องค์คุณเธอมาละ...โน้น นี่ นั้น...สรุป ท้าย ด้วยการขอการประเมิญ ตามสูตร...เขียนสิครับ รอไร...อัดอั้นมานาน.....
วินาที..จับปากกา จ่อจะเขียน ใช้ครับ..มันต้องนึก ถึงวินาทีแรก ที่ออกทริป จนถึงวินาทีนี้
ภาพในหัว วิ่งออกมา เป็นฉากๆ เหมือนกดสไลด์ เห้ย...ทำไม ทุกภาพ ทุกสถานที่ มียัยไกด์ อยู่ในภาพความทรงจำ ผมทุกรูปเลย...อมยิ้ม..แล้วเขียนลงในแบบประเมิญ ว่า..
ขอบคุณครับ...ทริปนี้สนุกมาก โดยส่วนตัวแล้ว การมาเที่ยวครั้งนี้ ไม่ได้คาดหวังอะไร มาแล้วให้มันจบไป ก็เท่านั้น. แต่ครั้งนี้สนุก สนุกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช้รูปแบบที่ถูกเซ็ต ให้เป็นไป มีความวุ่นวาย มีความลำบาก การเฝ่ารอ ...(นี่ละชีวิต)
ถึงสนามบิน...แยกย้ายกัน กินข้าว...มองๆ อ่าวลูกน้องหายไปไหน คนนึง เดินหา..อ่าวมานั่ง กับไกด์นี่เอง...เลยเข้าไปชวน..ทานข้าวกันครับ...ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรนะครับ (เพราะเห็นเค้าคุยกับไกด์อีกทัวร์นึง) คุณเธอลุกตามมา (ยิ้มในใจ)
...ได้เวลานั้งรอเครื่อง...รวมกลุ่มคุยกันเฮฮา จนได้เวลา ขึ้นเครื่อง ครั้งนี้กลับ 3 ชม. ที่เดิมครับ เก้าอี้ หมายเลขเดิม..ติดหน้าต่าง นอนไม่หลับ คิด สรุป การเดินทางในทริปนี้ ดีกว่า เหมือนมีอะไรติดค้างในใจ..
# บางสื่ง ที่ถูกที่ถูกเวลา ก็เกิด ความสวยงามได้ สมบูรณ์ได้ มีเสน่า มีคุณค่า น่าเก็บรักษา
การเที่ยว สิงคโปร ครั้งนี้ของผม จะไม่อะไรน่าจดจำเลย ถ้า ไม่มี ไกด์คนนี้...
สามารถลบ ความรู้สึกเซงก่อนหน้านี้ ของผมได้ทั้งหมด การเที่ยวครั้งนี้เป็นการได้พักผ่อน จิงๆ หัวใจเป็นสุข ก็นำพาให้ร่างกาย สดชื่นไปด้วย ขอบคุณครับ...
สำหรับทัวร์ของ...
mini world travel
มินิเวิลด์ แทรเวิล
*** เนื้อเรื่อง ออกมั่วๆ บ้างครับ แต่ก็เขียน ตามความรู้สึกจริงๆในตอนนั้น
เหมือนภาพถ่ายประกอบ ไม่เน้น อะไรเลย แค่กดถ่าย ให้รู้ว่ามา แล้วที่นี้....ขอบคุณครับ