สวัสดีค่ะ เราจขกท.อายุ 22 นะคะ ปัญหาของเราตอนนี้คือเราโคตรทำตัวไม่ถูก ใจนึงกลัวบาป ใจนึงก็รับไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
ตอนเรา 9 ขวบ พ่อกับแม่เราแยกทางกัน เราต้องไปอาศัยอยู่กับป้าเรา ช่วงเวลานั้นเราไม่ได้ติดต่อแม่เลย จะมีแค่พ่อที่ยังพอติดต่อได้ ตอนนั้นพ่อบอกกับป้าว่าพ่อจะส่งเงินค่าเลี้ยงดูเรากับน้องชายให้ป้าเดือนล่ะ 1000 บาท ซึ่งเอาตรงๆคือเงินแค่ 1000 บาทเลี้ยงเด็ก 2 คนต่อเดือนมันไม่มีทางพอหรอก แต่ป้าเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แรกๆพ่อเราก็ยังให้เงินอยู่ จนมาหลังๆที่เค้าเริ่มมีครอบครัวใหม่เค้าก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง เดือนเว้นเดือน สองเดือนเว้นสามเดือน จนบางทีปีนึงได้ไม่กี่บาท แต่เราก็อยู่มาได้เพราะป้าเลี้ยงดูเรามา เราไม่เคยโกรธพ่อเลยตอนนั้น ได้แต่น้อยใจตัวเองว่าทำไมเราต้องกลายเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่ คือตอนนั้นเวลาวันพ่อวันแม่เพื่อนๆมีพ่อแม่ให้กราบอ่ะ แต่เราไม่มี ก็ได้แต่แอบน้อยใจและแอบร้องไห้วนไป 5555 จนมาอายุ 15 ติดต่อแม่ได้ เค้ามารับเรากับน้องไปอยู่ด้วยเพราะป้าบอกว่าส่งเราเรียนต่อไม่ไหวแล้ว เราและน้องก็เลยต้องย้ายมาอยู่กับแม่และพ่อใหม่ที่จังหวัดหนึ่ง มาอยู่ก็ลำบากแหละค่ะ แต่ก็ทนๆกันไป กับพ่อเราก็มีติดต่อบ้างแต่ไม่บ่อย ปีนึงๆปิดเทอมก็จะมีไปหาพ่อบ้าง
ปัญหามันค่อยๆเริ่มช่วงหลังๆมานี้ ที่พ่อและครอบครัวใหม่เค้าแยกย้ายเลิกรากันไป พ่อก็คงจะรู้สึกโดดเดี่ยวเลยโทรหาเราบ่อยขึ้น แต่ช่วงนั้นเราเองก็มีปัญหาจากแม่ที่สร้างหนี้สร้างสินไว้มากมายเหมือนกัน เราจึงต้องทำงานหาเงินส่งทั้งตัวเองและน้องชายเรียน ก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อพ่อเท่าไหร่ จนมาวันนึงพ่อโทรมาหาประมาณหกโมงเย็น คือตอนนั้นเราเหนื่อย เรียนก็เรียนปีสุดท้าย(ปวส.) ไหนจะงาน ไหนจะโปรเจคกองท่วมหัวไปหมด เราเหนื่อยเราเลยหลับ ไม่ทันได้รับสายพ่อ พอตื่นก็เลยโทรกลับ แต่พอเค้ารับสายเค้าก็บอกว่า
"ไม่อยากคุย ไม่ได้มีลูกแบบนี้ ไม่เคยมีลูกชื่อ(ชื่อเรา)"
เราเลยเหมือนสายขาดอ่ะ แบบ ทำงานก็หนัก เรียนก็เหนื่อย เงินก็ต้องหาส่งเสียตัวเอง ปัญหาที่กองอยู่ตรงหน้าก็เยอะพอแล้ว ทำไมคนเป็นพ่อไม่เคยเข้าใจ บวกกับเรื่องที่เราเคยรู้มาแล้วเราเก็บไว้คือ พ่อเอาไปพูดให้ญาติทางพ่อฟังว่าส่งเสียค่าเทอมส่งเสียเงินให้เราและน้องทุกเดือน มรดกปู่เราที่เสียไปแล้วพ่อก็เอามาแบ่งให้ทั้งๆที่ความจริงเราไม่ได้เงินกับเค้าสักบาท เค้าเอาเงินมรดกส่วนนั้นไปจุนเจือตัวเองและเมียใหม่เค้า ไม่มีมาตกถึงเราและน้องสักบาท เราไม่พอใจแต่ได้แต่เก็บไว้เพราะยังไงเค้าก็พ่อ แต่พอได้ยินคำว่าเค้าไม่ได้มีลูกแบบเรา เราก็เลยเหมือนเส้นความอดทนมันขาดอ่ะ เหมือนเรารับมาพอแล้ว เวลาที่เราโหยหาคนเป็นพ่อเค้าไม่เคยมาแสดงตัวเลย เค้ามีเวลาพาเมียใหม่กลับบ้านที่ตจว.วันหยุด แต่เค้าไม่มีเวลามาหาเรากับน้องเพียงแค่ห่างกันนั่งรถ 1 ชม. พอมาวันนี้เค้ามาเรียกร้องเอาความเป็นพ่อจากเรา เราจะทำยังไงดี ทำไมเค้าไม่ไปเรียกร้องเอากับทางเมียที่เค้าเชิดหน้าชูตา เมียใหม่อยากได้ทองก็ซื้อให้ 4-5 บาท ลูกติดเมียใหม่อยากได้มอไซค์ก็ถอย msx ให้ แต่เราและน้องคนเป็นลูกในไส้โทรไปขอค่าเทอม 3000 ด่าเรากลับมาว่าไม่มี ไปหากันเอง คือเราต้องทำยังไงอ่ะ เราตันไปหมดแล้ว อยากตัดขาดทั้งพ่อทั้งแม่แต่ก็กลัวมันจะบาปทำอะไรไม่ขึ้น คือเราไม่ไหวแล้วอ่ะ กับพ่อก็อย่างนั้น กับแม่ก็ใช่ว่าจะต่างกัน
เรามาอยู่กับแม่ตั้งแต่ 15 เค้าเอาเราเข้ากศน.เพราะบอกว่าไม่มีเงินส่งเรียน เราก็เข้าเพราะอยากเรียน เรียนไปทำงานไป ได้เงินมาก็ให้แม่แทบทั้งหมด ทำงานจน 20 ถึงเพิ่งจะได้เริ่มมาเตรียมตัวเรียน พอเราเรียน เงินจุนเจือในบ้านมันก็น้อยลง เราก็เลยขายของออนไลน์ ได้กำไรเล็กๆน้อยๆมาพอเป็นค่าขนมไป แต่ก็ไม่พ้นคนเป็นแม่มาขโมยเอาบัตร ATM เราไปกดเงินมาใช้ บอกเราอีกทีตอนเราไปจี้ถามว่าเงินเราหายไปไหน เค้าก็บอกว่าจะคืน แต่ก็ได้คืนบ้างไม่ได้คืนบ้าง ล่าสุดสร้างหนี้นอกระบบไว้หลายหมื่นแล้วหนีไปตจว. ทิ่งให้เราและน้องอยู่กับพ่อเลี้ยง บางอาทิตย์ได้เงินไปเรียนกันสองคนพี่น้องคนล่ะ 200 รวมค่าน้ำมันมอไซค์ด้วยนะ โคตรลำบากอ่ะ
ตอนนี้เราเลยมีความคิดที่ว่าใจนึงอยากตัดขาดทั้งพ่อทั้งแม่ คือเราคิดว่าเราตอบแทนแม่มามากพอแล้ว 5 ปีที่เราทำงานกับ 6 ปีที่เค้าหายไปเราว่าเราตอบแทนเค้าพอแล้ว ส่วนกับพ่อ เราแทบไม่ได้อะไรจากเค้าเลยนอกจากการให้กำเนิด
ที่ตั้งกระทู้เพราะเราอึดอัดค่ะ ได้คนมาช่วยแบ่งปันแนวคิดก็น่าจะดีกว่าคิดคนเดียวแล้วประสาทตาย 5555555
มีพ่อแม่แบบนี้ทำยังไงดีคะ
ตอนเรา 9 ขวบ พ่อกับแม่เราแยกทางกัน เราต้องไปอาศัยอยู่กับป้าเรา ช่วงเวลานั้นเราไม่ได้ติดต่อแม่เลย จะมีแค่พ่อที่ยังพอติดต่อได้ ตอนนั้นพ่อบอกกับป้าว่าพ่อจะส่งเงินค่าเลี้ยงดูเรากับน้องชายให้ป้าเดือนล่ะ 1000 บาท ซึ่งเอาตรงๆคือเงินแค่ 1000 บาทเลี้ยงเด็ก 2 คนต่อเดือนมันไม่มีทางพอหรอก แต่ป้าเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แรกๆพ่อเราก็ยังให้เงินอยู่ จนมาหลังๆที่เค้าเริ่มมีครอบครัวใหม่เค้าก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง เดือนเว้นเดือน สองเดือนเว้นสามเดือน จนบางทีปีนึงได้ไม่กี่บาท แต่เราก็อยู่มาได้เพราะป้าเลี้ยงดูเรามา เราไม่เคยโกรธพ่อเลยตอนนั้น ได้แต่น้อยใจตัวเองว่าทำไมเราต้องกลายเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่ คือตอนนั้นเวลาวันพ่อวันแม่เพื่อนๆมีพ่อแม่ให้กราบอ่ะ แต่เราไม่มี ก็ได้แต่แอบน้อยใจและแอบร้องไห้วนไป 5555 จนมาอายุ 15 ติดต่อแม่ได้ เค้ามารับเรากับน้องไปอยู่ด้วยเพราะป้าบอกว่าส่งเราเรียนต่อไม่ไหวแล้ว เราและน้องก็เลยต้องย้ายมาอยู่กับแม่และพ่อใหม่ที่จังหวัดหนึ่ง มาอยู่ก็ลำบากแหละค่ะ แต่ก็ทนๆกันไป กับพ่อเราก็มีติดต่อบ้างแต่ไม่บ่อย ปีนึงๆปิดเทอมก็จะมีไปหาพ่อบ้าง
ปัญหามันค่อยๆเริ่มช่วงหลังๆมานี้ ที่พ่อและครอบครัวใหม่เค้าแยกย้ายเลิกรากันไป พ่อก็คงจะรู้สึกโดดเดี่ยวเลยโทรหาเราบ่อยขึ้น แต่ช่วงนั้นเราเองก็มีปัญหาจากแม่ที่สร้างหนี้สร้างสินไว้มากมายเหมือนกัน เราจึงต้องทำงานหาเงินส่งทั้งตัวเองและน้องชายเรียน ก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อพ่อเท่าไหร่ จนมาวันนึงพ่อโทรมาหาประมาณหกโมงเย็น คือตอนนั้นเราเหนื่อย เรียนก็เรียนปีสุดท้าย(ปวส.) ไหนจะงาน ไหนจะโปรเจคกองท่วมหัวไปหมด เราเหนื่อยเราเลยหลับ ไม่ทันได้รับสายพ่อ พอตื่นก็เลยโทรกลับ แต่พอเค้ารับสายเค้าก็บอกว่า
"ไม่อยากคุย ไม่ได้มีลูกแบบนี้ ไม่เคยมีลูกชื่อ(ชื่อเรา)"
เราเลยเหมือนสายขาดอ่ะ แบบ ทำงานก็หนัก เรียนก็เหนื่อย เงินก็ต้องหาส่งเสียตัวเอง ปัญหาที่กองอยู่ตรงหน้าก็เยอะพอแล้ว ทำไมคนเป็นพ่อไม่เคยเข้าใจ บวกกับเรื่องที่เราเคยรู้มาแล้วเราเก็บไว้คือ พ่อเอาไปพูดให้ญาติทางพ่อฟังว่าส่งเสียค่าเทอมส่งเสียเงินให้เราและน้องทุกเดือน มรดกปู่เราที่เสียไปแล้วพ่อก็เอามาแบ่งให้ทั้งๆที่ความจริงเราไม่ได้เงินกับเค้าสักบาท เค้าเอาเงินมรดกส่วนนั้นไปจุนเจือตัวเองและเมียใหม่เค้า ไม่มีมาตกถึงเราและน้องสักบาท เราไม่พอใจแต่ได้แต่เก็บไว้เพราะยังไงเค้าก็พ่อ แต่พอได้ยินคำว่าเค้าไม่ได้มีลูกแบบเรา เราก็เลยเหมือนเส้นความอดทนมันขาดอ่ะ เหมือนเรารับมาพอแล้ว เวลาที่เราโหยหาคนเป็นพ่อเค้าไม่เคยมาแสดงตัวเลย เค้ามีเวลาพาเมียใหม่กลับบ้านที่ตจว.วันหยุด แต่เค้าไม่มีเวลามาหาเรากับน้องเพียงแค่ห่างกันนั่งรถ 1 ชม. พอมาวันนี้เค้ามาเรียกร้องเอาความเป็นพ่อจากเรา เราจะทำยังไงดี ทำไมเค้าไม่ไปเรียกร้องเอากับทางเมียที่เค้าเชิดหน้าชูตา เมียใหม่อยากได้ทองก็ซื้อให้ 4-5 บาท ลูกติดเมียใหม่อยากได้มอไซค์ก็ถอย msx ให้ แต่เราและน้องคนเป็นลูกในไส้โทรไปขอค่าเทอม 3000 ด่าเรากลับมาว่าไม่มี ไปหากันเอง คือเราต้องทำยังไงอ่ะ เราตันไปหมดแล้ว อยากตัดขาดทั้งพ่อทั้งแม่แต่ก็กลัวมันจะบาปทำอะไรไม่ขึ้น คือเราไม่ไหวแล้วอ่ะ กับพ่อก็อย่างนั้น กับแม่ก็ใช่ว่าจะต่างกัน
เรามาอยู่กับแม่ตั้งแต่ 15 เค้าเอาเราเข้ากศน.เพราะบอกว่าไม่มีเงินส่งเรียน เราก็เข้าเพราะอยากเรียน เรียนไปทำงานไป ได้เงินมาก็ให้แม่แทบทั้งหมด ทำงานจน 20 ถึงเพิ่งจะได้เริ่มมาเตรียมตัวเรียน พอเราเรียน เงินจุนเจือในบ้านมันก็น้อยลง เราก็เลยขายของออนไลน์ ได้กำไรเล็กๆน้อยๆมาพอเป็นค่าขนมไป แต่ก็ไม่พ้นคนเป็นแม่มาขโมยเอาบัตร ATM เราไปกดเงินมาใช้ บอกเราอีกทีตอนเราไปจี้ถามว่าเงินเราหายไปไหน เค้าก็บอกว่าจะคืน แต่ก็ได้คืนบ้างไม่ได้คืนบ้าง ล่าสุดสร้างหนี้นอกระบบไว้หลายหมื่นแล้วหนีไปตจว. ทิ่งให้เราและน้องอยู่กับพ่อเลี้ยง บางอาทิตย์ได้เงินไปเรียนกันสองคนพี่น้องคนล่ะ 200 รวมค่าน้ำมันมอไซค์ด้วยนะ โคตรลำบากอ่ะ
ตอนนี้เราเลยมีความคิดที่ว่าใจนึงอยากตัดขาดทั้งพ่อทั้งแม่ คือเราคิดว่าเราตอบแทนแม่มามากพอแล้ว 5 ปีที่เราทำงานกับ 6 ปีที่เค้าหายไปเราว่าเราตอบแทนเค้าพอแล้ว ส่วนกับพ่อ เราแทบไม่ได้อะไรจากเค้าเลยนอกจากการให้กำเนิด
ที่ตั้งกระทู้เพราะเราอึดอัดค่ะ ได้คนมาช่วยแบ่งปันแนวคิดก็น่าจะดีกว่าคิดคนเดียวแล้วประสาทตาย 5555555