👉👉 คือทั้งชีวิตเราอยู่ครอบครัวตลอด จนชีวิตเริ่มเปลี่ยน เมื่อพ่อมีภรรยาใหม่ ตอนนั้นเรา11ขวบ แรกๆทุกอย่างก็โอเค อาจเพราะเราไม่ได้คิดอะไร หรือยังคิดไม่เป็นก็ไม่รู้ เพราะยังเด็ก (เราค่อนข้างซื่อบื่อตอนเด็กๆ)อยู่กับแม่เลี้ยงเราก็ช่วยทุกอย่างนะ งานบ้าน งานเรือน ตั้งแต่ล้างจาน ซักผ้า กวาด ถู ซักผ้า ตัดหญ้า เลี้ยงน้อง บลาๆ ไปไหนด้วยกันตลอด ชนิดว่าสนิทกับแม่เลี้ยงมากว่าพ่
👉👉ชีวิตเราเริ่มเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ คือตอนเรียนมหาลัยได้เพื่อนใหม่! เรียนปี2 เริ่มติดเพื่อน ปี3 นี้อาการหนัก ยอมรับว่ามีทะเลอะกับพ่อแม่เพราะเพื่อน จนแม่บอกให้เลิกคบเพื่อน เพราะเรากลับบ้านไม่ตรงเวลาเหมือนแต่ก่อน (เราจะกลับบ้านตรงเวลาตลอด นอกจากมีกิจกรรม ค่ำสุดไม่เกิน1ทุ่ม) จากที่ไม่เคยเป็น เราปฎิเสธใครไม่เป็น บางครั้งไม่กลับบ้าน แต่งานบ้านทุกอย่างยังคงทำ ไปกับเพื่อนรายงานแม่ตลอด แม่เริ่มพูดประชดเรื่องเราไม่ค่อยทำงานบ้าน คือเราก็เหมือนเดิม แต่อาจจะไม่ได้ทุกวัน แต่ก็ยังทำ จนเราเรียนจบ มีงานทำ เราก็เหนื่อยอ่ะ เราทำ10ชม ทุกวัน กลับมาบ้านก็หล้า ร่างกายเพลียบ้าง บางครั้งเราก็ได้ทำงานบ้าน 2-3วันทำครั้ง วันนี้เป็นวันหยุด (ทุกๆวันหยุดเราจะทำความสะอาดในบ้านทุกอย่าง กรอกน้ำ ล้างจาน ล้างห้องน้ำ กวาด ถู แต่เลิกซักและรีดเสื้อผ้าให้พ่อแม่และน้องแล้ว) พ่อเราเลิกงานมา เรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ ซึ่งก่อนนอนเล่นก็ทำความสะอาดทุกอย่างหมดแล้ว พ่อเราบ่นๆ เดินเข้ามาพูดว่า "บ้านสกปรก เกิดเป็น ผญ ทำไม่สกปรกแบบนี้ จานน่ะล้างรึยัง ตอนเย็นหรอถึงจะล้าง? ถ้าคนอื่นมาเห็นเขาจะว่าไง บ้านนี้มีลูกสาว แต่บ้านรกไม่น่าดูเลย" เราเลยตอบไปว่า "อืม ตอนเย็นแหละ" ขี้เกียจเถียงแต่ยังตอบกวนๆคือในบ้านถ้าไม่มีเราก็คงสกปรกแหละ นานๆทีแม่จะทำ พอได้ทำก็บ่นใหญ่โน้นนี้นั้น
👉👉วันนี้เราล้างห้องน้ำในห้องนอนของพ่อกับแม่ คือปกติแม่จะทำ เราจะทำเฉพาะห้องน้ำรวม เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายห้องนอนพ่อแม่ ถือว่าห้องส่วนตัวเขา เราล้างให้จนสะอาด คราบเหลืองๆติดตามผนังกระเบื้อง เราล้างจนกับมาขาวเหมือนเดิม (ไม่ได้มีเจตนาว่านะคะ แต่มันก็สกปรกจริงๆ ส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนเนียบหรือสะอาดอะไร เพราะบางครั้งห้องก็รกจนแม่บ่น 5555) พอพ่อบ่นๆเสร็จเดินเข้าห้องตัวเองแล้วคงรู้ว่าบ้านสะอาดตาขึ้นมั้ง เลยเดินออกมาหาเรื่องคุยกับเราถามว่า "ทีวีช่องไร" เราตอบ "ไม่รู้น้องเปิด" สั้นๆหวนๆ เล่นโทรศัพท์ต่อ พ่อถามอีก "แกจะไปไหน น้องล่ะ?" เราตอบ "น้องไปตลาด" แต่เราไม่ได้ตอบว่าเราไปไหน เราออกไปเต้นแอโรบิค คลายเคียด เราโดนพูดประชด และโดนบ่นบ่อยๆ จนเราอึดอัด ทั้งๆที่เราทำงานบ้านอยู่ ก่อนจะไปไหน ไม่ว่าจะเที่ยว หรือไปต่างจังหวัด เราจะทำความสะอาดบ้านทุกครั้ง พอตอนกลับมาบ้าน เดินทางมาเหนื่อยๆ ก็ต้องมาทำความสะอาดอีก ยึ่งได้ทำงานมีเวลาทำความสะอาดบ้านน้อย เพราะเราทำงาน 10ชม ทุกวัน บางวันเข้า กะเช้า บางวันเข้ากะบ่าย คือมันไม่ได้เหนื่อยอะไรมากหรอกแต่มันเพลียอ่ะ แล้วมาได้ยินคนบ่นให้ มันเสียกำลังใจอ่ะ นึกออกไหม
👉👉เราเคยออกไปทำงานอยู่ต่างจังหวัดค่ะเป็นเดือนๆ กลับมาบ้านนิ อย่าได้พูดถึงเลย ไม่ใช่การทำความสะอาดธรรมดา เรียกได้ว่าล้างเลยล่ะ
👉👉เราเลยอยากอยู่คนเดียว เคยอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขดี ไม่ต้องเคียด ซีเรียสอะไรเลย เวลาพ่อแม่ขอเงินก็โอนให้แค่นั้นจบ ส่วนเพื่อนคนนั้นที่แม่บอกให้เลิกคบ ก็เลิกคบไปแล้ว เรากลายเป็นคนรักสันโดษ เที่ยวต่างจังหวัดคนเดียว นานๆทีสังสรรเพื่อนเก่า ส่วนเพื่อนร่วมงานสนิทอยู่ 2-3คน เป็นไปได้ไม่อยากสุงสิงกับใคร
👉👉ผิดไหมที่เราจะมีความแบบนี้ เราจะกลายจะเป็นลูกอกตัญญูไหม คือเราแค่มีความคิดเห็นที่ต่างออกไป จากประสบการณ์ของเราที่ได้เรียนรู้และประสบด้วยตัวเองมา แต่แค่ไม่พ่อแม่ไม่เห็นด้วย เรามีความคิดเห็นที่แตกต่างจากพ่อแม่มาก (พ่อแม่หัวโบรานอ่ะ ) เวลาเราอนากทำอะไร อย่างเช่นอยากมีธุระกิจเล่กๆ เป็นรายได้เสริ์ฟ ขอให้ท่านช่วย แต่ท่านปฏิเสธ และบอกว่า " มันจะดีหรอ แกทำไม่ได้หรอก " แต่เรามีเพื่อนต่างชาติ พ่อแม่เขาสนับสนุนอย่างเต็มที่ และช่วยดีมาก เจ๋งหลายอย่าง แต่ก็ยังช่วยลูกทุกครั้งที่ลูกขอร้อง แม่เราเคยพูดว่าเราได้รับวัฒนธรรมฝรั่งมาเยอะ ทั้งการกินอาหาร ความคิด หรือการพูด (เราไม่ได้พูดไทยคำอังกฤษคำ เราก็พูดไทยนิแหละ เราก็งงเหมือนกัน) ทุกวันนี้ทำอะไรเหมือนเราไม่ดีสักอย่าง พ่อเชื่อแม่มากกว่าเราอีก(เรารู้สึกแบบนั้น เมื่อพ่อมีภรรยาใหม่และลูกใหม่ เหมือนเราเป็นคนนอกอ่ะ แค่รู้สึกลึกๆแบบนั้น)
👉👉แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่ระบายเฉยๆ ต่อไปนี้เราจะไม่แบกรับอะไรไว้อีกแล้ว จะไม่คิดอะไรมาก หาเงิน ทำงาน เที่ยวต่างจังหวัด หาโอกาสเที่ยวต่างประเทศ แบ็คแพ็คเกอร์คนเดียว สบายใจ สนุกดีออก #ขอบคุณที่อ่านนะคะ
คุณรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่บ้านตัวเอง จนอยากอยู่คนเดียวผิดไหม?
👉👉ชีวิตเราเริ่มเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ คือตอนเรียนมหาลัยได้เพื่อนใหม่! เรียนปี2 เริ่มติดเพื่อน ปี3 นี้อาการหนัก ยอมรับว่ามีทะเลอะกับพ่อแม่เพราะเพื่อน จนแม่บอกให้เลิกคบเพื่อน เพราะเรากลับบ้านไม่ตรงเวลาเหมือนแต่ก่อน (เราจะกลับบ้านตรงเวลาตลอด นอกจากมีกิจกรรม ค่ำสุดไม่เกิน1ทุ่ม) จากที่ไม่เคยเป็น เราปฎิเสธใครไม่เป็น บางครั้งไม่กลับบ้าน แต่งานบ้านทุกอย่างยังคงทำ ไปกับเพื่อนรายงานแม่ตลอด แม่เริ่มพูดประชดเรื่องเราไม่ค่อยทำงานบ้าน คือเราก็เหมือนเดิม แต่อาจจะไม่ได้ทุกวัน แต่ก็ยังทำ จนเราเรียนจบ มีงานทำ เราก็เหนื่อยอ่ะ เราทำ10ชม ทุกวัน กลับมาบ้านก็หล้า ร่างกายเพลียบ้าง บางครั้งเราก็ได้ทำงานบ้าน 2-3วันทำครั้ง วันนี้เป็นวันหยุด (ทุกๆวันหยุดเราจะทำความสะอาดในบ้านทุกอย่าง กรอกน้ำ ล้างจาน ล้างห้องน้ำ กวาด ถู แต่เลิกซักและรีดเสื้อผ้าให้พ่อแม่และน้องแล้ว) พ่อเราเลิกงานมา เรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ ซึ่งก่อนนอนเล่นก็ทำความสะอาดทุกอย่างหมดแล้ว พ่อเราบ่นๆ เดินเข้ามาพูดว่า "บ้านสกปรก เกิดเป็น ผญ ทำไม่สกปรกแบบนี้ จานน่ะล้างรึยัง ตอนเย็นหรอถึงจะล้าง? ถ้าคนอื่นมาเห็นเขาจะว่าไง บ้านนี้มีลูกสาว แต่บ้านรกไม่น่าดูเลย" เราเลยตอบไปว่า "อืม ตอนเย็นแหละ" ขี้เกียจเถียงแต่ยังตอบกวนๆคือในบ้านถ้าไม่มีเราก็คงสกปรกแหละ นานๆทีแม่จะทำ พอได้ทำก็บ่นใหญ่โน้นนี้นั้น
👉👉วันนี้เราล้างห้องน้ำในห้องนอนของพ่อกับแม่ คือปกติแม่จะทำ เราจะทำเฉพาะห้องน้ำรวม เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายห้องนอนพ่อแม่ ถือว่าห้องส่วนตัวเขา เราล้างให้จนสะอาด คราบเหลืองๆติดตามผนังกระเบื้อง เราล้างจนกับมาขาวเหมือนเดิม (ไม่ได้มีเจตนาว่านะคะ แต่มันก็สกปรกจริงๆ ส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนเนียบหรือสะอาดอะไร เพราะบางครั้งห้องก็รกจนแม่บ่น 5555) พอพ่อบ่นๆเสร็จเดินเข้าห้องตัวเองแล้วคงรู้ว่าบ้านสะอาดตาขึ้นมั้ง เลยเดินออกมาหาเรื่องคุยกับเราถามว่า "ทีวีช่องไร" เราตอบ "ไม่รู้น้องเปิด" สั้นๆหวนๆ เล่นโทรศัพท์ต่อ พ่อถามอีก "แกจะไปไหน น้องล่ะ?" เราตอบ "น้องไปตลาด" แต่เราไม่ได้ตอบว่าเราไปไหน เราออกไปเต้นแอโรบิค คลายเคียด เราโดนพูดประชด และโดนบ่นบ่อยๆ จนเราอึดอัด ทั้งๆที่เราทำงานบ้านอยู่ ก่อนจะไปไหน ไม่ว่าจะเที่ยว หรือไปต่างจังหวัด เราจะทำความสะอาดบ้านทุกครั้ง พอตอนกลับมาบ้าน เดินทางมาเหนื่อยๆ ก็ต้องมาทำความสะอาดอีก ยึ่งได้ทำงานมีเวลาทำความสะอาดบ้านน้อย เพราะเราทำงาน 10ชม ทุกวัน บางวันเข้า กะเช้า บางวันเข้ากะบ่าย คือมันไม่ได้เหนื่อยอะไรมากหรอกแต่มันเพลียอ่ะ แล้วมาได้ยินคนบ่นให้ มันเสียกำลังใจอ่ะ นึกออกไหม
👉👉เราเคยออกไปทำงานอยู่ต่างจังหวัดค่ะเป็นเดือนๆ กลับมาบ้านนิ อย่าได้พูดถึงเลย ไม่ใช่การทำความสะอาดธรรมดา เรียกได้ว่าล้างเลยล่ะ
👉👉เราเลยอยากอยู่คนเดียว เคยอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขดี ไม่ต้องเคียด ซีเรียสอะไรเลย เวลาพ่อแม่ขอเงินก็โอนให้แค่นั้นจบ ส่วนเพื่อนคนนั้นที่แม่บอกให้เลิกคบ ก็เลิกคบไปแล้ว เรากลายเป็นคนรักสันโดษ เที่ยวต่างจังหวัดคนเดียว นานๆทีสังสรรเพื่อนเก่า ส่วนเพื่อนร่วมงานสนิทอยู่ 2-3คน เป็นไปได้ไม่อยากสุงสิงกับใคร
👉👉ผิดไหมที่เราจะมีความแบบนี้ เราจะกลายจะเป็นลูกอกตัญญูไหม คือเราแค่มีความคิดเห็นที่ต่างออกไป จากประสบการณ์ของเราที่ได้เรียนรู้และประสบด้วยตัวเองมา แต่แค่ไม่พ่อแม่ไม่เห็นด้วย เรามีความคิดเห็นที่แตกต่างจากพ่อแม่มาก (พ่อแม่หัวโบรานอ่ะ ) เวลาเราอนากทำอะไร อย่างเช่นอยากมีธุระกิจเล่กๆ เป็นรายได้เสริ์ฟ ขอให้ท่านช่วย แต่ท่านปฏิเสธ และบอกว่า " มันจะดีหรอ แกทำไม่ได้หรอก " แต่เรามีเพื่อนต่างชาติ พ่อแม่เขาสนับสนุนอย่างเต็มที่ และช่วยดีมาก เจ๋งหลายอย่าง แต่ก็ยังช่วยลูกทุกครั้งที่ลูกขอร้อง แม่เราเคยพูดว่าเราได้รับวัฒนธรรมฝรั่งมาเยอะ ทั้งการกินอาหาร ความคิด หรือการพูด (เราไม่ได้พูดไทยคำอังกฤษคำ เราก็พูดไทยนิแหละ เราก็งงเหมือนกัน) ทุกวันนี้ทำอะไรเหมือนเราไม่ดีสักอย่าง พ่อเชื่อแม่มากกว่าเราอีก(เรารู้สึกแบบนั้น เมื่อพ่อมีภรรยาใหม่และลูกใหม่ เหมือนเราเป็นคนนอกอ่ะ แค่รู้สึกลึกๆแบบนั้น)
👉👉แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่ระบายเฉยๆ ต่อไปนี้เราจะไม่แบกรับอะไรไว้อีกแล้ว จะไม่คิดอะไรมาก หาเงิน ทำงาน เที่ยวต่างจังหวัด หาโอกาสเที่ยวต่างประเทศ แบ็คแพ็คเกอร์คนเดียว สบายใจ สนุกดีออก #ขอบคุณที่อ่านนะคะ