ปกติแล้วเราก็เป็นคนอารมณ์ดี เฮฮา แต่เราจะไม่ค่อยชอบพูดค่ะเวลาอยู่ในที่ที่คนเยอะๆก็จะไม่กล้าพูดกับคนอื่น
เราเป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะเราเลยคิดว่าเราคงชินที่อยู่คนเดียวเลยเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยเป็นแต่เราก็มีเพื่อนนะคะ
ตอนนี้เราอยู่ม.4ค่ะ โรงเรียนกับบ้านเราอยู่คนละจังหวัดกันเราเลยได้มาเช่าห้องอยู่กับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง(พี่สาวเป็นลูกของป้า)
สาเหตุที่เราสงสัยว่าเราเสี่ยงที่จะเป็นโรคซึมเศร้าก็คือวันนี้เรากลับมาจากโรงเรียนเราตั้งใจไว้ว่าเราจะทำความสะอาดห้องเพราะห้องมันรกมาหลายวันแล้ว
ก่อนหน้านี้เราป่วยอยู่หลายอาทิตย์จึงไม่มีเวลาทำ ระหว่างที่ทำอยู่เราก็นึกย้อนไปว่าตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่เราจะต้องเป็นคนมาทำความสะอาดแบบนี้อยุ่ตลอดเลย พี่สาวเราค่อนข้างจี้เกียจและไม่เป็นระเบียบค่ะคือเขาชอบทำห้องรกซื้อของมาแล้วก็ไม่เก็บวางๆไว้ตามพื้น และด้วยความที่ห้องพักของเรามันไม่ได้ใหญ่พอห้องมันมีของมาวางไว้เยอะๆห้องมันก็จะยิ่งแคบค่ะ จานพอกินเสร็จแล้วก็แช่ไว้ในกาละมัง3-4วันก็ไม่ยอมล้าง เราทะเลาะกับเขาเรื่องห้องสกปรกมาหลายครั้งแล้วค่ะแต่ก้ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย คิดไปคิดมาเราเริ่มรุ้สึกท้อค่ะ ทั้งงานที่โรงเรียน การบ้าน งานค้างงานแก้เต้มไปหมด กลับมาบ้านยังต้องมาเจอห้องสกปรกๆนี้อีก(เพิ่มความท้อด้วยกลิ่นจานและอาหารเน่าในตุ้เย้นที่คลุ้งเต็มห้อง) เราเริ่มคิดว่าเราไม่อยากมีชีวิตอยุ่เพราะเราอยากเลิกทำทุกอย่างที่เราไม่ต้องการจะทำอยุ่ไปก็ไม่มีอะไรนอกจากจะทำในสิ่งที่ไม่อยากทำในทุกๆวัน เราเคยคิดแบบนี้มาก่อนเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาแต่เราก้ไม่ใส่ใจเพราะคิดว่าคงเป้นช่วงประจำเดือนใกล้มาเลยคิดนุ่นนี่ไปเอง แต่ครั้งนี้มันพิเศษกว่าครั้งอื่นเพราะเรานึกภาพวิธีการตายที่เจ็บน้อยที่สุด คือในความคิดอยากทำค่ะแต่ในใจยังมีความกากอยู่ แวบแรกเราเห็นภาพตัวเองกระโดดลงจากตึกแล้วเราก็รู้สึกตัวว่าไม่ควรคิดอะไรแบบนี้เราเลยหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนเพื่อบ่นๆให้มันฟังว่าเราเหนื่อย(เราบ่นให้มันฟังบ่อยค่ะมันเลยรู้ว่าเราเหนื่อยเรื่องอะไร) มันก็ส่งกลับมาถามว่าจะเอายังไง แล้วจะทำยังไงในเมื่อก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆเพราะจุดประสงค์ในการบ่นของเราคือเพื่อให้มันรับฟัง ปลอบใจเราไม่ใช้มาถามย้อนกลับมันยิ่งซ้ำเติมเราว่าเราไม่มีทางแก้ปัญหานี้ได้ เราเลยเลิกคุยกับเพื่อนแล้วมานั่งพิมกระทู้ถามพี่ๆในพันทิปนี่แหละค่ะ ช่วยหน่อยนะคะเรากลุ้มใจมากจริงๆไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ปล.ถ้าสงสัยว่าทำไมเราไม่ปรึกษาผู้ปกครองเรา คือเราอยากปรึกษาค่ะแต่เราไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง เราเคยคุยเรื่องที่เราเหนื่อยไปแล้วแต่ท่านก็แค่รับฟังแล้วก็แนะนำเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
ปล.1 เรื่องที่เราเหนื่อยอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับบางคนนะคะ คอเราเหนื่อยเรื่องเรียน เรื่องงานที่โรงเรียน งานแก้ การบ้านต่างๆ แต่ที่เหนื่อยที่สุดคืองานที่บ้านนี่แหละค่ะคือพี่สาวเราชอบทำห้องรก สกปรก(มากๆๆๆ) ที่เราส่งไปบ่นกับเพื่อนก็เรื่องพี่สาวนี่แหละค่ะ คือเราไม่ชอบห้องสกปรกเพราะก่อนหน้านี้เราอยู่กับแม่เราท่านเป็นคนสะอาด บ้านจะสะอาดอยู่ตลอดเราเลยเคยชินพอมาอยู่ที่นี่แล้วมันสกปรกมากๆเราก็อึดอัดล่าสุดป่วยเข้ารพ.แล้วค่ะ จะยกตัวอย่างความสกปรกนะคะ
1.จ้านไม่ล้าง3-4วัน
2.กางเกงในตุนไว้หลายๆอาทิตย์ค่อยมาซักรวมกัน
3.เอากาละมังล้างจ้านมาซักผ้า
4.เอากาละมังล้างผักมาซักผ้า
5.ที่นอนไม่เก็บ หนังสือ กระดาษ ขยะต่างๆอยู่บนที่นอน
6.ซื้อของมากองรกๆๆๆไว้ในห้อง
7.บางวันเป็นวันที่พี่หยุดแต่เราไม่หยุด พี่เราก็จะนอนอืดบนเตียงทั้งวันไม่ทำอะไร
8.ขยะไม่ทิ้ง
9.ป้จจุบันมีกลิ่นเน่าของขยะ แล้วกองจานที่ไม่ได้
ล้าง และอาหารที่บูกในตู้เย็นคลุ้งไปทั่วห้อง
10.น้ำที่ดื่มเป็นน้ำขวดและจะต้องเอาลงไปกรอกที่ตู้น้ำทุกครั้งที่น้ำหมดทุกขวด และขวดน้ำแต่ละขวดมันหนักพี่เราไม่เคยเอาลงไปกรอกเลยค่ะ เราเอาลงไปกรอกคนเดียว7-8ขวด และแบกขึ้นมาบนห้องคนเดียว
ปล.2 เป็นกระทู้คำถามที่ออกจะบ่นๆหน่อย แต่เราสงสัยจริงๆค่ะ ช่วยหน่อยนะคะขอบคุณมากๆเลยค่ะ
เราเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ?
เราเป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะเราเลยคิดว่าเราคงชินที่อยู่คนเดียวเลยเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยเป็นแต่เราก็มีเพื่อนนะคะ
ตอนนี้เราอยู่ม.4ค่ะ โรงเรียนกับบ้านเราอยู่คนละจังหวัดกันเราเลยได้มาเช่าห้องอยู่กับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง(พี่สาวเป็นลูกของป้า)
สาเหตุที่เราสงสัยว่าเราเสี่ยงที่จะเป็นโรคซึมเศร้าก็คือวันนี้เรากลับมาจากโรงเรียนเราตั้งใจไว้ว่าเราจะทำความสะอาดห้องเพราะห้องมันรกมาหลายวันแล้ว
ก่อนหน้านี้เราป่วยอยู่หลายอาทิตย์จึงไม่มีเวลาทำ ระหว่างที่ทำอยู่เราก็นึกย้อนไปว่าตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่เราจะต้องเป็นคนมาทำความสะอาดแบบนี้อยุ่ตลอดเลย พี่สาวเราค่อนข้างจี้เกียจและไม่เป็นระเบียบค่ะคือเขาชอบทำห้องรกซื้อของมาแล้วก็ไม่เก็บวางๆไว้ตามพื้น และด้วยความที่ห้องพักของเรามันไม่ได้ใหญ่พอห้องมันมีของมาวางไว้เยอะๆห้องมันก็จะยิ่งแคบค่ะ จานพอกินเสร็จแล้วก็แช่ไว้ในกาละมัง3-4วันก็ไม่ยอมล้าง เราทะเลาะกับเขาเรื่องห้องสกปรกมาหลายครั้งแล้วค่ะแต่ก้ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย คิดไปคิดมาเราเริ่มรุ้สึกท้อค่ะ ทั้งงานที่โรงเรียน การบ้าน งานค้างงานแก้เต้มไปหมด กลับมาบ้านยังต้องมาเจอห้องสกปรกๆนี้อีก(เพิ่มความท้อด้วยกลิ่นจานและอาหารเน่าในตุ้เย้นที่คลุ้งเต็มห้อง) เราเริ่มคิดว่าเราไม่อยากมีชีวิตอยุ่เพราะเราอยากเลิกทำทุกอย่างที่เราไม่ต้องการจะทำอยุ่ไปก็ไม่มีอะไรนอกจากจะทำในสิ่งที่ไม่อยากทำในทุกๆวัน เราเคยคิดแบบนี้มาก่อนเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาแต่เราก้ไม่ใส่ใจเพราะคิดว่าคงเป้นช่วงประจำเดือนใกล้มาเลยคิดนุ่นนี่ไปเอง แต่ครั้งนี้มันพิเศษกว่าครั้งอื่นเพราะเรานึกภาพวิธีการตายที่เจ็บน้อยที่สุด คือในความคิดอยากทำค่ะแต่ในใจยังมีความกากอยู่ แวบแรกเราเห็นภาพตัวเองกระโดดลงจากตึกแล้วเราก็รู้สึกตัวว่าไม่ควรคิดอะไรแบบนี้เราเลยหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนเพื่อบ่นๆให้มันฟังว่าเราเหนื่อย(เราบ่นให้มันฟังบ่อยค่ะมันเลยรู้ว่าเราเหนื่อยเรื่องอะไร) มันก็ส่งกลับมาถามว่าจะเอายังไง แล้วจะทำยังไงในเมื่อก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆเพราะจุดประสงค์ในการบ่นของเราคือเพื่อให้มันรับฟัง ปลอบใจเราไม่ใช้มาถามย้อนกลับมันยิ่งซ้ำเติมเราว่าเราไม่มีทางแก้ปัญหานี้ได้ เราเลยเลิกคุยกับเพื่อนแล้วมานั่งพิมกระทู้ถามพี่ๆในพันทิปนี่แหละค่ะ ช่วยหน่อยนะคะเรากลุ้มใจมากจริงๆไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ปล.ถ้าสงสัยว่าทำไมเราไม่ปรึกษาผู้ปกครองเรา คือเราอยากปรึกษาค่ะแต่เราไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง เราเคยคุยเรื่องที่เราเหนื่อยไปแล้วแต่ท่านก็แค่รับฟังแล้วก็แนะนำเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
ปล.1 เรื่องที่เราเหนื่อยอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับบางคนนะคะ คอเราเหนื่อยเรื่องเรียน เรื่องงานที่โรงเรียน งานแก้ การบ้านต่างๆ แต่ที่เหนื่อยที่สุดคืองานที่บ้านนี่แหละค่ะคือพี่สาวเราชอบทำห้องรก สกปรก(มากๆๆๆ) ที่เราส่งไปบ่นกับเพื่อนก็เรื่องพี่สาวนี่แหละค่ะ คือเราไม่ชอบห้องสกปรกเพราะก่อนหน้านี้เราอยู่กับแม่เราท่านเป็นคนสะอาด บ้านจะสะอาดอยู่ตลอดเราเลยเคยชินพอมาอยู่ที่นี่แล้วมันสกปรกมากๆเราก็อึดอัดล่าสุดป่วยเข้ารพ.แล้วค่ะ จะยกตัวอย่างความสกปรกนะคะ
1.จ้านไม่ล้าง3-4วัน
2.กางเกงในตุนไว้หลายๆอาทิตย์ค่อยมาซักรวมกัน
3.เอากาละมังล้างจ้านมาซักผ้า
4.เอากาละมังล้างผักมาซักผ้า
5.ที่นอนไม่เก็บ หนังสือ กระดาษ ขยะต่างๆอยู่บนที่นอน
6.ซื้อของมากองรกๆๆๆไว้ในห้อง
7.บางวันเป็นวันที่พี่หยุดแต่เราไม่หยุด พี่เราก็จะนอนอืดบนเตียงทั้งวันไม่ทำอะไร
8.ขยะไม่ทิ้ง
9.ป้จจุบันมีกลิ่นเน่าของขยะ แล้วกองจานที่ไม่ได้
ล้าง และอาหารที่บูกในตู้เย็นคลุ้งไปทั่วห้อง
10.น้ำที่ดื่มเป็นน้ำขวดและจะต้องเอาลงไปกรอกที่ตู้น้ำทุกครั้งที่น้ำหมดทุกขวด และขวดน้ำแต่ละขวดมันหนักพี่เราไม่เคยเอาลงไปกรอกเลยค่ะ เราเอาลงไปกรอกคนเดียว7-8ขวด และแบกขึ้นมาบนห้องคนเดียว
ปล.2 เป็นกระทู้คำถามที่ออกจะบ่นๆหน่อย แต่เราสงสัยจริงๆค่ะ ช่วยหน่อยนะคะขอบคุณมากๆเลยค่ะ